1. Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. 2Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνο για τον τρόπο που κρίνει το εγώ. 3Το εγώ βρίσκεται σε υψηλότατη επαγρύπνηση μόνο για αυτά που επιτρέπει να έχετε επίγνωση αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ισορροπημένος νους. Το εγώ δεν έχει καμία ισορροπία, επειδή κρατά κρυφό το αρχικό του κίνητρο από σας και ασκεί έλεγχο πάνω σας παρά σας επιτρέπει να είστε συνετοί.5 Έχει κάθε λόγο να το κάνει σύμφωνα με το σύστημα σκέψης που του δημιούργησε και το οποίο υπηρετεί. 6Η λογική κρίση αναπόφευκτα θα έκρινε εις βάρος του και άρα αυτή πρέπει να εξαλειφθεί από το εγώ για χάρη της αυτοσυντήρησης του.
2. Μια μεγάλη πηγή ανισορροπίας του εγώ είναι η έλλειψη διάκρισης που έχει ανάμεσα στο σώμα και στις Σκέψεις του Θεού. 2Οι Σκέψεις του Θεού είναι απαράδεκτες για το εγώ, επειδή υποδεικνύουν την ίδια του την ανυπαρξία. 3Γι’ αυτό το εγώ ή τις διαστρεβλώνει ή αρνείται να τις δεχτεί. 4Δεν μπορεί, όμως, να τις σταματήσει.5 Έτσι προσπαθεί να κρύψει όχι μόνο τις «απαράδεκτες» παρορμήσεις του σώματος προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και τις Σκέψεις του θεού, επειδή και οι δύο τους αποτελούν απειλή γι’ αυτό. 6Επειδή η πρωταρχική του φροντίδα είναι η ίδια του η συντήρηση έναντι οποιασδήποτε απειλής, αντιλαμβάνεται και τα δύο ως απειλές. 7Εξαιτίας αυτού, το εγώ προσπαθεί να σωθεί από την εξαφάνιση, γεγονός που είναι σίγουρο με την εμφάνιση της γνώσης.
3. Κάθε σύστημα σκέψης που συγχέει τον θεό με το σώμα είναι παράλογο.2 Όμως αυτή η σύγχυση είναι ζωτικής σημασίας για το εγώ που κρίνει τα πάντα ως φορείς απειλής γι’ αυτό. 3Κατά μια έννοια ο φόβος του εγώ για τον θεό είναι τουλάχιστον λογικός, αφού η ιδέα της ύπαρξης του Θεού διαλύει το ίδιο. 4Αλλά ο φόβος του σώματος, με το οποίο τόσο πολύ ταυτίζεται το εγώ, δεν έχει καμία λογική.
4. Το εγώ επιλέγει να έχει το σώμα ως κατοικία και είναι η μόνη ταύτιση με την οποία αισθάνεται ασφαλές, επειδή χρησιμοποιεί το γεγονός ότι το σώμα είναι ευάλωτο ως το καλύτερο επιχείρημα ότι δεν μπορεί να προέρχεστε από τον θεό. 2Και είναι ένα πιστεύω που το εγώ στηρίζει πρόθυμα.3 Όμως το εγώ μισεί το σώμα, επειδή δεν το θεωρεί αρκετά αντάξιο για την κατοικία του. 4Κι εδώ είναι που ο νους μπερδεύεται. 5Το εγώ του λέει ότι αποτελεί μέρος του σώματος και ότι το σώμα τον προστατεύει. 6Λογικά ο νους ρωτά: «Πού μπορώ να βρω προστασία;» και το εγώ απαντά «Σε μένα». 7Ο νους υπενθυμίζει στο εγώ ότι το ίδιο έχει επιμείνει στην άποψη ότι ταυτίζεται με το σώμα και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος ο νους να στραφεί στο εγώ για προστασία. 8Το εγώ αδυνατεί να απαντήσει, επειδή όντως δεν υπάρχει απάντηση αλλά έχει μια τυπική λύση. 9Διαγράφει την ερώτηση από την επίγνωση του νου.10 Όταν συμβεί αυτό δημιουργείται μία κατάσταση ανησυχίας που δεν μπορεί να εξηγηθεί εξαιτίας αυτής της απουσίας ερώτησης και απάντησης.
5. Αυτή όμως η ερώτηση πρέπει να απαντηθεί: «Πού μπορώ να βρω προστασία;». 2«Ερευνήστε και θα βρείτε» δεν σημαίνει να ψάχνετε στα τυφλά και μέσα σε απελπισία για κάτι που δεν μπορούσατε ν’ αναγνωρίσετε. 3Η έρευνα που έχει νόημα ξεκινά με επίγνωση, οργανώνεται και κατευθύνεται από την επίγνωση. 4Ο στόχος πρέπει να έχει ξεκάθαρη μορφή και να διατηρείται ζωντανός μέσα στον νου. 5Η μάθηση και η επιθυμία να μάθετε έχει αξία για σας . Μαθαίνετε καλύτερα όταν πιστεύετε πως ό, τι προσπαθείτε να μάθετε έχει αξία για σας. 7Παρ’ όλ ‘αυτά, δεν έχουν διαρκή αξία όλα όσα πιθανόν θέλετε να μάθετε.8 Ίσως να τα έχετε επιλέξει ακριβώς επειδή η αξία τους δεν έχει διάρκεια.
6. Το εγώ θεωρεί ότι είναι πλεονέκτημα του να μη δεσμεύεται με τίποτε το αιώνιο, επειδή το αιώνιο μπορεί να προέρχεται από τον θεό. 2Η διαχρονικότητα είναι μια λειτουργία που το εγώ έχει προσπαθήσει ν’ αναπτύξει , αλλά έχει συστηματικά καταλήξει σε αποτυχία στην προσπάθεια του αυτή. 3Το εγώ συμβιβάζεται με το ζήτημα του διαχρονικού όπως ακριβώς και με όλα τα ζητήματα που προσεγγίζουν την πραγματική ερώτηση με οποιοδήποτε τρόπο. 4Με το να ανακατευτεί με τα σχετικά ζητήματα, ελπίζει να κρύψει την αληθινή ερώτηση και να την κρατήσει μακριά από τον νου. 5Η χαρακτηριστική ενασχόληση του εγώ με ασήμαντα πράγματα έχει ακριβώς αυτό τον σκοπό. 6Η ενασχόληση σας με προβλήματα που προκύπτουν και για τα οποία είναι αδύνατον να βρεθεί λύση, αποτελούν ιδιαίτερα αγαπητά τεχνάσματα του εγώ που στοχεύουν να εμποδίσουν τη διαδικασία μάθησης. 7Σε όλες αυτές τις τακτικές αντιπερισπασμού όμως , η μόνη ερώτηση που ποτέ δεν κάνουν αυτοί που τις ακολουθούν είναι, «για ποιο λόγο».8Αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να μάθετε να ρωτάτε για τα πάντα. 9Ποιος είναι ο σκοπός;10 Όποιος και αν είναι, αυτόματα θα κατευθύνει τις προσπάθειες σας.11 Όταν παίρνετε μια απόφαση σχετική με ένα σκοπό, τότε αποφασίζετε για μια μελλοντική σας προσπάθεια, μια προσπάθεια που θα παραμένει ενεργή εκτός κι αν αλλάξετε γνώμη.
- 2109603094, 6937113537
