Μάθημα 195 Η αγάπη είναι ο δρόμος που βαδίζω με ευγνωμοσύνη.

1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα δύσκολο μάθημα για εκείνους που κοιτάζουν τον κόσμο λανθασμένα.²Το μέγιστο που μπορούν να κάνουν είναι να δουν τον εαυτό τους σε καλύτερη κατάσταση από τους άλλους. ³Και προσπαθούν να είναι ικανοποι­ημένοι επειδή κάποιος άλλος φαίνεται να υποφέρει πιο πολύ. ⁴Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι αυτές οι σκέψεις! ⁵Γιατί ποιος θα μπορούσε να έχει έναν καλό λόγο να είναι ευχαριστημένος, όταν άλλοι έχουν ένα λιγότερο καλό λόγο; ⁶Και ποιος θα μπορούσε να υποφέρει λιγότερο, επειδή βλέπει έναν άλλο να υποφέρει περισσότερο; ⁷Η ευγνωμοσύνη σου οφείλεται μόνο σε Αυτόν, ο Οποίος έκανε κάθε αιτία της θλίψης να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.
2. Είναι παράλογο να προσφέρεις ευχαριστίες για τη δυστυχία. ²Είναι όμως εξίσου παράλογο να μην είσαι ευγνώμων σε Αυτόν που σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα με τα οποία όλος ο πόνος θεραπεύεται και η δυστυχία αντικαθίσταται από το γέλιο και την ευτυχία. ³Και αυτοί που είναι έστω και μερικώς υγιείς δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που δείχνει Αυτός και να μην ακολουθήσουν τον δρόμο που ανοίγει μπροστά τους για να δραπετεύσουν από μια φυλακή που νόμιζαν ότι δεν είχε καμμιά πόρτα η οποία να οδηγεί στην απελευθέρωση που αντιλαμβάνονται τώρα.
3. Ο αδελφός σου είναι ο «εχθρός» σου επειδή βλέπεις σε αυτόν τον αντίπαλο της ειρήνης σου, έναν άρπαγα που σου αφαιρεί τη χαρά σου και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μόνο μια μαύρη απόγνωση τόσο πικρή και αδυσώπη­τη, που δεν υπάρχει πια ελπίδα. ²Τώρα η εκδίκηση είναι το μόνο που επιθυμείς. ³Το μόνο που μπορείς να προσπαθήσεις τώρα είναι να τον ρίξεις κάτω για να βρίσκεται μαζί σου στο θάνατο, τόσο άχρηστος όσο κι εσύ, με τόσα λίγα να απομένουν μέσα στα χέρια του όσα και στα δικά σου.
4. Δεν προσφέρεις στον Θεό την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε μπορείς να είσαι λογικός κι ωστόσο να εξοργίζεσαι επειδή φαίνεται να είναι περισσότερο ελεύθερος. ²Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. ³Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι αληθινή μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. ⁴Προσφέρουμε ευχαριστίες στον Θεό τον Πατέρα μας επειδή μέσα σε μας όλα τα όντα θα βρουν την ελευθερία τους. ⁵Ποτέ δεν είναι δυνατό μερικά από αυτά να ελευθερωθούν, ενώ άλλα να παραμένουν δέσμια. ⁶Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;
5. Επομένως δώσε ευχαριστίες, αλλά με ειλικρίνεια. ²Και ας κάνει χώρο η ευγνωμοσύνη σου για όλους αυτούς που θα δραπετεύσουν μαζί σου, τους άρρωστους, τους αδύναμους, αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη και φοβούνται, αυτούς που πενθούν μια φαινομενική απώλεια ή αισθάνονται έναν προφανή πόνο, αυτούς που υποφέρουν από το κρύο ή την πείνα, ή βαδίζουν στο δρόμο του μίσους και την πορεία του θανάτου. ³Ολοι αυτοί έρχονται μαζί σου. ⁴Ας μη συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους αποχωρίζουμε από την επίγνωση της ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως κι αυτοί με εμάς.
