Το DNA ως κύμα και βιο-υπολογιστής.
Η γενετική πληροφορία υπάρχει στο φυσικό επίπεδο ως πολωμένα ραδιοκύματα και διαβάζεται από την ακτινοβολία λέιζερ που εκπέμπουν τα χρωμοσώματα και τα οποία με την σειρά τους παράγουν την κανονική εκπομπή ραδιοσυχνοτήτων του γονιδιακού βιουπολογιστή! Η γενετική πληροφορία έχει ολογραφικό χαρακτήρα και βασίζεται στη κβαντική μη-τοπικότητα.
Η Δομή του DNA
Η διπλή έλικα του DNA ως το δομικό στοιχείο όλων των μορφών ζωής, μελετάται από την επιστήμη εδώ και 60 χρόνια από την ανακάλυψή της, από τους Crick και Watson. Από τότε οι γνώσεις μας για το DNA έχουν αυξηθεί ουσιαστικά. Το DNA έχει αποθηκευμένες τις χημικές μοριακές οδηγίες για την κυτταρική ανάπτυξη και αναπαραγωγή. Είναι ένα σχεδιάγραμμα για την αναπαραγωγή όλων των πρωτεινών που βρίσκονται στα κύτταρα όλων των οργανισμών. Το ανθρώπινο σώμα περιέχει 70-90 χιλιάδες διαφορετικές πρωτείνες.
Η διπλή έλικα του DNA με τις 4 βάσεις.
Η έλικα του DNA αποτελείται από δύο δεξιόστροφους στιφογυριστούς σχηματισμούς-κλώνους περίπου 3,1 δισεκατομμυρίων νουκλεοτιδίων. Τα νουκλεοτίδια συνδέονται μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα είδος αλυσίδας, την διπλή έλικα. Υπάρχουν τέσσερεις διαφορετικές βάσεις νουκλεοτιδίων για την κατασκευή της έλικας DNA: Αδενίνη (Α), Κυτοσίνη (Κ), Γουανίνη (Γ), και Θυμίνη (Θ). Τρείς από αυτές τις βάσεις στην αλυσίδα σχηματίζουν μία τριάδα η κωδικόνιο. Και υπάρχουν μόνο 64 διαφορετικοί τύποι κωδικονίων. Κάθε τύπος αποτελεί το γενετικό ισοδύναμο για ένα αμινοξύ, το δομικό λίθο των πρωτεινών. Μία πρωτείνη αποτελείται από κάποιες εκατοντάδες αμικοξέων. Η ακολουθία κωδικονίων που κωδικοποιεί μία πρωτείνη ονομάζεται γονίδιο. Γονίδια καί νουκλεοτίδια απαρτίζουν τα χρωμοσώματα. Τα νουκλεοτίδια ζευγαρώνουν, σχηματίζοντας γέφυρες μεταξύ των δύο αλυσίδων DNA. Το ένα ζεύγος βάσεων βρίσκεται στην μία αλυσίδα και το άλλο στην άλλη. Ετσι τα ζεύγη βάσεων σχηματίζουν μία γέφυρα, ένα χημικό σύνδεσμο μεταξύ των δύο αλυσίδων, δένοντας τα μαζί σε μία περιστροφική σκάλα σαν διπλή έλικα.
