Της Ιουλίας Πιτσούλη
Γίνονται ακόμα θαύματα; Πού μπορούμε να τα αναζητήσουμε και σε ποια να πιστέψουμε;
Υπάρχουν δήθεν θαύματα σκηνοθετημένα από άπληστους ιερείς. Υπάρχουν παρεξηγημένα θαύματα λόγω άγνοιας. Υπάρχουν «επίσημα» θαύματα επικυρωμένα από επιτροπές ανώτατων εκκλησιαστικών λειτουργών αλλά υπάρχουν και αυθεντικά θαύματα για τα οποία η επιστήμη δεν έχει καμιά απάντηση. Εκτενείς μελέτες που έγιναν από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το Κολέγιο της Βοστόνης κατέδειξαν πως ενώ οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου πατούν γερά στα πόδια τους πάνω στην «επιστημονική γη», έχουν παράλληλα το κεφάλι τους στον υπερφυσικό ουρανό. Πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η επιθυμία μας να πιστέψουμε στο θαύμα μας κάνει να το βλέπουμε και εκεί που δεν υπάρχει. Έτσι δόθηκε μια απολύτως ρεαλιστική ερμηνεία στη δακρύζουσα Παναγία της Τσιτά Βέκια. Στο επιστημονικό περιοδικό «Chemistry in Britain» ο δρ. Λουίτζι Γκαρλατσέλι, χημικός ερευνητής του Πανεπιστημίου της Παβίας, έδωσε την επιστημονική εξήγηση για το παράδοξο φαινόμενο που έχει καταγραφεί και σε άλλες περιοχές της Γης. «Αυτό που χρειάζεται είναι ένα κούφιο άγαλμα φτιαγμένο από πορώδες υλικό όπως γύψος ή κεραμικό. Το άγαλμα επιστρώνεται και γυαλίζεται εξωτερικά με κάποιο είδος αδιάβροχου λούστρου ή χρώματος. Εάν κατόπιν το άγαλμα γεμιστεί με κάποιο υγρό – τυχαία ή σκόπιμα – π.χ. από μια μικρή οπή στο κεφάλι, το πορώδες υλικό απορροφά το υγρό αλλά η επίστρωση δεν του επιτρέπει να διαφύγει. Εάν όμως η επίστρωση αυτή γρατσουνιστεί, τότε δακρυόσχημες σταγόνες θα αρχίσουν να αναβλύζουν και όλο το υγρό θα χυθεί σταδιακά προς τα έξω» έγραψε ο δρ.Γκαρλατσέλι και επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς του με ένα σχετικό πείραμα που προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και αμηχανία στους αυτόπτες μάρτυρες. Κάπως έτσι, με τόσο σκληρή επιστημονική ανάλυση, πολλά από αυτά τα φαινόμενα χάνουν το θαυματουργό χαρακτήρα τους γι αυτό και η μόνη κλαίουσα Μαντόνα που έχει αναγνωριστεί επίσημα από τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία ήταν στις Συρακούσες της Σικελίας το 1953.
