Της Ιουλίας Πιτσούλη
Τι υπάρχει λοιπόν ‘εκεί έξω’;
Όταν ο Χάρι Πότερ , ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και το Αστέρι του Βορρά άνοιξαν την πόρτα για να περάσουν τα παράξενα αόρατα όντα στις σκοτεινές κινηματογραφικές αίθουσες ξανάφερναν στη συνείδηση του κόσμου τους άϋλους συντρόφους μας που κατοικούσαν πάντα κοντά μας έστω και σε άλλες διαστάσεις. Σήμερα, οι επιστήμονες παραδέχονται πως τα μάτια μας βλέπουν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που ο εγκέφαλος μας επιλέγει να δει συνειδητά. Με λίγα λόγια δεν είναι καθόλου απίθανο να βλέπουμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, αυτά που οι εσωτερικές παραδόσεις ονομάζουν αερικά , άϋλες οντότητες , πνεύματα, δαιμόνια, νεράιδες, ξωτικά και αγγέλους, Ο λόγος που τα κάνει αόρατα είναι κυρίως το γεγονός ότι μη ανήκοντας στο υλικό -γήινο πεδίο η συνείδησή μας τα φιλτράρει περιορίζοντας τις εικόνες που λαμβάνουμε στις απολύτως αναγκαίες για την καθημερινή επιβίωσή μας. (Βλέπετε ,τα ξωτικά δεν θα αναλάβουν να πληρώσουν το ενοίκιο ή να διαβάσουν τα παιδιά). Όπως υποστηρίζουν οι υπερβατικοί ψυχολόγοι ένας επιπλέον λόγος που μας εμποδίζει να βλέπουμε αυτά τα άϋλα όντα είναι η πεποίθησή μας ότι δεν υπάρχουν στ’ αλήθεια. Απλώς δεν περιμένουμε ότι είναι «εδώ». Τα παραβλέπουμε χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε ακριβώς όπως κάνουμε με ορισμένα χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας που δεν αντέχουμε να παραδεχθούμε. Ωστόσο έχουν ένθερμους συμμάχους. Ένας από τους πιο επιφανείς είναι ο Δρ. Μάίκλ Λέντγουιθ, επικεφαλής της επιτροπής Πανεπιστημιακών Προέδρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά την εξέχουσα θέση του υποστηρίζει αδίστακτα ότι ζούμε σε ένα σύμπαν κατάμεστο από όντα άλλης σφαίρας ύπαρξης που το να τα δούμε δεν είναι πια προνόμιο των γκουρού και των αγίων αλλά και των καθημερινών ανθρώπων που έχουν ενδιαφέρον για αυτά τα θέματα. «Ο εγκέφαλός μας βομβαρδίζεται από αυτές τις θεάσεις κι αν συγκεντρωθούμε μπορούμε να τα δούμε ακόμα και με γυμνό οφθαλμό» υποστηρίζει στο βιβλίο του ‘The Humberger Universe”.
Ξωτικά και Αϋλα Πνεύματα
Για τις θρησκείες όλου του κόσμου η ύπαρξη μη υλικών όντων είναι μια απόλυτη βεβαιότητα. Το ίδιο και για όσους έζησαν μια επιθανάτια εμπειρία. Όλοι αναφέρονται σε διάφορες υπάρξεις που συνάντησαν στο σύντομο ταξίδι τους στο υπερπέραν. Τις πιο συνταρακτικές λεπτομέρειες τις αναφέρουν μάλιστα τα διάφορα κείμενα που δίνουν οδηγίες στις ψυχές για μετά το θάνατο όπως η Θιβετιανή Βίβλος των νεκρών, η Αιγυπτιακή Βίβλος των νεκρών , τα αρχαία ευρήματα από τάφους Πυθαγορείων και Ορφικών μυημένων αλλά και η Αγία Γραφή και τα εκκλησιαστικά κείμενα, το Κοράνι και οι θρησκευτικές παραδόσεις των αυτοχθόνων της Αυστραλίας , της Αφρικής και της Αμερικής. Με λίγα λόγια σε όλες τις εποχές, σε όλες τις θρησκείες, σε όλους τους λαούς η πίστη στην ύπαρξη ενός αόρατου κόσμου πυκνοκατοικημένου από όντα είναι βαθιά ριζωμένη. Το θέμα είναι πως αν πιστέψουμε στην ύπαρξή τους θα ξεσπάσει μια θύελλα ερωτημάτων: ποια είναι η φύση αυτών των όντων; Ποιοι οι νόμοι του δικού τους σύμπαντος; Είναι βοηθοί, εχθροί ή απλά συγκάτοικοί μας; Σε ένα ενδιάμεσο πεδίο ανάμεσα στους ανθρώπους και στις πνευματικές διαστάσεις υπάρχουν τα όντα που σχετίζονται με τον φυσικό κόσμο : τα ξωτικά, οι καλικάντζαροι, οι νεράιδες και όλες οι αιθέριες υπάρξεις που κάθε λαός έχει περιγράψει με τον δικό του τρόπο. Στα νερά οι Νηρηίδες στα δάση οι