Η διαδικασία αντιγραφής του DNA
Οι Βιολόγοι χρησιμοποιούν αναλογίες για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το γενετικό μας υλικό (DNA). Τό DNA με τα 46 χρωμοσώματα μοιάζει με “βιβλιοθήκη”αποτελούμενη από 46 “τόμους” η “βιβλίο”. Κάθε “βιβλίο”(χρωμόσωμα) περιέχει ένα “κείμενο”(οδηγίες κατασκευής του οργανισμού) το οποίο αποτελείται από “προτάσεις”(DNA) αποτελούμενες από “λέξεις”(γονίδια). Κάθε “λέξη”(γονίδιο) αποτελείται από “4 γράμματα” (βάσεις νουκλεοτιδίων) πού απαρτίζουν τήν αλφάβητο του γενετικού μας υλικού. Η επίσημη επιστήμη βλέπει τά γονιδιακά κείμενα γραμμένα στήν “DNA γλώσσα”, αρχικά μεταφραζόμενη από τον οργανισμό σε «RNA γλώσσα» καί μετά σέ “πρωτεινική γλώσσα”. Γιά χρόνια η δυτική επιστήμη είχε ως δόγμα πως ο σκοπός που εξυπηρετεί το DNA είναι η μεταφορά πληροφορίας για την αναπαραγωγή ζωής. Σήμερα αυτό θεωρείται ως η μισή αλήθεια.
Η Ερευνα της ομάδας του P.Gariaev
Από το σύνολο των αλληλουχιών των βάσεων του DNA, θεωρείτο πως μόνο το 5% χρησιμοποιείται για την κωδικοποίηση πρωτεινών και ότι το υπόλοιπο 95% είναι “άχρηστο” η“σιωπηλό”. Κι ενώ η δυτική επιστήμη επένδυσε σε έρευνες για το 5% που κωδικοποιεί, το 1990 στην Ρωσσική Ακαδημία Επιστημών οργανώθηκε μία ομάδα, με επικεφαλής τον Dr.Piotr Garjajev με σκοπό την έρευνα ολόκληρου του ανθρώπινου γενετικού υλικού. Στην ομάδα συμμετείχαν φυσικοί, μοριακοί βιολόγοι, εμβρυολόγοι καί γλωσσολόγοι. Ανεκάλυψαν ότι οι αλληλουχίες ειδικά του “σιωπηλού” DNA, ακολουθούν κάποιο είδος συντακτικού, ανάλογο με την γραμματική της ανθρώπινης γλώσσας. Μάλιστα αποδίδουν την καταγωγή και δομή της ανθρώπινης γλώσσας στο DNA. Οι έρευνες κατέληξαν σε μία νέα αντίληψη για τον γενετικό κώδικα. Ταχύτατα κύματα καναλιών γενετικής πληροφορίας συνδέουν τα χρωμοσώματα των διαφόρων κυττάρων του οργανισμού, συνθέτοντας ένα ολιστικό συνεχές το οποίο λειτουργεί όπως ένας βιο-υπολογιστής, όπου ένας τύπος πεδίου που αναδύεται από τα χρωμοσώματα είναι η “λέιζερ ακτινοβολία τους”. Ετσι οι κλασσικές έννοιες για τον γενετικό κώδικα πρέπει να αλλάξουν εκ θεμελίων, κατανοώντας όχι μόνο το DNA ως ένα κυματο-βιο-υπολογιστή αλλά μαθαίνοντας τι είναι πραγματικά η πληροφορία.
Τι επιβεβαίωσαν τα πειράματα.Η μη-τοπικότητα του DNA
Επιβεβαίωσαν ότι η θεμελιώδης ιδιότητα των χρωμοσωμάτων είναι η μη-τοπικότητα της γενετικής πληροφορίας. Ειδικότερα, η κβαντική μη-τοπικότητα/τηλεμεταφορά εντός του πλαισίου του θεωρητικού πειράματος των Einstein, Podolsky, Rosen (EPR). Σύμφωνα με αυτό το πείραμα, όταν δύο σωματίδια έρθουν σε επαφή, συζευχθούν και μετά απομακρυνθούν το ένα από το άλλο, ακόμα και σε μεγάλη απόσταση, όποια μέτρηση γίνει στο ένα την ίδια συμπληρωματική τιμή μέτρησης θα έχει ακαριαία και το άλλο (δράση από απόσταση)! Στό μυθιστόρημα “Η Φόρμουλα του Θεού“, ο συγγραφέας Ροντρίγκες Ντος Σάντος λύνει το ερώτημα, σχετικά με πώς μεταφέρεται η πληροφορία ακαριαία ξεπερνώντας έτσι την ταχύτητα του φωτός, θεωρώντας ότι τα δύο σωματίδια δεν είναι δύο ξεχωριστές οντότητες αλλά μία και η αυτή! Προς αυτή την κατεύθυνση κλίνουν αρκετοί πλέον επιστήμονες όπως ο νευροφυσιολόγος Karl Pribram στο Πανεπιστήμιο Stanford.
