M-27.1.
Ο θάνατος είναι το κεντρικό όνειρο από όπου πηγάζουν όλες οι ψευδαισθήσεις. 2 Δεν είναι τρέλα να σκέφτεσαι ότι η ζωή είναι το να γεννηθείς, να γεράσεις, να χάσεις τη ζωτικότητά σου και στο τέλος να πεθάνεις; 3 Την έχουμε ξανακάνει αυτή την ερώτηση, αλλά τώρα χρειάζεται να την εξετάσουμε πιο προσεκτικά. 4 Πρόκειται για τη σταθερή και αμετάβλητη πεποίθηση του κόσμου σύμφωνα με την οποία τα πάντα σ΄ αυτόν τον κόσμο γεννιούνται μόνο για να πεθάνουν. 5 Αυτό θεωρείται ως “ο τρόπος λειτουργίας της φύσης”, ο οποίος δεν πρέπει να αμφισβητείται αλλά να γίνεται αποδεκτός ως “φυσικός νόμος” της ζωής. 6 Το κυκλικό, το μεταβαλλόμενο και το αβέβαιο· το αναξιόπιστο και το ασταθές, η προδιαγεγραμμένη ακμή και παρακμή – όλα αυτά θεωρούνται Θέλημα του Θεού. 7 Και κανείς δεν ρωτά αν θα μπορούσε να το θέλει αυτό ένας καλοκάγαθος Δημιουργός.
M-27.2.
Με βάση αυτή την αντίληψη για το σύμπαν, δηλαδή ότι έτσι το δημιούργησε ο Θεός, θα ήταν αδύνατο να Τον θεωρεί κανείς στοργικό. 2 Γιατί κάποιος που έχει αποφασίσει ότι τα πάντα χάνονται, καταλήγοντας να γίνουν σκόνη και απογοήτευση και απόγνωση, δεν μπορεί παρα να προκαλεί φόβο. 3 Κρατά την ασήμαντη ζωή σου στο χέρι του από μια κλωστή, έτοιμος να τη σπάσει δίχως να λυπηθεί ή να νοιαστεί, μπορεί σήμερα κιόλας. 4 Αλλά κι αν δεν το κάνει σήμερα, το τέλος είναι βέβαιο. 5 Όποιος αγαπά έναν τέτοιο θεό δεν γνωρίζει την αγάπη, γιατί έχει αρνηθεί ότι η ζωή είναι αληθινή. 6 Ο θάνατος έχει γίνει το σύμβολο της ζωής. 7 Ο κόσμος του είναι ένα πεδίο μάχης, όπου οι αντιθέσεις βασιλεύουν και διεξάγουν έναν ατελείωτο πόλεμο. 8 Όπου υπάρχει θάνατος η ειρήνη είναι ανέφικτη.
M-27.3.
Ο θάνατος είναι το σύμβολο του φόβου του Θεού. 2 Η Αγάπη Του συγκαλύπτεται μέσα σε αυτή την ιδέα, που την κρύβει από την επίγνωση σαν ασπίδα που έχει υψωθεί για να κρύψει τον ήλιο. 3 Η μακαβριότητα του συμβόλου αρκεί για να δείξει ότι δεν γίνεται να συνυπάρχει με τον Θεό. 4 Ο θάνατος συντηρεί μια εικόνα στην οποία ο Υιος του Θεού “ενταφιάζεται” στην αγκαλιά του αφανισμού, όπου περιμένουν να τον υποδεχθούν τα σκουλήκια και όπου θα διατηρηθεί για λίγο ακόμα, μέχρι την τελειωτική καταστροφή του. 5 Αλλά και τα σκουλήκια είναι επίσης καταδικασμένα να αφανιστούν. 6 Και, με αυτό το σκεπτικό, τα πάντα ζουν εξαιτίας του θανάτου. 7 Ο «νόμος της ζωής» της φύσης είναι να καταβροχθίζει. 8 Ο Θεός είναι παράφρων και μόνο ο φόβος είναι αληθινός.
M-27.4.
Η παράξενη πεποίθηση ότι υπάρχει ένα κομάτι των όντων που πεθαίνουν το οποίο μπορεί συνεχίζει ξέχωρα από το κομάτι που θα πεθάνει, δεν υποδηλώνει ένα στοργικό Θεό ούτε επανεδραιώνει κάποια βάση εμπιστοσύνης. 2 Εάν ο θάνατος είναι αληθινός και ισχύει για οτιδήποτε, τότε δεν υπάρχει ζωή. 3 Ο θάνατος αρνείται τη ζωή. 4 Αν όμως η ζωή είναι πραγματική, τότε διαψεύδεται ο θάνατος. 5 Δεν μπορεί να υπάρχει κανένας συμβιβασμός σε αυτό. 6 Ή ένας θεός του φόβου υπάρχει, ή ένας Θεός της Αγάπης. 7 Ο κόσμος επιχειρεί να κάνει χιλιάδες συμβιβασμούς και θα συνεχίσει να επιχειρεί κι άλλους τόσους. 8 Ούτε ένας τους δεν μπορεί να είναι αποδεκτός από τους δασκάλους του Θεού, επειδή ούτε ένας δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός από τον Θεό. 9 Ο Θεός δεν έφτιαξε τον θάνατο επειδή δεν έφτιαξε τον φόβο. 10 Και τα δυο είναι εξίσου άσκοπα για Αυτόν.
M-27.5.
Η «πραγματικότητα» του θανάτου είναι γερά ριζωμένη στην πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού είναι ένα σώμα. 2 Και άν ο Θεός δημιουργούσε σώματα, τότε πραγματικά ο θάνατος θα ήταν αληθινός. 3 Αλλά τότε δεν θα ήταν ένας Θεός Αγάπης. 4 Πουθενά αλλού δεν γίνεται τοσο εμφανής η αντίθεση μεταξύ της αντίληψης του πραγματικού κόσμου και του κόσμου των ψευδαισθήσεων. 5 Αν ο Θεός είναι Αγάπη, τότε ο θάνατος είναι πραγματικά ο θάνατος του Θεού. 6 Και έτσι η Ίδια η δημιουργία Του πρέπει να στέκεται έντρομη εμπρός Tου. 7 Δεν είναι Πατέρας αλλά καταστροφέας. 8 Δεν είναι Δημιουργός αλλά εκδικητής. 9 Τρομερές είναι οι Σκέψεις Του και επίφοβη η εικόνα Του. 10 Το να κοιτάξει κάποιος τα δημιουργήματά Του σημαίνει το θάνατο.
M-27.6.
«Και το τελευταίο που θα ξεπεραστεί θα είναι ο θάνατος». 2 Ασφαλώς! 3 Δίχως την ιδέα του θανάτου δεν υπάρχει κόσμος. 4 Με την υπέρβαση του θανάτου θα τελειώσουν όλα τα όνειρα. 5 Αυτός είναι ο τελικός στόχος της σωτηρίας· το τέλος όλων των ψευδαισθήσεων. 6 Και όλες οι ψευδαισθήσεις γεννιούνται μέσα στην ιδέα του θανάτου. 7 Τι μπορεί να γεννιέται από το θάνατο και παρόλα αυτά να έχει ζωή; 8 Και τι μπορεί να γεννιέται από τον Θεό και παρόλα αυτά να μπορεί να πεθάνει; 9 Οι ανακολουθίες, οι συμβιβασμοί και οι τελετουργίες που καλλιεργεί ο κόσμος στη μάταιη προσπάθειά του να προσκολλάται στο θάνατο και παρόλα αυτά να θεωρεί ότι η αγάπη υπάρχει, δεν είναι παρά ανόητες μαγείες, αναποτελεσματικές και άστοχες. 10 Ο Θεός είναι αιώνιος και δεν μπορεί παρά να είναι αιώνια και όλα όσα έχει δημιουργήσει εντός Του. 11 Δεν συνειδητοποιείς ότι σε διαφορετική περίπτωση ο Θεός θα είχε αντίθετο και τότε ο φόβος θα ήταν εξίσου αληθινός με την αγάπη;
M-27.7.
Δάσκαλε του Θεού, η μόνη σου αποστολή θα μπορούσε να εκφραστεί ως εξής: Μην δεχθείς κανένα συμβιβασμό στον οποίο ο θάνατος έχει κάποιο ρόλο. 2 Μην πιστεύεις στην σκληρότητα, ούτε να επιτρέπεις στην επίθεση να σου κρύβει την αλήθεια. 3 Αυτό που φαίνεται να πεθαίνει έχει απλά και μόνο παρερμηνευτεί και έχει γίνει ψευδαίσθηση. 4 Τώρα η αποστολή σου είναι να επιτρέψεις στην ψευδαίσθηση να προσαχθεί στην αλήθεια. 5 Μείνε ακλόνητος σε αυτό και μόνο: μην εξαπατηθείς από την «πραγματικότητα» οποιασδήποτε μεταβαλλόμενης μορφής. 6 Η αλήθεια ούτε μετατοπίζεται, ούτε αμφιταλαντεύεται, ούτε βουλιάζει στο θάνατο και στη διάλυση. 7 Και ποιο είναι το τέλος του θανάτου; 8 Τίποτε άλλο από αυτό: η συνειδητοποίηση ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος και αναμάρτητος και τώρα και παντοτινά. 9 Μόνο αυτό. 10 Αλλά και τίποτα λιγότερο από αυτό, μην αφήσεις τον εαυτό σου να το ξεχάσει.