Της Ιουλίας Πιτσούλη
Αν και γνωστότερη, η Ατλαντίδα δεν είναι η μοναδική προκατακλυσμιαία ήπειρος που υπήρξε στη Γη. Πριν από αυτήν υπήρξε η Λεμουρία, όπως αναφέρουν πολλές μυστικές παραδόσεις αλλά και σύγχρονοι ερευνητές.
Στα μέσα του 1994 μια ομάδα αυτοδυτών που εξερευνούσαν τους βυθούς γύρω από το νησί Οκινάουα ανακάλυψαν κάτι παράξενο: έξι πελώρια κτίρια που βρίσκονταν βυθισμένα κάτω από τη θάλασσα. Δυο από αυτά είχαν σχήμα που θύμιζε έντονα πυραμίδα ενώ άλλα ήταν κυκλικά. Ειδικοί ερευνητές και αρχαιολόγοι έσπευσαν αμέσως στην περιοχή και άρχισαν τις καταμετρήσεις . Το μεγαλύτερο από όλα τα κτίρια είχε μήκος 100 μέτρων και ύψος 15. Αυτό ήταν και το πιο ευδιάκριτο καθώς η κορυφή του βρισκόταν μόλις 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.Όπως ήταν φυσικό ,η ανακάλυψη των υποθαλάσσιων κτισμάτων κινητοποίησε τους ειδικούς ερευνητές .΄Έσπευσαν ,λοιπόν , στην Οκινάουα ,που είναι το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους ανάμεσα στην Ιαπωνία και την Ταϊβάν. Οι έρευνές τους δεν περιορίστηκαν μόνο στα ίδια τα ευρήματα αλλά και σε συνεντεύξεις που πήραν από τους ντόπιους σχετικά με τις αρχαίες παραδόσεις του τόπου. Όπως ανακάλυψαν, οι σαμάνοι –μάγοι της Οκινάουα θεωρούσαν ανέκαθεν την περιοχή ιερή και απαγόρευαν στους νησιώτες να την προσεγγίζουν. Μακρινές μνήμες που φτάνουν ως τις μέρες μας μιλάνε για μια μεγάλη στεριά που υπήρχε εκεί όπου σήμερα απλώνεται η θάλασσα. Από αυτή τη μεγάλη στεριά ήρθαν στην Οκινάουα οι θεοί που ήταν γίγαντες και πολυδύναμοι. Τα κτίσματα που βρέθηκαν στα ανοιχτά του νησιού επιβεβαιώνουν την αρχαία παράδοση για την στεριά που σήμερα είναι βυθός του ωκεανού. Οι γεωλογικές μελέτες απέδειξαν επιπλέον ότι όντως το επίμαχο τμήμα ήταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας πριν από 12.000 χρόνια αλλά σταδιακά βυθίστηκε από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που προκάλεσε το λιώσιμο των πάγων στο τέλος της Εποχής των Παγετώνων. Έτσι, άλλο ένα αδιάσειστο στοιχείο προστέθηκε για να ενισχύσει τη θεωρία του κατακλυσμού που κατέστρεψε προγενέστερους πολιτισμούς.
Από την Ατλαντίδα στη Λεμουρία
Είτε με βροχή από τον ουρανό είτε με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, όλες οι αρχαίες παραδόσεις μιλούν για τα ύδατα που κατέκλυσαν πελώρια τμήματα ξηράς βυθίζοντάς τα στην ανυπαρξία . Ολόκληρες περιοχές καταποντίστηκαν και άλλες εμφανίστηκαν. Οι προηγούμενοι πολιτισμοί καταστράφηκαν και αργά κι επώδυνα εμφανίστηκαν νέοι . Ό,τι άφησε πίσω του το μυστηριώδες προκατακλυσμιαίο παρελθόν της ανθρωπότητας ήταν κάποιοι θρύλοι και κάποια ανεξήγητα αρχαιολογικά ευρήματα. Ο Πλάτων ήταν ο πρώτος που έθιξε το θέμα της προκατακλυσμιαίας ανθρωπότητας γράφοντας για τη θρυλική βυθισμένη ήπειρο ,την Ατλαντίδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε ,μάλιστα , ξέρουμε και πότε καταστράφηκε: πριν από περίπου 12.000 χρόνια. Ο Ατλαντικός ωκεανός πήρε το όνομά του ακριβώς από αυτή την, κάποτε κραταιά, ήπειρο που βυθίστηκε κάτω από τα νερά του. Ο απόηχος της ύπαρξής της ,όμως, διατηρήθηκε ως τις μέρες μας. Μετά τον Πλάτωνα εκατοντάδες συγγραφείς , ερευνητές, επιστήμονες , κυνηγοί μυστηρίων αλλά και σκηνοθέτες κινηματογραφικών ταινιών έστρεψαν την προσοχή τους στην Ατλαντίδα. Προτάθηκαν κατά καιρούς πολλές θεωρίες ως προς τις αιτίες της καταστροφής της αλλά και το σημείο όπου βρισκόταν αλλά σήμερα έχει επικρατήσει η άποψη πως οι υποθαλάσσιες οροσειρές που εκτείνονται ανατολικά της Αμερικής ,από τον κόλπο του Μεξικού και προς βορράν , αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της βυθισμένης ηπείρου. Η Ατλαντίδα ,όμως, δεν είναι η μοναδική «χαμένη γη» που φιλοξενούσε κάποτε έναν σημαντικά εξελιγμένο πολιτισμό. Υπήρξε και άλλη μια ,ακόμα αρχαιότερη, που η μυστική παράδοση της δίνει το όνομα Λεμουρία ή Μου. Οι πρώτες επίσημες αναφορές σ’ αυτή την έγιναν στα τέλη του περασμένου αιώνα αν και υπήρχαν πολλοί σχετικοί αρχαίοι θρύλοι για μια ήπειρο που υπήρχε κάποτε στην περιοχή του άλλου μεγάλου ωκεανού του πλανήτη ,του Ειρηνικού.