Με την πειραματική εργασία της ομάδας Garjajev, η κβαντική μη-τοπικότητα συνδέθηκε ευθέως με την λέιζερ ακτινοβολία των χρωμοσωμάτων και την ικανότητά τους να στρέφουν το πεδίο πόλωσης των ίδιων των ακτινοβολημένων και απορροφημένων φωτονίων τους και την ικανότητά τους να μετασχηματίζουν το γενετικό σήμα της ακτινοβολίας τους σε ευρείας ζώνης σήμα ραδιοκυμάτων. Πιο απλά: όταν μία ακτίνα λέιζερ με συγκεκριμένη οργάνωση, πέφτει πάνω στο DNA τότε το DNA ταυτόχρονα την πολώνει και την μετατρέπει σε ραδιοσυχνότητα! Επιπλέον βρέθηκαν φωτόνια διαμορφωμένα μέσα στην πόλωση τους από μόρια DNA. Αυτά τα φωτόνια φτιάχνουν ένα σύστημα καθρεπτών λέϊζερ. Το σήμα αυτού του συστήματος μπορεί να διαβαστεί χωρίς απώλεια πληροφορίας από τα πολωμένα ραδιοκύματα.
Διάγραμμα πειραματικής διαδικασίας όπου το κυριότερο στοιχείο είναι η πηγή λέΐζερ το φως του οποίου κατευθύνεται μέσα από ένα σύστημα φακών και ένα δείγμα DNA.
Επιπλέον, οι φάσεις των υγρών κρυστάλλων στα χρωμοσώματα μπορούν να θεωρηθούν ως ένα fractal περιβάλλον αποθήκευσης εντοπισμένων φωτονίων, έτσι που να δημιουργείται ένα συνεχές με συνοχή, του οποίου το κύριο κανάλι πληροφορίας είναι η πόλωση η οποία είναι μη-τοπική εξ ίσου για τα φωτόνια καί τα ραδιοκύματα (διανεμημένη πολωμένη ραδιοκυματική γενετική πληροφορία, κβαντικής μη-τοπικότητας). Τα πειράματα εντόπισαν την ύπαρξη ενός ουσιαστικά νέου τύπου ραδιοσήματος όπου η γενετική πληροφορία είναι κωδικοποιημένη με πολώσεις ηλεκτρομαγνητικών φορέων. Περαιτέρω η πειραματική έρευνα αποκάλυψε την υψηλού επιπέδου βιολογική δραστηριότητα τέτοιων ραδιοκυμάτων όταν παράγονται από το DNA υπό κατάλληλες συνθήκες. Τέτοιου τύπου πληροφορία διαβάζεται από τις ενδογενείς ακτινοβολίες των χρωμοσωμάτων, οι οποίες με την σειρά τους, παράγουν την “σημειολογική“ ραδιοεκπομπή του γονιδιακού βιο-υπολογιστή. Για παράδειγμα με τεχνητά παραχθείσες ακτινοβολίες DNA, επετεύχθει η υπερ-ταχυτάτη ανάπτυξη πατάτας (πάνω από 1 εκ. ημερησίως) όπως καί ριζικές μορφογενετικές αλλαγές στον σχηματισμό μικρών ριζών όχι στό ρίζωμα αλλά στό κοτσάνι. Οι ίδιες ακτινοβολίες χρησιμοποιήθηκαν για να ῾῾αναστήσουν῾῾ νεκρούς σπόρους του φυτού Arabidopsis Thaliana, προερχομένου από την περιοχή του Τσέρνομπιλ το 1987. Ωστόσο, τέτοιου τύπου ακτινοβολίες από το DNA παραμένουν ανενεργές εάν δεν μεταφέρουν πληροφορία. Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι οι σημασιολογικές συνηχήσεις στο χώρο των βιοσυστημάτων πραγματοποιούνται όχι στο επίπεδο του μήκους κύματος αλλά στο επίπεδο των συχνοτήτων καί των γωνιών στρέβλωσης που ρυθμίζεται η πόλωση. Τελικά, από την κβαντική μη-τοπικότητα, ως φαινόμενο της γενετικής πληροφορίας και τις πολυεπίπεδες εφαρμογές της, προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα:
1. Η θεώρηση του οργανισμού ως Ολον. Εδώ η μη-τοπικότητα αντανακλάται στην ικανότητα ανάπλασης έτσι που οποιοδήποτε μέρος του σώματος αναδημιουργεί ολόκληρο τον οργανισμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας τοπικός περιορισμός για την γενετική πληροφορία σε οποιοδήποτε τμήμα ενός βιοσυστήματος.
2. Η δυνατότητα να αναπτυχθεί ένας ολόκληρος οργανισμός από ένα μόνο κύτταρο. Ωστόσο στά ζωϊκά βιοσυστήματα που είναι σε υψηλότερη βαθμίδα εξέλιξης το θέμα είναι πιό σύνθετο .
3. Η αφαίρεση του κυτταρικού πυρήνα ενός σωματικού η γενετικού κυττάρου και η ακόλουθη εισαγωγή σε αυτό άλλου πυρήνα δεν εμποδίζει την ανάπτυξη ενός φυσιολογικού οργανισμού.
4. Το γονίδιο έχει ολογραφική μνήμη, η οποία είναι κατανεμημένη και μη-τοπική, εκεί όπου “διαβάζονται“ τα ολογράμματα από τα ηλεκτρομαγνητικά και ακουστικά πεδία. Αυτά μεταφέρουν τό κύμα της γονιδιακής πληροφορίας έξω και πέρα από τα όρια των χρωμοσωμάτων. Σε αυτό το επίπεδο καί στα συνακόλουθα η μη-τοπικότητα αναλαμβάνει να μεταφέρει την δυαδική δηλ.σωματιδιακή και κυματική φύση τους. Το ίδιο μπορεί να αληθεύει και για την ολογραφική μνήμη του εγκεφαλικού φλοιού.
5. Τα δισεκατομμύρια των κυττάρων ενός οργανισμού “γνωρίζουν“ το ένα το άλλο ακαριαία. επιτρέποντας στο καθένα να ρυθμίζει και να προσανατολίζει τον μεταβολισμό του και τις δικές του λειτουργίες. Ετσι εξηγείται η εκπληκτική ανάπτυξη της εξελικτικής κλίμακας των πολυκυτταρικών βιοσυστημάτων. Τα γονίδια δρούν ως κβαντικές οντότητες έξ ου το φαινόμενο της μη-τοπικής τηλεμεταφοράς το οποίο εξασφαλίζει στον οργανισμό την υπερσυνοχή, την αφθονία πληροφορίας, την υπεργνώση, την συνεκτικότητα και την καθολική ακεραιότητά του.
Πραγματικά κάποιος μπορεί να πεί ότι το μόριο DNA είναι ένας βιολογικός υπερ-υπολογιστής που καταγράφει, αποθηκεύει, κωδικοποιεί και μεταφέρει το κυματικό σήμα των γονιδίων σαν ένα συνεχές, στο υλικό καί στο ενεργειακό πεδίο ταυτόγχρονα. Καθώς είναι ικανό να σχηματίζει προ-απεικονήσεις των βιοδομών ενός οργανισμού στο σύνολό του καί να καταγράφει “κυματικά αντίγραφα“ η “μήτρες“, διαδεχόμενα το ένα το άλλο, αυτό το συνεχές παρέχει την μέτρηση/βαθμονόμιση ενός πεδίου γιά την κατασκευή οποιουδήποτε βιοσυστήματος!
