Της Ιουλίας Πιτσούλη
Μπορούμε να γίνουμε αόρατοι; Ποιοι το έχουν καταφέρει και πώς;
Φανταστείτε μια κάπα που όταν τη φοράτε κάτω από έναν ορισμένο φωτισμό να γίνεστε αόρατη. Ε, λοιπόν αυτός δεν είναι πια ένας ευσεβής πόθος αλλά μια πραγματικότητα φτάνει η κάπα σας να είναι φτιαγμένη από μεταϋλικά. Πρόκειται για μια ανακάλυψη της επιστήμης που κατάφερε να δημιουργήσει υλικά που έχουν παράξενη συμπεριφορά απέναντι στο φως. Ένας μανδύας από μεταϋλικό θα μπορούσε να κάνει διάφανα ή εντελώς αόρατα τα αντικείμενα που θα κάλυπτε. Αυτό απέδειξαν τα πρωτοποριακά πειράματα του Τζον Πέντρυ του Imperial College του Λονδίνου και του Ουλφ Λέονχαρντ που κατόρθωσαν να κατασκευάσουν μεταϋλικά από μεταλλικό σύρμα και τυπωμένα κυκλώματα που αλληλεπιδρούν με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και κάνουν διάφανα τα αντικείμενα. Φαίνεται λοιπόν πως το όνειρο των ανθρώπων να μπορούν να γίνονται αόρατοι αγγίζει τα όρια της υλοποίησης. Οι αρχαίες παραδόσεις, η Βίβλος και η εσωτερική ιστορία όλων των λαών περιγράφουν συχνά ανάλογα φαινόμενα. Άλλοτε αναφέρεται κάποιος που γίνεται ξαφνικά αόρατος στα μάτια των παρατηρητών μολονότι είναι παρών ενώ σε άλλες περιπτώσεις γίνεται αόρατος και άφαντος επειδή μεταφέρθηκε σε άλλο χωροχρονικό σημείο. Ο Πήτερ Στιούαρτ Νέι, λ.χ. ήταν ένας αξιοσέβαστος καθηγητής γαλλικών σε μια μικρή πόλη της Νότιας Καρολίνας. Ποτέ δεν είχε προκαλέσει εντύπωση ούτε σχόλια για τον εαυτό του από τότε που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή. Ωστόσο έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος από τη στιγμή του θανάτου του και μετά. Όταν βρισκόταν ετοιμοθάνατος στο κρεβάτι του εξομολογήθηκε στον παπά που τον κοινώνησε: είμαι ο στρατηγός Μισέλ Νέι της Γαλλίας. Τα τελευταία αυτά λόγια κίνησαν την περιέργεια κάποιων που προβληματίστηκαν γιατί ο ήσυχος καθηγητής ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Γάλλος στρατηγός ο οποίος είχε εκτελεσθεί μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό. Κανείς δεν πίστεψε στην ιστορία του καθηγητού εκτός από έναν γιατρό που εξέτασε το σώμα του νεκρού λίγο πριν ταφεί. Μελέτησε ιδιαίτερα τις ουλές που υπήρχαν σ’ αυτό και στη συνέχεια αντιπαρέβαλε τα στοιχεία που βρήκε με καταγραφές που υπήρχαν σχετικά με τα τραύματα που υπέστη ο Γάλλος στρατιωτικός σε διάφορες μάχες. Η ταύτιση ήταν τέλεια. Ποιος ήταν λοιπόν αυτός ο Γάλλος καθηγητής; Το μυστήριο πύκνωσε όταν ο διάσημος γραφολόγος της εποχής, Ντέιβιντ Καρβάλο, ταξίδεψε από τη Νέα Υόρκη στη Νότιο Καρολίνα και εν συνεχεία στο Παρίσι για να συγκρίνει έγγραφα που είχαν γραφεί από το δάσκαλο και από τον στρατηγό. Σύμφωνα με τη γνωμοδότησή του, ο γραφικός χαρακτήρας ήταν απολύτως όμοιος έτσι που δεν άφηνε αμφιβολία πως τα έγγραφα είχαν γραφτεί από ένα και το αυτό πρόσωπο. Τελικά δεν μπόρεσε να δοθεί ρεαλιστική ερμηνεία και έτσι παρέμεινε μόνο η εξήγηση που δόθηκε από κάποιους ερευνητές παραψυχολογικών φαινομένων που υποστήριξαν ότι πρόκειται για μια περίπτωση «τηλεμεταφοράς» ή « ξαφνικής εξαφάνισης». Βέβαια , αυτό δεν εξηγεί πώς επιβίωσε της εκτέλεσής του στο Παρίσι. (Ίσως… όπως η Ιφιγένεια που εξαφανίστηκε από το βωμό όπου θα θυσιαζόταν και από την Αυλίδα βρέθηκε στην Ταυρίδα.)