6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας για ένα μόνο πράγμα: για το ότι δεν είμαστε αποχωρισμένοι από κανένα ον και επομένως είμαστε ένα με Αυτόν. ²Και χαιρόμαστε, που ποτέ δεν μπορούν να γίνουν εξαιρέσεις που θα μείωναν την πληρότητα μας και θα έβλαπταν ή θα άλλαζαν την λειτουργία μας που να ολοκληρώνει  Αυτόν που είναι ο Ίδιος η ολοκλήρωση.³Δίνουμε ευχαριστίες για κάθε ον, διότι διαφορετικά δεν δίνουμε ευχαριστίες για τίποτα και παραλείπουμε να αναγνωρίσουμε τα δώρα που μας δίνει ο Θεός.
7. Ας γείρουν λοιπόν οι αδελφοί μας τα κουρασμένα τους κεφάλια τους στους ώμους μας, καθώς αναπαύονται για λίγο. ²Δίνουμε ευχαριστίες για αυτούς ³Διότι αν μπορέσουμε να τους οδηγήσουμε στην ειρήνη που επιζητούμε, ο δρόμος θα ανοίξει επιτέλους για μας. ⁴Μια πανάρχαιη πόρτα ανοίγει και πάλι, ένας Λόγος ξεχασμένος από παλιά αναντηχεί ξανά στην μνήμη μας, ολοένα και πιό ξεκάθαρα, καθώς είμαστε και πάλι πρόθυμοι να ακούσουμε.
8. Βάδιζε λοιπόν με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. ²Διότι το μίσος ξεχνιέται, όταν δεν κάνουμε συγκρίσεις. ³Τι άλλο παραμένει, που να εμποδίζει την ειρήνη; ⁴Ο φόβος του Θεού έχει επιτέλους εξουδετερωθεί τώρα και συγχωρούμε χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις. ⁵Επομένως δεν μπορούμε να διαλέγουμε να παραβλέπουμε μερικά πράγματα κι ωστόσο να κρατάμε ακόμη μερικά άλλα πράγματα κλειδωμένα σαν «αμαρτίες» ⁶Όταν η συγχώρεσή σου έχει ολοκληρωθεί θα έχεις τέλεια ευγνωμοσύνη, διότι θα δεις ότι το καθετί έχει κερδίσει το δικαίωμα για αγάπη με το να είναι γεμάτο αγάπη, όπως και ο Εαυτός σου.
9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεπτόμαστε την ευγνωμοσύνη στη θέση του θυμού, της μοχθηρίας και της εκδίκησης. ²Μας έχουν δοθεί τα πάντα. ³Αν αρνηθούμε να το αναγνωρίσουμε αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πικραμένοι και να βλέπουμε τον εαυτό μας σε μία θέση άσπλαχνης καταδίω­ξης, όπου ενοχλούμαστε ασταμάτητα και καταπιεζόμαστε χωρίς καμιά σκέψη φροντίδας για μας ή για το μέλλον μας ⁴H ευγνωμοσύνη γίνεται η μόνη σκέψη που έχουμε, αντί για αυτές τις παράλογες. αντιλήψεις. ⁵Ο Θεός μας νοιάζεται και μας καλεί Υιό. ⁶Μπορεί να υπάρχει τίποτα περισσότερο από αυτό;
10. Η ευγνωμοσύνη μας θα ανοίξει το δρόμο προς Αυτόν και θα συντομεύσει τον χρόνο της μάθησης μας περισσότερο από όσο θα μπορούσες ποτέ να ονειρευτείς. ²Η ευγνωμοσύνη προχωρεί χέρι με χέρι με την αγάπη και όπου είναι η μία εκεί θα βρεθεί και η άλλη. ³Διότι η ευγνωμοσύνη είναι μόνο  μια πλευρά της Αγάπης η οποία είναι και η Πηγή όλης της δημιουργίας. ⁴Ο Θεός δίνει ευχαριστίες σ᾽εσένα, τον Υιό Του, επειδή είσαι ό,τι είσαι, η ίδια Του η ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης μαζί με Αυτόν. ⁵Η ευγνωμοσύνη σου για Αυτόν είναι ένα με τη δική Του ευγνωμοσύνη για σένα. ⁶Διότι η αγάπη δεν μπορεί να περπατήσει σε κανένα δρόμο εκτός από τον δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι προχωρούμε βαδίζοντας στον δρόμο προς το Θεό.