Θείες Θεραπείες και Επιστήμη
Η πρόοδος των νευροεπιστημών και της ψυχολογίας απέδειξε ότι πολλές σωματικές δυσλειτουργίες, όπως παράλυση, αφωνία ή τύφλωση που έτυχαν θείας θεραπείας ήταν υστερικής αιτιολογίας και κατά συνέπεια θεραπεύτηκαν μέσω της αυθυποβολής και της πίστης του ασθενούς, αλλά αυτό φυσικά δεν μειώνει την αξία της θεραπείας. Ακριβώς επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να δοθούν απλές και απόλυτα επιστημονικές εξηγήσεις σε διάφορα φαινόμενα οι εκκλησίες έχουν θέσει αυστηρότατα κριτήρια για το χαρακτηρισμό ενός φαινομένου ως θαύμα. Σύμφωνα με αυτά, για να χαρακτηριστεί μια θεραπεία ως αποτέλεσμα θαύματος θα πρέπει να πρόκειται για σοβαρή ασθένεια για την οποία να υπάρχουν αντικειμενικές αποδείξεις αλλά και να έχουν αποτύχει όλες οι άλλες θεραπείες. Μπορεί δε να θεωρηθεί ως θεία θεραπεία μόνο αν έχει επέλθει άμεση και μόνιμη ίαση. Χαρακτηριστικό είναι το «κοσκίνισμα» που γίνεται στον περίφημο ναό της Λούρδης. Ό,τι είναι για τους ορθόδοξους χριστιανούς η Παναγία της Τήνου είναι για τους καθολικούς η Παναγία της Λούρδης στη Γαλλία με την οποία έχουν συνδεθεί εδώ και αιώνες χιλιάδες θεραπείες. Ωστόσο, λόγω της προόδου της ιατρικής και της ψυχολογίας γίνονται όλο και πιο αυστηρά τα κριτήρια του θαύματος. Έχει συσταθεί, μάλιστα, μια ειδική Διεθνής Ιατρική Επιτροπή η οποία εξετάζει προσεκτικά κάθε περιστατικό που χαρακτηρίζεται θαυματουργή θεραπεία. Παρ’ όλα αυτά, η πίστη και η προσδοκία στη θεία, θαυματουργή παρέμβαση παραμένει αμείωτη έστω κι αν η επέκταση της γνώσης έχει κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται σαν μικροί θεοί. Οι περιπτώσεις όπου οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, οι μεγάλες θεομηνίες και κυρίως το έσχατο σύνορο, ο θάνατος, κάνουν ακόμα και τους σκεπτικιστές να στρέφονται κατά καιρούς στο Θεό, λένε οι κοινωνιολόγοι. Βεβαίως, υπάρχουν κι εκείνοι που αμφιβάλλουν για τα πάντα και ζητούν ένα θαύμα που θα τους αποδείξει ότι όντως υπάρχει θεία παρέμβαση. Αλλά, όπως το έχει θέσει πολύ σωστά ένας σοφός θεολόγος «οι πραγματικά πιστοί δεν έχουν ανάγκη θαυμάτων για να πιστέψουν, ενώ για τους αμφισβητίες κανένα θαύμα δεν είναι αρκετό.»Σε μια έρευνά του το περιοδικό TIME είχε ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα των θαυμάτων παρατηρώντας πως οι θείες εκδηλώσεις είναι πάντα παρούσες σε όλες τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας και σε όλες τις γωνιές της Γης. Μόλις πριν από μερικά χρόνια συνέβη ένα παράξενο περιστατικό στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ. Η εικόνα του Χριστού που είναι ζωγραφισμένη σε μια μαρμάρινη κολώνα, ακριβώς πάνω από το σπήλαιο της Γέννησης, άρχισε ξαφνικά να στάζει κόκκινα δάκρυα. Ο πατέρας Αναστάσιος ,επίσημος εκπρόσωπος του ελληνορθόδοξου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων πιστοποίησε το γεγονός χαρακτηρίζοντάς το μέγα θαύμα. «Δεν πρέπει να ξαφνιαζόμαστε με αυτό το ασυνήθιστο συμβάν ούτε εναπόκειται σε μας να απαντήσουμε γιατί ο Θεός επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να εκδηλώσει την παρουσία Του. Έτσι κι αλλιώς είναι πανταχού Παρών». Αυτά ήταν τα λόγια μιας μοναχής που έσπευσε να προσκυνήσει στο ναό της Γεννήσεως. Η επισήμανσή της έχει τελικά ευρύτερη σημασία για εκείνον που αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι πέρα από τα ονόματα που του έχουμε δώσει και πέρα από τις θρησκευτικές ταξινομήσεις. Τα θαύματα δεν είναι προνόμιο μιας μόνο θρησκείας. Οι ιερές παραδόσεις όλων των λαών και όλων των εποχών βρίθουν από θείες υπερφυσικές εκδηλώσεις. Ακριβώς γιατί ο Θεός είναι πανταχού Παρών ανεξάρτητα από τον τρόπο που Τον αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι.