M-12.1.
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι: ένας. 2 Ένας καθολικά τέλειος δάσκαλος, του οποίου η μάθηση είναι πλήρης, αρκεί. 3 Αυτός ο ένας, καθαγιασμένος και λυτρωμένος, γίνεται ο Εαυτός ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού. 4 Εκείνος που πάντα ήταν εξ’ ολοκλήρου πνεύμα, δεν βλέπει πια τον εαυτό του ως σώμα, ούτε καν μέσα σε ένα σώμα. 5 Συνεπώς είναι απεριόριστος. 6 Και καθώς είναι απεριόριστος οι σκέψεις του είναι ενωμένες με (τις σκέψεις) του Θεού στους αιώνες των αιώνων. 7 Η αντίληψη που έχει για τον εαυτό του στηρίζεται στην Κρίση του Θεού και όχι στην δική του. 8 Έτσι, μοιράζεται την Θέληση του Θεού και κομίζει τις Σκέψεις Του στους νόες που ακόμα βρίσκονται σε πλάνη. 9 Είναι μόνιμα σε κατάσταση ενότητας, επειδή είναι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. 10 Έχει δεχθεί τον Χριστό και έχει σωθεί.
M-12.2.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο υιός του ανθρώπου γίνεται Υιός του Θεού. 2 Δεν πρόκειται όμως για άλλη αλλαγή εκτός από την αλλαγή του νου. 3 Δεν αλλάζει τίποτα εξωτερικό, αλλά κάθε τι εσωτερικό τώρα αντανακλά μόνο την Αγάπη του Θεού. 4 Ο Θεός δεν μπορεί πια να είναι επίφοβος, επειδή ο νους δεν βλέπει κανένα λόγο για τιμωρία. 5 Οι δάσκαλοι του Θεού φαίνονται να είναι πολλοί, γιατί αυτό είναι που χρειάζεται ο κόσμος. 6 Όμως, καθώς είναι ενωμένοι σε ένα σκοπό και μάλιστα ένα σκοπό που μοιράζονται με τον Θεό, πώς θα μπορούσαν να είναι διαχωρισμένοι ο ένας από τον άλλο; 7 Τι σημασία έχει λοιπόν εάν εμφανίζονται με πολλές μορφές; 8 Οι νόες τους είναι ένα, η ένωσή τους είναι πλήρης. 9 Κι ο Θεός πλέον εργάζεται μέσω αυτών σαν να ήσαν ένας, γιατί πραγματικά ένας είναι όλοι τους.
M-12.3.
Γιατί είναι αναγκαία η ψευδαίσθηση της ύπαρξης πολλών δασκάλων; 2 Μόνο επειδή η πραγματικότητα δεν είναι κατανοητή στους πλανημένους. 3 Πολύ λίγοι μπορούν καν να ακούσουν τη Φωνή του Θεού και ακόμα κι’ αυτοί δεν μπορούν να μεταδώσουν τα μηνύματά Του απευθείας μέσω του Πνεύματος που τους τα έδωσε. 4 Χρειάζονται ένα διάμεσο, με την βοήθεια του οποίου καθίσταται δυνατή η επικοινωνία με εκείνους οι οποίοι δεν συνειδητοποιούν ότι είναι πνεύμα. 5 Ένα σώμα που να μπορούν να το δουν. 6 Μια φωνή που να την ακούν και να την καταλαβαίνουν, χωρίς τον φόβο που η αλήθεια θα αντιμετώπιζε μέσα τους. 7 Μην λησμονείτε ότι η αλήθεια μπορεί να έλθει μόνο όπου την καλοδέχονται δίχως φόβο. 8 Γι’ αυτό, οι δάσκαλοι του Θεού χρειάζονται ένα σώμα, γιατί η ενότητά τους δεν θα μπορούσε να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη.
M-12.4.
