Κεφ.10.II. Η Απόφαση για Λησμονιά

1.Πρέπει πρώτα να γνωρίσετε κάτι για να μπορείτε να αποσπαστείτε από αυτό, εφόσον θέλετε. 2Η γνώση πρέπει να προηγείται της απόσπασης, έτσι η απόσπαση (απομάκρυνση) δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόφαση για λησμονιά. 3Ο,τι έχει ξεχαστεί εμφανίζεται, τότε, επίφοβο αλλά μόνο επειδή η απομάκρυνση είναι μια επίθεση κατά της αλήθειας. 4Φοβάστε επειδή έχετε λησμονήσει. 5Και έχετε αντικαταστήσει τη γνώση σας με μια κατάσταση ονεί­ρων επειδή φοβάστε την ίδια την απόσπαση σας και όχι εκείνο από το οποίο αποσπαστή­κατε. 6Όταν δεχθείτε αυτό από το οποίο αποσπαστήκατε τότε παύει να είναι επίφοβο.
2.Ωστόσο, εγκαταλείποντας την αποσύνδεσή σας από την πραγματικότητα κερδίζετε περισσό­τερα από την έλλειψη φόβου. 2Σ’αυτή την απόφαση στηρίζεται η χαρά και η ειρήνη και η δόξα της δημιουργίας. 3Προσφέρετε στο Αγιο Πνεύμα μόνο την προθυμία σας να θυμηθεί­τε, επειδή Αυτό κρατά τη γνώση του Θεού και του εαυτού σας για χάρη σας, περιμένοντας την αποδοχή σάς. 4Εγκαταλείψτε με χαρά οτιδήποτε θα μπορούσε να σταθεί στον δρόμο της ενθύμησης σας, διότι ο Θεός είναι στη μνήμη σας. 5Η Φωνή Του * (*Το Άγιο Πνεύμα) θα σας πει ότι είστε μέρος Του όταν θελήσετε να Τον θυμηθείτε και να γνωρίσετε ξανά την ίδια σας την αλή­θεια. 6Μην αφήσετε τίποτα απ αυτόν τον κόσμο να καθυστερήσει την ενθύμηση Του Θεού διότι σ αυτήν βρίσκεται η γνώση του Εαυτού σας.
3.Το να θυμηθείτε είναι απλώς και μόνο το να αποκαταστήσετε στον νου σας ο,τι ήδη βρίσκεται εκεί. 2Δεν φτιάχνετε εσείς αυτό που θυμάστε απλώς και μόνο αποδέχεστε ξανά ο,τι ήδη βρίσκεται εκεί, αλλά είχε απορριφθεί. 3Η ικανότητα αυτού του κόσμου για αποδο­χή της αλήθειας αντιστοιχεί στην ικανότητα της Βασιλείας για δημιουργία. 4Ό Θεός θα κάνει ο,τι χρειάζεται εκ μέρους Του, εάν κι εσείς κάνετε ο,τι χρειάζεται εκ μέρους σας και το αντίδωρο Του για τη δική σας επιστροφή θα είναι η ανταλλαγή της αντίληψης με τη γνώση. 5Τίποτα δεν είναι πέρα από το Θέλημα Του για σας. 6Αλλά δηλώστε τη θέληση σας να Τον θυμηθείτε και διατηρήστε την! 7Θα σας δώσει τα πάντα εάν Τον ζητήσετε, αλλά ενα­πόκειται σ εσάς να Τον ζητήσετε.
4.Όταν επιτίθεστε, αρνείστε τον εαυτό σας. 2Συγκεκριμένα, διδάσκετε στον εαυτό σας ότι δεν είστε αυτό που είστε. 3Αρνούμενοι την πραγματικότητα αποκλείετε την αποδοχή του δώρου του Θεού, διότι έχετε αποδεχθεί κάτι άλλο στη θέση του. 4Εάν κατανοήσετε πως αυτό είναι πάντα μια επίθεση κατά της αλήθειας, και η αλήθεια είναι ο Θεός, θα συνει­δητοποιήσετε γιατί είναι πάντα τόσο τρομακτικό. 5Εάν, επιπλέον, αναγνωρίσετε ότι είστε μέρος του Θεού, θα καταλάβετε γιατί τελικά επιτίθεστε πρώτα στον ίδιο σας τον εαυτό.
5.Όλες οι επιθέσεις είναι επιθέσεις ενάντια στον Εαυτό. 2Δεν μπορούν να είναι οτιδή­ποτε άλλο. 3Ξεκινώντας από τη δική σας απόφαση να μην είστε αυτό που πράγματι είστε, επιτίθεστε ενάντια στην ίδια την αυτοαναγνώρισή σας. 4Ή επίθεση ήταν λοιπόν ο τρόπος που χάθηκε η αυτοαναγνώρισή σας, αφού όταν επιτίθεστε, έχετε ξεχάσει τι είστε. 5Και εάν η πραγματικότητα σας είναι αυτή του Θεού, τότε όταν επιτίθεστε δεν Τον θυμάστε. 6Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Εκείνος χάθηκε, αλλά επειδή επιλέγετε έμπρακτα να μη Τον θυμά­στε.
6.Εάν συνειδητοποιούσατε πόσο τέλεια καταστροφή επιφέρει η επίθεση στην ειρήνη του νου σας, δεν θα μπορούσατε να πάρετε μια τόσο παράλογη απόφαση. 2Επιτίθεστε μόνο επειδή ακόμα πιστεύετε πως η επίθεση μπορεί να σας προσφέρει κάτι που θέλετε. 3Από αυτό συνεπάγεται ότι θέλετε κάτι διαφορετικό από την ειρήνη του νου, αλλά δεν υπολογί­ζετε τι ακριβώς πρέπει να είναι αυτό το άλλο που θέλετε. 4Κι όμως, η λογική συνέπεια της απόφασης σας είναι απόλυτα προφανής εάν μόνο θελήσετε να τη δείτε. 5Με το να αποφα­σίσετε ενάντια στην αλήθεια σας, έχετε οδηγήσει τον εαυτό σας σε επαγρύπνηση ενάντια στον Θεό και στη Βασιλεία Του. 6Και αυτή η επαγρύπνηση είναι που σας κάνει να φοβάστε να Τον θυμηθείτε.