Τα χαρακτηριστικά του DNA ως κύμα
Επιζητώντας να κατανοήσουν πως γίνεται η επιλογή ζευγαρώματος των νουκλεοτιδίων και η “ανάγνωσή τους” και πως σχηματίζεται η γέφυρα μεταξύ των δύο αλυσίδων, ανακάλυψαν ότι το DNA λειτουργεί σαν ένα σαλιτονικό κύμα (κυματισμός εντοπισμένος, σταθερός σε πλάτος, συντηρεί πληροφορία). Και πράγματι, τα σολιτονικά DNA κύματα, αναδύονται σαν ένα “παράθυρο” που ταξιδεύει ανοίγοντας στη δομή της διπλής έλικας καθώς η ανάγνωση λαμβάνει χώρα.
Η διπλή έλικα κατά την διαδικασία ανάγνωσης, με το αναδυόμενο “παράθυρο” του σολιτονικού κύματος.
Ειδικά τα νουκλεοτιδιακά κύματα της ταλαντούμενης περιστροφής, σαν εκκρεμές, “διαβάζουν“ το γονιδίωμα σαν “κείμενο“ με 4 γράμματα (τις 4 βάσεις), με γραμματικούς κανόνες και συντακτικό που επαναλαμβάνονται. Κι όπως έδειξε η μαθηματικογλωσσολογική έρευνα (Maslow M.U., Gariaev P.P., Fractal Presentation of Natural Language Texts and Genetic Code, 2nd International Conference on Quantitative Linguistics”, QUALICO ’94, Moscow, September 20-24, 193-194, 1994), αυτά τα “κείμενα” έχουν τα σημασιολογικά χαρακτηριστικά του έμφυτου ανθρώπινου γλωσσικού ιδιώματος.
Το DNA θεωρούμενο ως υγρός κρύσταλλος σαν ζελέ, δρα, παρουσία του εισερχομένου φωτός, ως σολιτονικό κύμα.
Συμπεράσματα:
Από τις έρευνες συνάγεται ότι το DNA είναι ένα είδος υγρής κρυσταλλικής δομής με δυναμικές ιδιότητες, με τις οποίες συνδέονται οι σολιτονικές δραστηριότητες, δημιουργώντας μία εξαιρετική δομή κυματικής συνήχησης. Αυτές οι κυματικές δραστηριότητες εντοπίζονται στον “ακουστικό“ τομέα. Τα σε υπέρθεση κύματα συνήχησης στα κύτταρα αλληλεπιδρούν και σχηματίζουν πρότυπα περίθλασης, πρωτίστως στόν “ακουστικό” τομέα και δευτερευόντως στον ηλεκτρομαγνητικό. Ετσι επιβεβαιώνεται η αρχική υπόθεση της διαδικασίας μετάφρασης μεταξύ ακουστικών και οπτικών ολογραμμάτων στο DNA: ως ένας μηχανισμός μετάφρασης ανάμεσα σε ακουστικές και ηλεκτρομαγνητικές ολογραφικές συχνότητες. Τα χρωμοσώματα λειτουργούν σαν ένας σολιτονικός ολογραφικός υπολογιστής χρησιμοποιώντας την ενδογενή, σαν λειζερ ακτινοβολία του DNA. Αυτό σημαίνει ότι μιά κατάλληλα διαμορφωμένη συχνότητα λειζερ, μπορεί να επηρρεάσει την κυμματική φύση του DNA κι έτσι να τροποποιήσει τον γενετικό κώδικα, όπως είδαμε πριν, στην περίπτωση της πατάτας!