Μυστηριώδεις Εξαφανίσεις
Στα παραψυχολογικά αρχεία έχουν καταγραφεί κάποιες πραγματικά παράξενες περιπτώσεις στις οποίες η μόνη εξήγηση που έχει δοθεί είναι ότι αυτά τα άτομα έχουν πέσει σε κάποιες «χρονικές δίνες» ή χωροχρονικές διαταραχές που κυριολεκτικά τους έχουν κάνει άφαντους από προσώπου γης. Οι ιστορίες για το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίθουν από σχετικές περιγραφές. Μια από τις πιο παράξενες υποθέσεις μυστηριώδους εξαφάνισης έχει καταγραφεί το 1969. Ο Όουεν Πράφιτ, καθόταν έξω από το σπίτι του μαζί με τον ξάδελφό του ο οποίος μπήκε για μια στιγμή μέσα. Όταν βγήκε και πάλι διαπίστωσε ότι ο Όουεν Πράφιτ είχε γίνει άφαντος. Το αξιοπερίεργο ήταν ότι ο Πράφιτ ήταν παράλυτος εξ αιτίας ενός εγκεφαλικού και δεν μπορούσε να μετακινηθεί μόνος του. Ο ξάδελφός του κοίταξε γύρω αλλά δεν υπήρχε κανείς εκεί κοντά . Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει πώς εξαφανίστηκε μέσα σε μια στιγμή αυτός ο άνθρωπος που δεν μπορούσε καν να σηκωθεί όρθιος . Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο ανεξήγητο περιστατικό. Υπάρχουν πολλά αντίστοιχα όπως αυτό που αφορά τον Βρετανό διπλωμάτη Μπέντζαμιν Μπάθερστ . Τον Ιούνιο του 1809 επέστρεφε στο Αμβούργο από μια διπλωματική αποστολή στη βασιλική αυλή της Αυστρίας. Στο δρόμο σταμάτησε σε ένα πανδοχείο της πόλης Πέρλμπεργκ για φαγητό. Αφού γευμάτισε ετοιμάστηκε να επιβιβαστεί στην άμαξα για να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο συνοδός του τον είδε που πήγε για μια στιγμή να ελέγξει τα άλογα και …δεν τον ξανάδε κανείς από τότε. Εξαφανίστηκε στο πουθενά , εκεί, μέσα στον κόσμο , στην αυλή του πανδοχείου. Επειδή ο Μπάθερστ ήταν διπλωμάτης διεξήχθησαν εντατικές έρευνες αλλά δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Ένα Αναπάντεχο Φαινόμενο
Στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ο «σκούφος του Άδη» . Ο Άδης ή Άϊδης, όπως δηλώνει και το όνομά του μπορούσε να γίνεται αόρατος (α-ιδης) χάρη σε έναν μαγικό σκούφο που του έδινε την δυνατότητα να χάνεται από τα μάτια των παρατηρητών. Ο Περσέας μάλιστα προκειμένου να καταφέρει να σκοτώσει τη Μέδουσα δανείστηκε αυτόν τον μαγικό σκούφο. Υπάρχει όμως στ’ αλήθεια η δυνατότητα να γίνεται κάποιος αόρατος; Σήμερα, η επιστήμη έχει καταφέρει να πιστοποιήσει επισήμως ορισμένες από αυτές τις καταστάσεις. Στις αρχές του 1998 ο δρ. Σ. Φέϊλ, ένας επιστήμονας ειδικευμένος στη μελέτη και στην αντοχή υλικών ήρθε αντιμέτωπος με ένα παράξενο φαινόμενο στο εργαστήριό του. Διάφορα συμπαγή και αδιαφανή αντικείμενα παρουσίαζαν ξαφνικά μια παράξενη διαφάνεια. Δίχως να εξαφανίζονται εντελώς μπορούσε να δει κανείς μέσα από αυτά άλλα αντικείμενα που βρίσκονταν πίσω τους. Αυτό γινόταν με έπιπλα, φύλλα μετάλλου ή ακόμα και με τον ίδιο τον πήχη του χεριού του δρα Φέϊλ. Ο επιστήμονας αυτός πειραματιζόταν χρόνια αναζητώντας νέες μορφές ενέργειας. Οι συνάδελφοί του που πιστοποίησαν το σχετικό φαινόμενο απέκλεισαν την εκδοχή να πρόκειται για οπτική ψευδαίσθηση και γενικά για οποιοδήποτε είδος οφθαλμαπάτης. Ένα πρώτο συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει είναι πως πιθανόν σχετίζεται με τα πειράματα εναλλακτικών μορφών ενέργειας του δρα Φέϊλ και ότι ως φαινόμενο ανήκει στην επιστήμη της οπτικής και της κβαντικής φυσικής.
Το Τάγμα που Χάθηκε στο Σύννεφο
Περίοπτη θέση στον κατάλογο των περιστατικών που αφορούν άτομα που ξαφνικά έγιναν άφαντα κατέχει η παράξενη ιστορία ενός τάγματος Βρετανών στρατιωτών. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες πολλών άλλων συμπολεμιστών τους, στις 12 Αυγούστου του 1915 το τάγμα των στρατιωτών που ανήκε στο Βασιλικό Σύνταγμα του Νόρφολκ, ανέβαινε σε ένα λόφο στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένα σύννεφο. Σιγά – σιγά μπήκαν σ’ αυτή την ομίχλη αλλά …δεν ξαναβγήκαν. Παρά τις εξονυχιστικές έρευνες και τις πιέσεις των συγγενών που απορούσαν τι έγιναν οι άνθρωποί τους κανείς δεν μπορούσε να δώσει μια απάντηση. Υπήρχαν μόνο οι μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων για το παράξενο σύννεφο που κυριολεκτικά τους κατάπιε. Μια τέτοια εξήγηση ,φυσικά ,έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τους επικεφαλής του Βασιλικού Συντάγματος , ωστόσο δεν είχαν καμιά άλλη να δώσουν. Αν το σύννεφο φαίνεται να κατάπιε το τάγμα υπάρχουν άλλες περιπτώσεις όπου η ύπνωση και η αυθυποβολή γίνονται οι σύμμαχοι της αορασίας. Ο Μάικλ Τάλμποτ στο βιβλίο του « Το Ολογραφικό Σύμπαν» αναφέρει την περίπτωση ενός άνδρα που υπνωτίστηκε σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο όπου βρισκόταν και η κόρη του. Του δόθηκε η εντολή ότι στο ξύπνημα η κόρη του θα ήταν αόρατη. Πράγματι , όταν άνοιξε τα μάτια του όχι μόνο δεν έβλεπε το κορίτσι που στεκόταν μπροστά του γελώντας αλλά όταν ο υπνωτιστής στάθηκε πίσω της και κράτησε ένα ρολόι στην πλάτη της ο υπνωτισμένος πατέρας μπορούσε να διαβάσει την ένδειξη του ρολογιού σα να κοιτούσε μέσα από το σώμα της. (Αυτό πάλι ήταν άλλο μυστήριο.)
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας
Κι ενώ οι σχετικές ιστορίες μοιάζουν να κινούνται ανάμεσα στην αυθυποβολή και το παραφυσικό οι επιστήμονες δεν σνομπάρουν καθόλου τα σχετικά πειράματα ιδίως αυτά που γίνονται για στρατιωτικούς σκοπούς . Ένα από τα διασημότερα είναι το περίφημο Πείραμα της Φιλαδέλφειας που πραγματοποιήθηκε από το Αμερικανικό Ναυτικό τον Οκτώβριο του 1943με στόχο την «εξαφάνιση» και τηλεμεταφορά ολόκληρου πλοίου μαζί με τους ναύτες που επέβαιναν. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύτηκαν τεράστια πηνία που παρήγαγαν μεγάλης έντασης ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Το πείραμα που στηρίχθηκε στις ανακαλύψεις του μεγάλου επιστήμονα Νίκολα Τέσλα και στη θεωρία των ενοποιημένων πεδίων του Αϊνστάιν συζητείται ακόμα αλλά οι λεπτομέρειές του παραμένουν άγνωστες για το πλατύ κοινό. Τα στοιχεία που έχουν διαρρεύσει μιλούν για ολόκληρο αντιτορπιλικό που τυλίχτηκε σε ένα τεχνητό σφαιρικό νέφος ομίχλης και εξαφανίστηκε από τη βάση Νόρφολκ για να εμφανιστεί στη συνέχεια στη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας από όπου λίγα λεπτά αργότερα εξαφανίστηκε και πάλι επιστρέφοντας στην αρχική του θέση. Η φιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το θέμα αναφέρει πως πολλά μέλη του πληρώματος βρέθηκαν καμένα ή έπαθαν σοβαρές ψυχικές και σωματικές διαταραχές. ( Αρκετά χρόνια αργότερα το πλοίο αυτό δόθηκε στην Ελλάδα, είναι το περίφημο αντιτορπιλικό «Λέων»). Αν και έχουν διατυπωθεί διάφορες αντικρουόμενες απόψεις για το τι συνέβη τελικά φαίνεται πως σχετίζεται με τις ανωμαλίες στη ροή του χωροχρόνου γι αυτό και μόνο η κβαντομηχανική θα μπορούσε να δώσει εξήγηση. Το αξιοσημείωτο πάντως είναι πως και στην περίπτωση του Πειράματος της Φιλαδέλφειας αλλά και της εξαφάνισης του τάγματος που χάθηκε στο σύννεφο υπήρχε αυτό ακριβώς: ένα είδος ομίχλης. Κι αυτή ήταν παρούσα και στην περίπτωση της «τηλεμεταφοράς» της Ιφιγένειας αλλά και όταν ο Οδυσσέας «τυλιγμένος σε μια νεφέλη σταλμένη από τη θεά Αθηνά» έφτασε αόρατος από τα μάτια του κόσμου στο παλάτι των Φαιάκων. Άραγε αυτή η «ομίχλη» να είναι μια εκδήλωση ενός ηλεκτρομαγνητικού φαινομένου που έχει σχέση με το φαινόμενο της τηλεμεταφοράς και της εξαφάνισης; Από μια άποψη αυτό που επιχειρήθηκε στο πείραμα της Φιλαδέλφειας υπάρχει στη φύση. Πρόκειται για τις περίφημες «σκουληκότρυπες» στις οποίες έχει αναφερθεί διεξοδικά ο Στέφεν Χώγκινγ. Με αυτό το αστείο όνομα οι επιστήμονες περιγράφουν ξαφνικές διαταραχές του χωροχρονικού συνεχούς οι οποίες είναι στην ουσία σήραγγες χωροχρόνου που ανοίγουν και κλείνουν ξαφνικά επιτρέποντας την τηλεμεταφορά σε άλλο σημείο του σύμπαντος.
Το Μεταφυσικό Μυστικό
Πέρα από τις επιστημονικές αναζητήσεις του …σκούφου του Άδη, πέρα κι από τα τρυκ των ταχυδακτυλουργών υπάρχουν και οι θρύλοι για κάποιους πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους ,κάποιους μεγάλους γιόγκι και μύστες που κατάφερναν να γίνονται αόρατοι . Σύμφωνα με ένα παλιό βιβλίο από το Θιβέτ το μυστικό είναι πολύ απλό και συνάμα εξαιρετικά δύσκολο: για να γίνει κάποιος αόρατος για τους άλλους πρέπει να περνά κυριολεκτικά απαρατήρητος. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να καταφέρει να σταματήσει ακόμα και τη σκέψη του για να μην αλληλεπιδράσει με τους νόες των παρευρισκομένων κι έτσι να μην μπορούν να τον ανιχνεύσουν ακόμα κι αν είναι μπροστά στα μάτια τους. Βέβαια, το να καταφέρει κάποιος να σταματήσει τη σκέψη του σημαίνει να την ελέγχει πλήρως κι αυτό ίσως είναι πιο δύσκολο από το να γίνει αόρατος. Εκτός από τους μύστες και τους κατόχους της αρχαίας σοφίας που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις, κάποιοι σήμερα επιδιώκουν μανιωδώς να βρουν το μυστικό της διαφάνειας. Η γνώση του μυστικού που κάνει πρόσωπα και πράγματα αόρατα είναι στρατηγικής σημασίας όπλο και τεράστιος πειρασμός όταν η συνειδητότητα δεν είναι αφυπνισμένη όπως πολύ εύγλωττα επισημαίνει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του. Εκεί αναφέρεται στο μύθο του Γύγη του βοσκού που ένας ξαφνικός σεισμός τον έφερε σε ένα χάσμα της γης όπου ανακάλυψε ένα χρυσό δακτυλίδι. Φορώντας το στο δάχτυλό του διαπίστωσε πως περιστρέφοντας την πέτρα προς το εσωτερικό της παλάμης του γινόταν αόρατος ενώ εμφανιζόταν πάλι γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίθετη φορά. Έτσι ο ταπεινός βοσκός μπορούσε να κάνει ό,τι επιθυμούσε χωρίς να γίνεται αντιληπτός και φυσικά χωρίς να τιμωρείται. Κατάφερε λοιπόν να γίνει εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον βασιλιά παίρνοντας τη θέση του. Κι έτσι από τα βάθη του χρόνου ο Πλάτων επισημαίνει πως ίσως τελικά ενώ πολλοί ονειρεύονται το δαχτυλίδι του Γύγη είναι μάλλον καλύτερα να αργήσουν να το βρουν , μέχρι που η ανθρωπότητα να έχει την ωριμότητα να το φορέσει.