Δρυάδες, στους ωκεανούς οι Ωκεανίδες ανήκουν όλες στα πνεύματα της φύσης. Στις γλάστρες μας δεν αποκλείεται καθόλου να κατοικεί κάποιο ξωτικό ειδικά αν τις έχουμε χρόνια και τα φυτά είναι γερά , μεγάλα και εύρωστα. Επίσης, πλάι στον ώμο μας υπάρχει πάντα ο οδηγός μας, ο φύλακας άγγελός μας. Θείες μορφές είναι επίσης κοντά μας όταν τις χρειαζόμαστε και συχνά εναλλάσσονται επειδή σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη οι άγιοι δεν μπορούν να είναι σε δυο μέρη ταυτόχρονα. Μόνο ο Θεός είναι πανταχού Παρών. Σύμφωνα με τις Θεοσοφικές παραδόσεις μετά το υλικό πεδίο υπάρχει ένας κόσμος –που τον ονομάζουν αστρικό- και που κατοικείται από νοήμονες και ημινοήμονες οντότητες. Αυτός διαπερνά και διαπερνάται από τον δικό μας κόσμο. Είναι περιοχή ψευδαισθήσεων αλλά και όντων μιας λεπτοφυούς υφής και περιοχή όπου κυκλοφορούν γενικά τα πρόσγεια πνεύματα, οι ψυχές εκείνων που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τα εγκόσμια καθώς και οι κατώτερες σκεπτομορφές. Ύστερα υπάρχει η Χρυσή Γέφυρα που οδηγεί στα Επτά Χρυσά Όρη. Είναι μια περιοχή αλλά και κατάσταση συνείδησης όπου όποιος βρεθεί βιώνει μια βαθιά γαλήνη. Λούζεται σε μια θάλασσα αδιάκοπης μακαριότητας που ταράζεται μόνο από γεγονότα ακόμα μεγαλύτερης ευδαιμονίας. Είναι κι αυτό μια φάση ψευδαισθήσεων αλλά ευτυχισμένων ψευδαισθήσεων.
Η Γεωγραφία του Αόρατου
Είναι εντυπωσιακό πόσο μοιάζει η γεωγραφία του αόρατου κόσμου με αυτή του δικού μας. Τουλάχιστον μέχρις ενός σημείου. Οι Ορφικοί λ.χ. πίστευαν πως υπήρχαν δυο λίμνες η μια της Λήθης και η άλλη της Μνημοσύνης πλάι στην οποία υπήρχε ένα λευκό κυπαρίσσι. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί σε κατάσταση έκστασης ή οι ψυχές μετά το θάνατο φτάνουν σ’ αυτό το τοπίο συναντούν δυο φύλακες που ρωτούν «ποιος είσαι;». Τότε πρέπει να δώσει τη σωστή απάντηση για να έχει πρόσβαση στη λίμνη της Μνημοσύνης και να θυμηθεί τις υπέρτατες αλήθειες. Στη χριστιανική παράδοση επίσης υπάρχουν δυο άγγελοι που τους βλέπουμε συνήθως με τα μάτια της ψυχής μας όταν αυτή έχει εγκαταλείψει το σώμα. Τότε συνειδητοποιούμε τον φύλακα άγγελο και ένα δεύτερο λαμπερό ον , τον άγγελο της υποδοχής. Τα πρόσωπα και των δυο είναι λαμπρότερα από τον ήλιο, η ματιά τους γεμάτη αγάπη, τα μαλλιά τους λευκά σαν το χιόνι. Οι άγγελοι αυτοί πιάνουν σταθερά το «λεπτό σώμα» της ψυχής και το μεταφέρουν. Στον αόρατο χώρο υπάρχει πάντα μια «τιμητική φρουρά» που είναι πρόθυμη να προσφέρει βοήθεια στις ψυχές. Αποτελείται από οντότητες αλλά και από το λεπτοφυές σώμα των ζωντανών οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με την προβολή της συνείδησής τους σε άλλες σφαίρες ύπαρξης και βοηθούν τις ψυχές να προσανατολιστούν στο πνευματικό αυτό πεδίο εξηγώντας τους ότι βρίσκονται σε έναν χώρο όπου λειτουργούν διαφορετικοί νόμοι πολύ λιγότερο περιοριστικοί από τους νόμους του φυσικού κόσμου. Η γεωγραφία του επέκεινα όπως περιγράφεται από διάφορα ιερά κείμενα έχει συγκεκριμένες ζώνες διαφορετικών ποιοτήτων. Θα λέγαμε πως υπάρχουν μερικές… καλές γειτονιές και μερικές περιοχές που ανήκουν στον πνευματικό υπόκοσμο. Στις κατώτερες , αυτές που βρίσκονται εγγύτερα στον υλικό κόσμο κινούνται τα φαντάσματα, οι ψυχές που είναι προσκολλημένες στα γήινα πάθη, και διάφορες οντότητες με αρπακτικές και περιπαικτικές διαθέσεις. Στις ανώτερες βασιλεύουν τα πνευματικά όντα. Στη διάρκεια του ύπνου μας μπορεί να επισκεφθούμε κάποιες από αυτές τις περιοχές ανάλογα με την ποιότητα των σκέψεών μας.
