Μάθημα 170 Δεν υπάρχει ασπλαχνία στον Θεό ούτε και σε μένα.

1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. ²Αυτό δεν μπορεί να έχει καμιά εξαίρεση. ³Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι για να αμυνθείς, υπονοείς ότι, να είσαι άσπλαχνος είναι προστασία και ότι είσαι ασφαλής εξαιτίας της ασπλαχνίας. ⁴Υπονοείς ότι πιστεύεις ότι, να πληγώσεις κάποιον άλλο σου φέρνει ελευθερία. ⁵Και υπονοείς ότι, να επιτεθείς είναι να ανταλλάξεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι με κάτι καλύτερο, πιο ασφαλές και πιο προστατευμένο από επικίνδυνες εισβολές και από τον φόβο.
2. Πόσο πέρα για πέρα παράλογη είναι η ιδέα ότι για να προφυλαχτείς από τον φόβο πρέπει να επιτεθείς! ²Διότι εδώ γεννιέται ο φόβος και τρέφεται με αίμα, για να μεγαλώσει και να δυναμώσει και να μαίνεται. ³Και έτσι προστατεύει κανείς τον φόβο, αντί να αποδράσει από αυτόν. ⁴Σήμερα μαθαίνου­με ένα μάθημα που μπορεί να σε γλιτώσει από πολύ περισσότερη καθυστέρηση και περιττή δυστυχία από όση σού είναι δυνατόν  να φανταστείς. ⁵Είναι το εξής:

⁶Έσύ πλάθεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι,
και με την ίδια σου την άμυνα εναντίον του,
γίνεται πραγματικό και αναπόφευκτο.
⁷Εγκατάλειψε τα όπλα σου και μόνο τότε
θα αντιληφθείς ότι είναι ψεύτικο.

3. Φαίνεται ότι είναι ένας εξωτερικός εχθρός στον οποίο επιτίθεσαι. ²Η άμυνα σου όμως ορθώνει έναν εχθρό μέσα σου, μια ξένη σκέψη που σε πολεμά, στερώντας σε από την ειρήνη και διχάζοντας το νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται να είναι εντελώς ασυμφιλίωτα μεταξύ τους. ³Διότι η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», κάτι ενάντιο, και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την υπεράσπιση σου εναντίον της απειλής αυτού που  πραγματικά είσαι.
4. Αν εξετάσεις προσεκτικά τον τρόπο με τον οποίο η φανταστική σου αυτοάμυνα προχωρεί στο φαντασιακό δρόμο της, θα αντιληφτείς τα αξιώματα στα οποία βασίζεται αυτή η ιδέα. ²Πρώτον, είναι φανερό ότι οι ιδέες πρέπει να φεύγουν από την πηγή τους, επειδή είσαι εσύ που έπλασες την επίθεση και πρέπει πρώτος να την διανοήθηκες .³Έπιτίθεσαι ωστόσο έξω από τον εαυτό σου και διαχωρίζεις το νου σου από εκείνον στον οποίο πρόκειται να επιτεθείς, έχοντας τέλεια πίστη ότι ο διαχωρισμός που έπλασες είναι πραγματικός.
5. Δεύτερον, τα χαρακτηριστικά της αγάπης δίνονται στον «εχθρό» της. ²Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλεια σου και ο προστάτης της ειρήνης σου και στρέφεσαι σε αυτόν για παρηγοριά και απόδραση από τις αμφιβολίες για την δύναμη σου και από την ελπίδα της ανάπαυσης στην δίχως όνειρα γαλήνη. ³Και η αγάπη προικίζεται με τα χαρακτηριστικά του φόβου, καθώς απογυμνώνεται από ό,τι ανήκει σε αυτήν και μόνο σε αυτήν. ⁴Διότι η αγάπη θα σου ζητούσε να εγκαταλείψεις όλη την άμυνα σαν κάτι ανόητο. ⁵Και τα όπλα σου πράγματι θα γίνονταν σκόνη.⁶Επειδή αυτό και είναι.
6. Με την αγάπη εχθρό, η ασπλαχνία θα γίνει θεός. ²Και οι θεοί απαιτούν από εκείνους που τους λατρεύουν να υπακούν στις προσταγές τους και να αρνούνται να τις αμφισβητήσουν. ³Σκληρή τιμωρία περιμένει εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι συνετές και λογικές. ⁴Είναι ο εχθρός τους που είναιι εξωφρενικός και παράλογος, ενώ οι ίδιοι είναι πάντα ευσπλαχνικοί και δίκαιοι.
7. Σήμερα κοιτάζουμε αυτό τον άσπλαχνο θεό ήρεμα και αμερόληπτα. ²Και παρατηρούμε ότι , παρ όλο που τα χείλη του είναι αλειμμένα με αίμα και φαίνονται φλόγες να βγαίνουν από αυτόν, ωστόσο είναι φτιαγμένος μόνο από πέτρα. ³Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. ⁴Δεν χρειάζεται να αντισταθούμε στη δύναμη του. ⁵Δεν έχει καμιά δύναμη. ⁶Και εκείνοι που στρέφονται σε αυτόν για την ασφάλεια τους δεν έχουν κανένα προστάτη, ούτε μια δύναμη την οποία να επικαλεστούν σε ώρα κινδύνου, ούτε και ισχυρό πολεμιστή που θα παλέψει για αυτούς.
8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομακτική. ²Μπορεί όμως να είναι και η ώρα της απελευθέρωσής σου από την άθλια σκλαβιά. ³Κάνεις μια επιλογή, όταν στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντας το ακριβώς όπως είναι. ⁴Θα αποκαταστήσεις στην αγάπη ό,τι έχεις προσπαθήσει να αποσπάσεις από αυτήν για να το τοποθετήσεις μπροστά σε αυτήν την δίχως νου πέτρα; ⁵Ή θα πλάσεις ένα άλλο είδωλο για να την αντικαταστήσεις; ⁶Διότι ο Θεός της ασπλαχνίας παίρνει πολλές μορφές. ⁷Και μια άλλη μορφή μπορεί να βρεθεί.
9. Μην νομίζεις όμως ότι ο φόβος είναι η απόδραση από τον φόβο. ²Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια που συναντά κανείς στον δρόμο προς την ειρήνη. ³Το τελευταίο εμπόδιο, το οποίο είναι το πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα και ας  φαίνεται να είναι σαν συμπαγής τοίχος, αδιαπέραστος, τρομακτικός και ανυπέρβλητος, είναι ο φόβος του Ίδιου του Θεού. ⁴Εδώ βρίσκεται το βασικό αξίωμα που ενθρονίζει την σκέψη του φόβου σαν θεό. ⁵Διότι ο φόβος αγαπιέται από αυτούς που τον λατρεύουν και ή αγάπη φαίνεται να έχει γίνει άσπλαχνη τώρα.
10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη στους Θεούς της εκδίκησης; ²Η αγάπη δεν έχει μπερδέψει τα χαρακτηριστικά της με τα χαρακτηριστικά του φόβου. ³Αυτοί που λατρεύουν τον φόβο όμως θα αντιλη­φθούν την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου, και θα αντιληφθούν την ασπλαχνία του φόβου σαν ένα μέρος της αγάπης. ⁴Και τι είναι πιο τρομακτικό τώρα από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; ⁵Το αίμα φαίνεται να είναι πάνω στα χείλη Του, η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. ⁶Και Αυτός είναι πιο τρομακτικός από καθετί άλλο, και αδιανόητα άσπλαχνος κατακεραυνώνει όλους αυτούς που Τον παραδέχονται σαν Το Θεό τους.
11. Η επιλογή που κάνουμε σήμερα είναι αναπόφευκτη. ²Διότι κοιτάζεις για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι της σκαλισμένης πέτρας που κατασκεύασες και δεν το αποκαλείς πια θεό. ³Εχεις φτάσει σε αυτό το σημείο και προηγουμένως αλλά έχεις διαλέξει αυτό τον άσπλαχνο θεό να παραμείνει μαζί σου με μια άλλη μορφή. ⁴Και έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε μαζί σου. ⁵Αυτήν τη φορά τον αφήνεις εκεί. ⁶Κι εσύ επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, ξαλαφρωμένος από το βάρος του και αυτός ο κόσμος βλέπεται όχι με τα τυφλά μάτια του φόβου, αλλά με την όραση που αποκατέστησε η επιλογή σου.
12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό και Αυτός βλέπει μέσα από αυτά. ²Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την Δική Του Φωνή. ³Και τώρα η καρδιά σου παραμένει εν ειρήνη για πάντα. ⁴Εχεις επιλέξει Αυτόν αντί για είδωλα και τα χαρακτηριστικά σου, τα οποία έχουν δοθεί από τον Δημιουργό σου, επιστρέφουν επιτέλους σε σένα. ⁵Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντιέται. ⁶Τώρα ο φόβος έχει κάνει τόπο για την αγάπη, καθώς ο Ίδιος ο Θεός αντικαθιστά την ασπλαχνία.

13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. ²Η ασπλαχνία δεν κατοικεί σε μας, επειδή δεν υπάρχει καθόλου σε Εσένα. ³Η ειρήνη σου είναι δική μας. ⁴Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Εσένα μόνο. ⁵Επιλέγουμε ξανά και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδερφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα με εμάς. ⁶Τους φέρνουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. ⁷Και δίνουμε ευχαριστίες σε αυτούς που μας ολοκληρώνουν. ⁸Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου και σε αυτούς βρίσκουμε την ειρήνη μας. ⁹Είμαστε άγιοι, επειδή η αγιοσύνη Σου μας έχει απελευθερώσει. ¹⁰Και προσφέρουμε ευχαριστί­ες. ¹¹Αμήν.