Κάτω από τα νερά του Ειρηνικού
Στα 1926 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Τζέημς Τσέρτσγουορντ με τίτλο « Η Χαμένη Χώρα Μου». Ο Τσέρτσγουορντ ήταν συνταγματάρχης του βρετανικού στρατού και έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Ινδία όπου ασχολήθηκε με έρευνες για τη χαμένη ήπειρο. Συλλέγοντας στοιχεία από αρχαία σανσκριτικά κείμενα και απόκρυφες παραδόσεις της περιοχής του Θιβέτ και των Ινδιών κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Μου ή Λεμουρία ήταν μια απέραντη ήπειρος που βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό με πληθυσμό που έφτανε στα 64.000.000. Κατά την άποψη του Τσέρτσγουοντ αλλά και άλλων ερευνητών ,σε αυτή την περιοχή εμφανίστηκαν τα πρώτα ανθρωποειδή που εξελίχθηκαν από τους πιθήκους. Σταδιακά ,στο πέρασμα εκατοντάδων χιλιετιών, αναπτύχθηκε εκεί ένας σημαντικός πολιτισμός που τελικά αφανίστηκε μέσα σε μια κόλαση φωτιάς και νερού . Αιτία της καταστροφής ήταν οι ισχυροί σεισμοί και οι μεγάλης κλίμακας ηφαιστειακές εκρήξεις. Από αυτό που ήταν κάποτε η Λεμουρία ή Μου απέμειναν μόνο οι κορυφές των βουνών , τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα νησιά στον απέραντο ωκεανό. Όπως αναφέρει ο Θανάσης Αγγελόπουλος ,αστρονόμος και ερευνητής εφαρμοσμένων μαθηματικών , οι ισχυρότεροι σεισμοί έχουν την τάση να γίνονται σε εκείνα τα σημεία της γης όπου υπάρχουν τεράστιες οροσειρές. Μεγάλης έκτασης σεισμοί μπορεί να συνοδεύονται επίσης από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα, θα λέγαμε ένα «τσουνάμι», που μπορεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά του.( Η λέξη τσουνάμι είναι γιαπωνέζικη και σημαίνει παλιρροϊκά κύματα τα οποία προέρχονται από την ενέργεια που απελευθερώνεται εξαιτίας της ξαφνικής μετακίνησης του γήινου φλοιού. Στον Ειρηνικό ένα Τσουνάμι μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 900 χιλιόμέτρων!)
Η Θεωρία της Πανγαίας
Εκτός από τον Τσάντγουορντ ήταν αρκετοί οι ερευνητές που από τις αρχές του αιώνα ασχολήθηκαν με τους θρύλους για μια χαμένη ήπειρο που προϋπήρξε της Ατλαντίδος .Όλοι την τοποθετούν στην περιοχή του Ειρηνικού. Οι φυσιοδίφες δρ. Στολίτσκα και Δρ Τέητ μελέτησαν επί δεκαετίες πολύ προσεκτικά την πανίδα και τη χλωρίδα των περιοχών που βρίσκονται σε επαφή με τον Ειρηνικό καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι κάποτε υπήρχε μια συνεχής στεριά από την Ινδία μέχρι τη Νότιο Αφρική. Οι ειδικοί επιστήμονες εξάλλου ,πιστεύουν ότι κατά το τέλος της Μειόκαινης Εποχής (πριν από 10 εκατομμύρια χρόνια) η Ινδία ,η Νότιος Αφρική , η Αυστραλία και η Μαλαισία συνδέονταν μεταξύ τους αλλά μεγάλης έκτασης γεωλογικές μεταβολές καθώς και η μετατόπιση του άξονα της Γης είχαν ως αποτέλεσμα τη δραστική μεταβολή του πλανήτη ,την καταβύθιση τμημάτων ξηράς και την ανάδυση άλλων. Κάπως έτσι αφανίστηκαν οι προκατακλυσμιαίοι πολιτισμοί όπως αυτός της θρυλικής Λεμουρίας την ύπαρξη της οποίας επιβεβαιώνουν δυο χάρτες που η Μπλαβάτσκι ,ιδρύτρια της θεοσοφικής εταιρίας, είχε βρει σε μοναστήρια του Θιβέτ. Η περιοχή όπου βρίσκεται η Μαδαγασκάρη ,σύμφωνα με τους ερευνητές , ήταν μια περιοχή της βυθισμένης Λεμουρίας ή Μου. Στις αρχές του αιώνα μας επίσης , ο μετεωρολόγος και γεωφυσικός Άλφρεντ Βέγκνερ διατύπωσε την άποψη ότι κάποτε όλες οι ήπειροι ήταν ενωμένες μεταξύ τους σε μια υπερήπειρο που την ονόμασε Πανγαία και η οποία διασπάστηκε αργότερα σε κομμάτια που σχημάτισαν τις ηπείρους που γνωρίζουμε σήμερα. Ο Αμερικανός ιστορικός και συγγραφέας Χάβετ Μπλάντφορντ ενίσχυσε αυτή την άποψη από άλλη σκοπιά ,γλωσσολογική. «Υπάρχει μια αξιοσημείωτη γλωσσική ομοιότητα σε φυλές που χωρίζονται από μεγάλες αποστάσεις του απέραντου ωκεανού. Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ,δεν είχαν τα μέσα να μετακινηθούν σε τόσο μακρινές αποστάσεις. Αυτό είναι ένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ της καταγωγής τους από μια μοναδική φυλή ,η οποία κατοικούσε σε μια μεγάλη ήπειρο» γράφει στη σχετική μελέτη του.
Οι Απόγονοι των Λεμουρίων
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι Ιθαγενείς της Αυστραλίας και οι Παπούα της Νέας Γουινέας είναι απόγονοι των αρχαίων Λεμουρίων. Σήμερα,σε όλα τα νησιά του Ειρηνικού και Ινδικού ωκεανού βρίσκουμε γνήσιους λεμούριους: χαρούμενα πιθηκοειδή με εκφραστικά μάτια που κληρονόμησαν το όνομά τους από τη χαμένη ήπειρο. Ωστόσο για τους ίδιους τους αρχαίους Λεμούριους οι αρχαίες παραδόσεις αναφέρουν ότι είχαν σκούρα επιδερμίδα και τεράστια διάπλαση φτάνοντας σε ύψος τα 3 ή και τα 5 μέτρα! Πολλοί υποστηρίζουν πως οι θρύλοι για γίγαντες επί της γης οφείλονται σε μνήμες από αυτούς τους αρχαίους προγόνους που είχαν πολύ μακριά αυτιά και επίσης μακρύ σαγόνι. Πώς έμοιαζαν πραγματικά; Αρκετοί ερευνητές υποστηρίζουν πως τα τεράστια αγάλματα που υπάρχουν στα νησιά του Πάσχα , της Μανγκάϊα , της Πανάπε και του Τουκαταμπού στον Ειρηνικό δεν είναι παρά οι προσωπογραφίες των γιγάντιων Λεμουρίων. Είναι αλήθεια όλες αυτές οι θεωρίες και οι θρύλοι; Στην πλειοψηφία τους οι σημερινοί επιστήμονες παραδέχονται ότι υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για το αληθινό παρελθόν της ανθρωπότητας καθώς φαίνεται ότι στα βάθη της προϊστορίας είχαν αναπτυχθεί μεγάλοι πολιτισμοί που παρήκμασαν ή καταστράφηκαν αφήνοντας πίσω τους μόνο τον απόηχο της ύπαρξής τους ,κάποια παράξενα κτίσματα που οι αρχαιολόγοι αδυνατούν να εξηγήσουν , και αρκετά γοητευτικούς θρύλους. Το σίγουρο είναι ότι οι πρώτες σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας παραμένουν ακόμα «αδιάβαστες».
ΜΟΤΟ
Στα νερά των μεγάλων ωκεανών κρύβεται το μυστικό των προκατακλυσμιαίων πολιτισμών της Γης.
- Ο λεμούριος το συμπαθητικό και ιδιαίτερα έξυπνο πιθηκοειδές συνδέεται άμεσα με τη βυθισμένη ήπειρο της Λεμουρίας απ’ όπου λέγεται ότι κατάγεται.
- Τα παράξενα αγάλματα στα νησιά του Πάσχα θεωρούνται «προσωπογραφίες» των αρχαιότερων κατοίκων της Γης που ήταν γίγαντες.
- Η Μαδαγασκάρη ίσως είναι τμήμα της Λεμουρίας το ίδιο και τα πολλά μικρά και μεγάλα νησιά του Ειρηνικού.Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ήταν οι ψηλές βουνοκορφές της.