Ταξίδι στο Άπειρο
Ο Ρόμπερτ Μονρόε ήταν ένας διάσημος «ταξιδιώτης του επέκεινα» που είχε την ικανότητα να πέφτει σε μια ειδική κατάσταση συνείδησης και να επισκέπτεται αυτές τις περιοχές. Θέλοντας να μοιραστεί αυτή την εμπειρία και να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους να την έχουν , δημιούργησε μια σειρά ειδικών ασκήσεων, σεμιναρίων, CD και βιβλίων (ορισμένα υπάρχουν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Έσοπτρον ή στο site Monroe Institute). O Μονρόε λοιπόν δίνει μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για το τι υπάρχει «εκεί έξω» ή αν προτιμάτε μέσα μας. Σύμφωνα με τις περιγραφές του υπάρχει ένα πεδίο τεράστιας έκτασης που διέπεται από τους νόμους της σκέψης (ό,τι σκέφτεσαι υλοποιείται ή προσελκύει ανάλογα όμοια) . Στις διάφορες αυτές περιοχές κυκλοφορούν όντα που άλλοτε είναι φιλικά, άλλοτε έχουν σκοπό να «παρεμποδίσουν». Περιγράφει μερικά με τερατόμορφη όψη και εύπλαστα σώματα που έπαιρναν εύκολα τη μορφή σκύλων, νυχτερίδων ή δικών του προσώπων και τον περιέπαιζαν. Στην περιοχή την πλησιέστερη προς τον υλικό κόσμο υπάρχει αυτό που ονομάζει «Μπάντα Βόμβου» και που αποτελείται από ένα βουητό από τις τυχαίες και χωρίς ειρμό σκέψεις της ανθρωπότητας. Είναι σαν παράσιτα. Η συμβουλή του είναι αν ποτέ βρεθείτε εκεί ,στον ύπνο σας λ.χ., να περάσετε γρήγορα και αποφασιστικά όπως μέσα από εξαγριωμένο πλήθος. Έξω από αυτή την Μπάντα Βόμβου αρχίζει ο καθαρότερος πνευματικά χώρος. Μια περιοχή απόλυτης γαλήνης όπου τα πάντα επιπλέουν σε ζεστά, μαλακά σύννεφα που σαρώνονται από χρωματιστές ακτίνες φωτός Σύμφωνα με το Βουδισμό και τα εσωτερικά κείμενα του Θιβέτ ο κόσμος των ανθρώπων είναι μόνο ο ένας από τους πολλούς κόσμους . Οι κατώτεροι από αυτούς είναι ουσιαστικά μια κατηγοριοποίηση των ανθρώπινων παθών τα οποία συνδέονται με καθορισμένες τάξεις όντων και αντιστοιχούν στους δαίμονες του χριστιανισμού και στα πεδία προσκολλήσεων που περιγράφει ο Μονρόε.. Από τα διάφορα βασίλεια μόνο αυτό των ανθρώπων και των ζώων αντιστοιχούν σε όντα με υλικό σώμα ενώ τα κατώτερα αντιστοιχούν σε προσωποποιήσεις ανθρώπινων παθών : αλαζονεία, φθόνος, βαθιά άγνοια, ακόρεστη λαγνεία, τυφλό μίσος που έχουν μορφοποιηθεί με διάφορους τρόπους και έχουν μετατραπεί σε «οντότητες». Κάτι παρόμοιο αναφέρει και η χριστιανική παράδοση : στην περιοχή ανάμεσα στη γη και τον ουρανό ενοικούν οι πεπτωκότες άγγελοι και τα τελώνια. Ο χώρος τους είναι ο αέρας. Υπάρχει ένα πλήθος πεπτωκότων αγγέλων διασκορπισμένων από άκρη σ’ άκρη στην απέραντη έκταση που βλέπουμε από πάνω μας. Στα Πατερικά κείμενα οι εναέριοι δαιμονικοί φρουροί και οι τόποι κρίσης αποκαλούνται «τελώνια» και τα πνεύματα τα οποία τους υπηρετούν ονομάζονται «εισπράκτορες». Κατηγορούν τους ανθρώπους που μόλις έχουν πεθάνει για τις αμαρτίες τους και κυριολεκτικά προσπαθούν να αρπάξουν με τη βία το λεπτό σώμα της ψυχής το οποίο κρατούν σφιχτά και σταθερά οι άγγελοι.