Όμως, αυτό που τους καθιστά δασκάλους του Θεού είναι ότι αναγνωρίζουν τον πραγματικό σκοπό του σώματος. 2Καθώς εξελίσσονται ως δάσκαλοι του Θεού, βεβαιώνονται όλο και περισσότερο ότι η λειτουργία του σώματος είναι μόνο να επιτρέπει στην Φωνή του Θεού να μιλά μέσω αυτού στα ανθρώπινα αυτιά. 3 Και αυτά τα αυτιά θα μεταφέρουν στον νου του ακροατή μηνύματα που δεν προέρχονται από αυτόν τον κόσμο και ο νους θα τα κατανοήσει εξ αιτίας της Πηγής από την οποία προέρχονται. 4 Από αυτή την κατανόηση θα έρθει, σε αυτόν τον καινούργιο δάσκαλο του Θεού, η συνειδητοποίηση ποιός πραγματικά είναι ο σκοπός του σώματος･ ο μοναδικός του σκοπός. 5 Αυτό το μάθημα αρκεί για να επιτρέψει στην σκέψη της ενότητας να εισέλθει και ό,τι είναι ένα, αναγνωρίζεται ως ένα. 6 Οι δάσκαλοι του Θεού φαίνονται σαν να μοιράζονται την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, αλλά εξ αιτίας του σκοπού για τον οποίο χρησιμοποιούν το σώμα, δεν πιστεύουν στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, παρά τα φαινόμενα.
M-12.5.
Το βασικό μάθημα είναι πάντα αυτό: το σώμα γίνεται για σένα αυτό για το οποίο το χρησιμοποιείς. 2 Εάν το χρησιμοποιήσεις για αμαρτία ή για επίθεση, που δεν διαφέρει από την αμαρτία, τότε θα το δεις ως αμαρτωλό. 3 Επειδή είναι αμαρτωλό είναι αδύναμο και ως αδύναμο, υποφέρει και πεθαίνει. 4 Εάν το χρησιμοποιήσεις για να φέρεις τον Λόγο του Θεού σ’ εκείνους που δεν τον έχουν, τότε το σώμα γίνεται άγιο. 5 Επειδή είναι άγιο δεν μπορεί να είναι άρρωστο, ούτε μπορεί να πεθάνει. 6 Όταν ολοκληρώσει το σκοπό του, αφήνεται και αυτό είναι όλο. 7 Αυτήν την απόφαση την παίρνει ο νους, όπως και όλες τις αποφάσεις που είναι υπεύθυνες για την κατάσταση του σώματος. 8 Όμως ο δάσκαλος του Θεού δεν παίρνει αυτήν την απόφαση μόνος του. 9 Εάν το έκανε τότε θα είχε δώσει στο σώμα ένα σκοπό διαφορετικό από κείνον που το καθιστά άγιο. 10 Η Φωνή του Θεού θα του πει πότε έχει εκπληρώσει τον ρόλο του, έτσι ακριβώς όπως τού λέει και ποιά είναι η λειτουργία του. 11 Δεν υποφέρει σε καμιά περίπτωση, ούτε μένοντας ούτε φεύγοντας. 12 Η ασθένεια καθίσταται πλέον αδύνατη γι᾽ αυτόν.
M-12.6.
Η ενότητα και η ασθένεια δεν μπορούν να συνυπάρχουν. 2 Οι δάσκαλοι του Θεού επιλέγουν να κοιτάξουν για λίγο τα όνειρα. 3 Αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή. 4 Επειδή έχουν μάθει ότι όλες οι επιλογές γίνοναι συνειδητά, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών τους. 5 Το όνειρο ισχυρίζεται κάτι διαφορετικό, αλλά ποιός θα πίστευε στα όνειρα από την στιγμή που θα τα αναγνώριζε γι’ αυτό που είναι; 6 Η πραγματική λειτουργία των δασκάλων του Θεού, είναι να έχουν επίγνωση ότι ονειρεύονται. 7 Βλέπουν τις μορφές των ονείρων να έρχονται και να παρέρχονται, να μετατοπίζονται και να μεταβάλλονται, να υποφέρουν και να πεθαίνουν. 8 Όμως δεν εξαπατώνται από αυτό που βλέπουν. 9 Αναγνωρίζουν ότι να δουν μια ονειρική μορφή ως ασθενή και διαχωρισμένη δεν είναι πιο αληθινό από να την δουν ως υγιή και όμορφη. 10 Μόνο η ενότητα δεν ανήκει στα όνειρα. 11 Και αυτήν αναγνωρίζουν οι δάσκαλοι του Θεού πίσω από τα όνειρα, πέρα απ’ όλα τα φαινόμενα και παρ’ όλα αυτά, σίγουρα δική τους.