M-10.1.
Η κρίση, όπως και άλλοι μηχανισμοί με τους οποίους συντηρείται ο κόσμος των ψευδαισθήσεων, είναι παντελώς παρεξηγημένη από τον κόσμο. 2 Στην πραγματικότητα συγχέεται με τη σοφία, και υποκαθιστά την αλήθεια. 3 Με τον τρόπο που ο κόσμος χρησιμοποιεί τον όρο, ένα άτομο μπορεί να κρίνει «ορθά» ή «λανθασμένα», και η εκπαίδευσή του αποσκοπεί στην ενίσχυση της «ορθής» κρίσης και την ελαχιστοποίηση της «λανθασμένης». 4 Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη σύγχυση ως προς το τι σημαίνει αυτή η κατηγοριοποίηση. 5 Αυτό που για κάποιον είναι «ορθή» κρίση, για κάποιον άλλο είναι «λανθασμένη». 6 Πέρα απ’ αυτό, ακόμα και το ίδιο άτομο, θεωρεί ότι μια συγκεκριμένη ενέργεια επιδεικνύει «ορθή» κρίση τη μια στιγμή, και «λανθασμένη» κρίση σε κάποια άλλη στιγμή. 7 Στην πραγματικότητα, δεν είναι καν δυνατόν να διδαχθούν συνεπή κριτήρια προσδιορισμού αυτής της κατηγοριοποίησης. 8 Ανά πάσα στιγμή, ο μαθητής μπορεί να διαφωνεί με όσα του λέει γι’ αυτά ο επίδοξος δάσκαλός του, αλλά και ο ίδιος ο δάσκαλος μπορεί να είναι ανακόλουθος ως προς το τι πιστεύει. 9 Με αυτούς τους όρους, «ορθή» κρίση δεν σημαίνει τίποτα. 10 Ούτε και «λανθασμένη».
M-10.2.
Αυτό που είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσει ο δάσκαλος του Θεού είναι, όχι ότι δεν θα έπρεπε να κρίνει, αλλά ότι δεν είναι σε θέση να κρίνει. 2 Εγκαταλείποντας την κρίση, απλά εγκαταλείπει κάτι που δεν το είχε. 3 Παραιτείται από μια ψευδαίσθηση･ ή, καλύτερα, έχει μια ψευδαίσθηση παραίτησης. 4 Στην πραγματικότητα, απλά έγινε πιο έντιμος. 5 Αναγνωρίζοντας ότι ποτέ δεν είχε τη δυνατότητα να κρίνει, παύει να το προσπαθεί. 6 Αυτό, δεν είναι θυσία. 7 Αντίθετα, βάζει τον εαυτό του σε μια κατάσταση όπου η κρίση μπορεί να ασκείται μέσω αυτού, και όχι από τον ίδιο. 8 Και η κρίση αυτή δεν είναι ούτε «καλή» ούτε «κακή». 9 Είναι η μία και μοναδική κρίση που υπάρχει: «Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος ενοχής, και αμαρτία δεν υπάρχει.»
M-10.3.
Σκοπός του προγράμματος σπουδών μας, σε αντίθεση με το στόχο των μαθημάτων του κόσμου, είναι η αναγνώριση ότι η κρίση – με τη συνηθισμένη της έννοια – είναι αδύνατη. 2 Αυτό δεν είναι μια άποψη, αλλά ένα γεγονός. 3 Προκειμένου να κρίνει κανείς σωστά οτιδήποτε, θα έπρεπε να γνωρίζει τέλεια ένα ασύλληπτα ευρύ φάσμα δεδομένων･ παρελθόντων, παρόντων και μελλοντικών. 4 Θα έπρεπε να είναι σε θέση να διακρίνει προκαταβολικά όλες τις συνέπειες των κρίσεών του πάνω σε όλους και σε όλα (δηλαδή όλα τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις καταστάσεις) που εμπλέκονται σ’ αυτές με οποιοδήποτε τρόπο. 5 Και επιπλέον, θα έπρεπε να είναι βέβαιος ότι δεν υπάρχει καμιά στρέβλωση στην αντίληψή του, έτσι ώστε η κρίση του να είναι απόλυτα δίκαιη προς όλους, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. 6 Ποιός είναι σε θέση να το κάνει αυτό; 7 Ποιός, εξαιρουμένης της περίπτωσης φαντασιώσεων μεγαλείου, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο για τον εαυτό του;
M-10.4.
Θυμίσου πόσες φορές νόμισες ότι ήξερες όλα τα «γεγονότα» που χρειαζόσουν για να κρίνεις, και πόσο λάθος ήσουν! 2 Υπάρχει κανείς που να μην είχε αυτή την εμπειρία; 3 Ξέρεις άραγε πόσες φορές απλά νόμιζες ότι είχες δίκιο, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσεις ότι έκανες λάθος; 4 Γιατί θα διάλεγες μια τόσο αυθαίρετη βάση για τη λήψη των αποφάσεών σου; 5 Το να κρίνεις δεν είναι σοφό･ σοφό είναι να παραιτείσαι από την κρίση. 6 Κάνε λοιπόν μια τελευταία κρίση. 7 Την εξής: Υπάρχει Κάποιος μαζί σου, του Οποίου η κρίση είναι τέλεια. 8 Αυτός πράγματι γνωρίζει όλα τα δεδομένα･ παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα. 9 Αυτός πράγματι γνωρίζει όλες τις συνέπειες της κρίσης Του πάνω σε κάθε έναν και κάθε τι που εμπλέκεται με οποιοδήποτε τρόπο. 10 Και είναι απόλυτα δίκαιος προς όλους, επειδή δεν υπάρχει καμιά στρέβλωση στην αντίληψή Του.
M-10.5.
Παραιτήσου από την κρίση λοιπόν, όχι με λύπη μα μ ένα στεναγμό ανακούφισης. 2 Τώρα έχεις ελευθερωθεί από ένα φορτίο τόσο μεγάλο, που μόνο να παραπατάς και να πέσεις θα μπορούσες, κάτω απ’ το βάρος του. 3 Και ήταν όλο μια ψευδαίσθηση. 4 Τίποτα περισσότερο. 5 Απαλλαγμένος τώρα από το φορτίο του, ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να σηκωθεί και να να συνεχίσει το δρόμο του ανάλαφρα. 6 Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο του όφελος. 7 Έχει εξαφανιστεί και το αίσθημα έγνοιας που είχε, γιατί τώρα δεν έχει καμιά έγνοια. 8 Εγκαταλείποντας την κρίση, τις εγκατέλειψε και αυτές. 9 Παρέδωσε τον εαυτό του σε Εκείνον, την κρίση του Οποίου έχει τώρα επιλέξει να εμπιστεύεται, αντί για τη δική του. 10 Τώρα, δεν κάνει λάθη. 11 Ο Οδηγός του είναι αξιόπιστος. 12 Και εκεί που κάποτε ερχόταν για να κρίνει, τώρα έρχεται για να ευλογήσει. 13 Εκεί που τώρα γελά, κάποτε ερχόταν για να κλάψει.
M-10.6.
Δεν είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις την κρίση. 2 Αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να προσπαθείς να την διατηρήσεις. 3 Ο δάσκαλος του Θεού την εγκαταλείπει με χαρά, μόλις συνειδητοποιήσει το κόστος της. 4 Όλη η ασχήμια που βλέπει γύρω του, είναι δικό της αποτέλεσμα. 5 Όλος ο πόνος που παρατηρεί είναι δική της συνέπεια. 6 Όλη η μοναξιά και η αίσθηση απώλειας･ η αίσθηση του χρόνου που φεύγει, και της αυξανόμενης απελπισίας･ της αποκρουστικής απόγνωσης και του φόβου του θανάτου･ όλα αυτά, από την κρίση έχουν προέλθει. 7 Και τώρα ξέρει ότι όλα αυτά δεν χρειάζεται να υπάρχουν. 8 Τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινό. 9 Γιατί έχει εγκαταλείψει την αιτία τους, και αυτά, που ποτέ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα αποτελέσματα της λανθασμένης επιλογής του, έφυγαν από πάνω του. 10 Δάσκαλε του Θεού, αυτό το βήμα θα σου φέρει την ειρήνη. 11 Είναι δυνατόν να επιθυμείς κάτι άλλο από αυτό;