Κατασκευές του Νου;
Είναι τελικά υπαρκτά όλα αυτά όντα; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δει κάποιος το θέμα. Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες είναι αυτός που τα αντιμετωπίζει σαν καταστάσεις συνείδησης. Προβολές του νου μας. Μερικά είναι το αποτέλεσμα των συντονισμένων σκέψεων της ανθρωπότητας. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι «σκεπτομορφές» και τα «εγρηγορότα». Σύμφωνα με τη σχετική θεωρία οι σκεπτομορφές είναι νοητικές κατασκευές που δημιουργούνται από τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις μας και που κατά κάποιον τρόπο μορφοποιούνται και …μας ακολουθούν. Τα εγρηγορότα πάλι είναι συλλογικές κατασκευές από τη συντονισμένη κοινή σκέψη και πεποίθηση ολόκληρης της ανθρωπότητας και κατά μία έννοια αυτονομούνται σαν να αποκτούν μια δική τους ζωή και μας επηρεάζουν κάθε φορά που ο νους μας τα σκέφτεται. Όμως, χάνουν τη δύναμή τους αν οι άνθρωποι παύουν να τα σκέπτονται. Ο Κέρβερος για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα εγηγορός φτιαγμένο από τη σχετική πίστη των αρχαίων Ελλήνων. Το πιθανότερο είναι πως θα είχε μορφοποιηθεί σε κάποιο ενεργειακό επίπεδο και πολλοί πρόγονοί μας θα είχαν εμπειρίες θέασής του. Όμως καθώς οι θρησκευτικές αντιλήψεις άλλαξαν, όλο και λιγότεροι σκέπτονταν πια αυτόν τον φύλακα του Άδη κι έτσι το εγρηγορός αυτό ατόνησε δίνοντας τη θέση του σε κάποιο άλλο που τώρα συναντούν οι άνθρωποι στις μεταθανάτιες ή εκστατικές εμπειρίες τους . Υπάρχει όμως και κάτι που φαίνεται να μην αλλάζει στο πέρασμα των αιώνων: η πίστη σε κάποιας μορφής οδηγό ή φύλακα που μας συνοδεύει όπου κι αν είμαστε σ’ αυτόν ή σε άλλους κόσμους. Από την εποχή του δαιμονίου του Σωκράτη μέχρι τα προσωπικά δαιμόνια της τριλογίας του Πούλμαν (το πρώτο μέρος της οποίας με τίτλο «Το Αστέρι του Βορρά» υπάρχει πάντα κάποιος κοντά μας. Κάποιος να μας φυλάει. Για τη Χριστιανική παράδοση είναι ο φύλακας άγγελός μας. Ένας οδηγός για να κάνουμε μαζί του τα περάσματα και τα ταξίδια μας σ’ αυτόν και σε οποιοδήποτε κόσμο, περνώντας μέσα από εμπειρίες που είτε είναι κατασκευάσματα του νου μας είτε υπαρκτές βιώνονται ως αληθινές. Και γι αυτό είναι. Όπως εξηγεί και ο Δρ. Λέντγουιθ, «ζούμε σε ένα σύμπαν που το βασικό δομικό του στοιχείο είναι η ενέργεια η οποία μπορεί να σχηματίσει οτιδήποτε. Αυτό όμως που δεν αντέχουν να ακούσουν οι άνθρωποι είναι ότι είμαστε μεγαλειώδεις κι έχουμε τη δυνατότητα να χειριστούμε την ενέργεια όπως αποφασίσουμε.» Ίσως γι αυτό εκείνοι που έχουν επαφή με τα φωτεινά όντα του αόρατου κόσμου αναφέρουν ότι συχνά τους βεβαιώνουν για μια μεγάλη αλήθεια: δεν σας είμαστε ξένοι ,λένε. Είμαστε μαζί σας από την αρχή του χρόνου. Γιατί είμαστε μέρος σας. Εσείς κι εμείς είμαστε ένα.