Αυτή η εκπληκτική ιδιότητα του DNA σημαίνει ότι οι αλληλουχίες των βάσεων δεν μεταφέρουν μόνο χημικές πληροφορίες για την σύνθεση πρωτεινών αλλά μεταφέρουν υψηλότερου επιπέδου νοηματική πληροφορία προς και από την συνείδηση! Τα αποτελέσματα των ερευνών της ομάδας Garjajev διαμορφώνουν μία τελείως νέα αντίληψη στους τομείς της Γενετικής και της Βιολογίας. Το Δαρβινικό δόγμα της παντοδύναμης, υλικής κληρονομικότητας ανατρέπεται. Υπό το φώς των επαναλαμβανομένων πειραμάτων της ομάδας, το DNA σε καμμία περίπτωση δεν είναι ένα κλειστό, αμετάβλητο βιβλίο. Τα κωδικόνια τών ελίκων του DNA μπορούν να μεταβάλλονται καθώς οργανώνονται σε διαφορετικές αλληλουχίες. Με άλλα λόγια, το λογισμικό του γενετικού μας υλικού, το μόριο του DNA, μπορεί να επαναπρογραμματιστεί!
Η Θεραπευτική εκφορά του λόγου
Άραγε, η φωνής μας, η κυματοδομή και η συχνότητά της, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε και το νόημά τους, μπορούν να επηρεάσουν τον γενετικό μας κώδικα; Μια βασική θεραπευτική πρακτική που εφαρμοζόταν στα αρχαία Ασκληπιεία βασιζόταν στη χρήση των ήχων και των λέξεων. Η εκφορά του λόγου, οι ίδιες οι λέξεις που οι ιερείς -θεραπευτές επαναλάμβαναν με συγκεκριμένο τρόπο μετατρέπονταν σε ίαμα. Στο Μουσείο της Επιδαύρου μπορεί κανείς να δει αφιερώματα με “μουσικές επιγραφές” δηλαδή λέξεις με ειδική σήμανση πάνω από τα γράμματα η οποία υποδήλωνε συγκεκριμένο μουσικό τρόπο εκφοράς των λέξεων. Οι μουσικοί φθόγγοι στην αρχαιότητα, οι νότες, δεν απεικονίζονταν με δικά τους ξεχωριστά σύμβολα αλλά με τα γράμματα της αλφαβήτου. Κάθε γράμμα κάθε λέξη μπορούσε να μετατραπεί σε μουσική και στα χείλη των μυστών αυτή η μουσική μπορούσε να θεραπεύσει. Στην ουσία αυτό που γινόταν ήταν η συντονισμένη εκφορά του λόγου με τέτοιο τρόπο ώστε παραγόταν ένα ηχητικό φαινόμενο που είχε επίδραση στο σώμα. Σύμφωνα με πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες σε πολλές Ελληνικές λέξεις που περιγράφουν ασθένειες βρίσκεται το “ηχητικό φάρμακο” που εξουδετερώνει την ασθένεια. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία η λέξη διφθερίτις για παράδειγμα, η οποία περιγράφει μια συγκεκριμένη ασθένεια, αν προφερθεί με ειδικό τρόπο έχει τη δυνατότητα να εξουδετερώσει και να αποδομήσει το νοσογόνο παράγοντα που προκαλεί τη διφθερίτιδα. Υπάρχουν εξάλλου πολλές αναφορές για τη χρήση μουσικής και θεραπευτικών ύμνων στα αρχαία θεραπευτήρια.Η μουσικοθεραπεία έχει πολύ αρχαία ιστορία και αποδεικνύει πως οι ηχητικές συχνότητες μπορούν να επιδράσουν με αξιοσημείωτο τρόπο στο σώμα, κάτι που ήταν γνωστό και σε διαδεδομένη χρήση στα Ασκληπιεία. Αφού το DNA αλληλεπιδρά με τις ηχητικές συχνότητες, τότε κατάλληλοι ήχοι (κυματική φύση) θα πρέπει να έχουν σημαντικές εφαρμογές. Πράγματι, ειδικοί ήχοι συντονισμού, όπως του Hemi-Sync® για χαλάρωση, διαλογισμό, συγκέντρωση, γρήγορη μάθηση, ύπνο, όνειρα και θεραπευτικοί π.χ.διαχείρισης του πόνου, για ακτινοβολία η χημειοθεραπεία, μαζί με την πρόθεση για θεραπεία, μπορούν να συνεισφέρουν στην κωδικοποίηση υγιών προτύπων στο DNA και ίσως γι᾽ αυτό έχουν αποδειχτεί τόσο αποτελεσματικοί.
Hemi-Sync® Ηχητικός Συντονισμός
Επίσης, τα ευρήματα της ομάδας Garjajev έχουν τεράστια αξία στην Ιατρική και στην ανάπτυξη θεραπευτικών συσκευών για νοσήματα όπως ο καρκίνος, το aids, ακόμα και γιά την επιβράδυνση του γήρατος. Η ομάδα έρευνας του Garjajev απέδειξε ότι η νέα προσέγγιση μπορεί να θεραπεύσει χρωμοσώματα πού έχουν υποστεί βλάβη όπως από ακτίνες χ. Ήδη σε πανεπιστημιακές κλινικές της Ευρώπης, ασθενείς με καρκίνο υποβάλλονται σε θεραπεία με μαγνητικό πεδίο διαμορφωμένης συχνότητας, με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα. Επιπλέον, το DNA βρέθηκε να δρα ως είδος “κεραίας“ στη λήψη σημάτων όχι μόνο από τό γειτονικό του εξωτερικό περιβάλλον αλλά καί από το σύμπαν!
Επαναπρογραμματισμός του DNA / Etienne Guille
Από το 1979 -1982, ο καθηγητής Dr.Etienne Guille, μελετώντας το θέμα του καρκίνου και των αυτοιάσεων στο τμήμα Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστήμιου Paris Sud (Orsay) και στο Ινστιτούτο Curie-Paris, περιέγραψε τά αποτελέσματα των ερευνών του στά βιβλία του L’ Alchimie de la vie καί L’ Homme entre Ciel et Terre: το 95% του DNA δεν είναι άχρηστο αντίθετα χρησιμεύει για να ανοίξει ο δρόμος προς το εσωτερικό DNA που κωδικοποιεί πρωτείνες. Η μεταφορά αυτή γίνεται μέ την παρουσία συγκεκριμένων μετάλλων τά οποία μεταφέρουν σαν διαπασόν δονήσεις, δηλαδή πληροφορίες, ακόμα και κοσμικής κλίμακας από τούς πλανήτες καί τ᾽ άστρα. Οι δονήσεις, συχνότητες που συλλαμβάνουν και μεταδίδουν οι αλληλουχίες των βάσεων, καθιστούν το DNA πομπό και δέκτη ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων! Γι᾽ αυτό μπορεί να επαναπρογραμματιστεί κι έτσι να θεραπευτούν διάφορα νοσήματα. Ο E.Guille πιστεύει ότι θάρθει μία εποχή, ένας “Χρυσός Αιώνας“ γιά την ανθρώπινη συνειδητότητα, όταν ενεργοποιήσουμε τους “εν ύπνω υποδοχείς” του DNA (μέσα από βαθύ διαλογισμό) και έρθει στην επίγνωσή μας η θεία φύση μας! Τότε θα έχουμε γράψει στο DNA, στις “Λευκές Σελίδες” του, μία νέα μεγαλειώδη μετάλλαξη, αντίστοιχη με την νίκη του ‘Οσιρη επί του Σηθ, στην Αιγυπτιακή κοσμολογία.
Πηγές:
http://eng.wavegenetic.ru/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=5
http://www.rexresearch.com/gajarev/gajarev.htm
The Genie in Your Genes, Dawson Church
L’ Alchimie de la vie, Etienne Guille
L’Homme entre Ciel et Terre, Etienne Guille