Κεφ.13.IV. Η Λειτουργία του Χρόνου

1.Και τώρα, ο λόγος που φοβάστε αυτά τα Μαθήματα πρέπει να είναι προφανής. 2Διότι αυτή είναι μια πορεία αγάπης επειδή είναι για σας. 3Σας έχει ειπωθεί ότι η λειτουργία σας σ αυτόν τον κόσμο είναι η θεραπεία, και η λειτουργία σας στον Ουρανό είναι η δημιουρ­γία. 4Το εγώ σας διδάσκει ότι η λειτουργία σας πάνω στη γη είναι η καταστροφή, κι ότι δεν έχετε καμιά λειτουργία στον Ουρανό. 5Έτσι, θα σας κατέστρεφε εδώ και εδώ θα σας έθαβε, μην αφήνοντας σας καμιά κληρονομιά παρά μόνο την τέφρα από την οποία νομίζει ότι φτια­χτήκατε.6 Για όσο διάστημα είναι λογικά ικανοποιημένο μαζί σας, καθ ον χρόνο η λογική του λειτουργεί, σας προσφέρει λησμονιά.7 Όταν γίνεται έκδηλα βίαιο, σας προσφέρει την κόλαση.
2.Ωστόσο ούτε η λήθη ούτε η κόλαση δεν σας είναι τόσο ανεπιθύμητα, όσο τα Ουράνια. 2Ό δικός σας ορισμός για τα Ουράνια είναι κόλαση και λησμονιά, και τα αληθινά Ουράνια είναι η μεγαλύτερη απειλή που πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να δοκιμάσετε. 3Διότι η κόλα­ση και η λησμονιά είναι ιδέες που εσείς επινοήσατε και έχετε ως σταθερή επιδίωξη να απο­δείξετε την πραγματικότητα τους για να εδραιώσετε τη δική σας. 4 Εάν η πραγματικότητα τους τίθεται υπό αμφισβήτηση, πιστεύετε ότι και η δική σας πραγματικότητα αμφισβητεί­ται. 5 Πιστεύετε ότι η επίθεση είναι η πραγματικότητα σας, κι ότι η καταστροφή σας είναι η τελική απόδειξη ότι είχατε δίκιο.
3.Υπό αυτές τις περιστάσεις, δεν θα ήταν πιο επιθυμητό να είχατε άδικο, ακόμη και χωρίς να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι έχετε άδικο; 2 Ενώ θα μπορούσε ίσως να υποστηριχθεί ότι ο θάνατος υποδηλώνει ότι υπήρχε ζωή (πριν επέλθει ο θάνατος), κανείς όμως δεν θα ισχυ­ριζόταν ότι αυτός αποδεικνύει ότι υπάρχει ζωή. 3Ακόμα και η παρελθούσα ζωή που ο θάνα­τος ίσως υποδεικνύει, θα μπορούσε να ήταν ανώφελη εάν πρέπει να φτάσει σ αυτό το σημείο, και χρειάζεται τον θάνατο ως απόδειξη ότι κάποτε υπήρξε. 4 Αμφισβητείτε τον Παράδεισο, αλλά τον θάνατο δεν τον αμφισβητείτε. 5 Εντούτοις θα μπορούσατε να θερα­πεύσετε και να θεραπευθείτε αν τον θέτατε υπό αμφισβήτηση. 6Κι ακόμη κι αν δεν γνωρί­ζετε τον Παράδεισο, δεν είναι όμως πιο επιθυμητός από τον θάνατο; 7 Υπήρξατε τόσο επιλεκτικοί στην αμφισβήτηση σας όσο και στην αντίληψη σας.8 Ένας ανοιχτός νους είναι πιο τίμιος απ αυτό.
4.Το εγώ έχει μια περίεργη ιδέα για τον χρόνο, και είναι μ αυτήν την ιδέα που η αμφι­σβήτηση σας θα μπορούσε να ξεκινήσει. 2 Το εγώ επενδύει πολύ στο παρελθόν, και στο τέλος πιστεύει ότι το παρελθόν είναι η μόνη άποψη του χρόνου που έχει σημασία. 3 Θυμηθείτε ότι η έμφαση του στην ενοχή του δίνει τη δυνατότητα να διασφαλίσει τη συνέχεια του κάνοντας το μέλλον σαν το παρελθόν, κι έτσι αποφεύγοντας το παρόν. 4 Με την αντίληψη που υπαγορεύει ότι πρέπει να πληρώσει κανείς για το παρελθόν στο μέλλον, το παρελθόν γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας του μέλλοντος, και γίνεται ένα συνεχές χωρίς ένα διαμεσολαβητικό παρόν. 5 Διότι το εγώ θεωρεί το παρόν μονάχα ως μια σύντομη μετάβαση προς το μέλλον, μέσα στην οποία φέρνει το παρελθόν προς το μέλλον ερμη­νεύοντας το παρόν με όρους παρελθοντικούς.
5.Το “τώρα” δεν έχει νόημα για το εγώ. 2 Το παρόν απλά του θυμίζει παρελθόντα τραύ­ματα, κι αντιδρά στο παρόν σαν να ήταν το παρελθόν 3 Το εγώ δεν μπορεί να ανεχθεί απε­λευθέρωση από το παρελθόν, κι αν και το παρελθόν έχει τελειώσει, το εγώ προσπαθεί να διατηρήσει την εικόνα του αντιδρώντας σαν να ήταν παρόν. 4 Αυτό υπαγορεύει τις αντι­δράσεις σας προς εκείνους που συναντάτε στο παρόν από ένα περασμένο σημείο αναφο­ράς, συσκοτίζοντας την παρούσα πραγματικότητα τους. 5 Στην πραγματικότητα, αν ακο­λουθήσετε τις υπαγορεύσεις του εγώ, θα αντιδράσετε προς τον αδελφό σας σαν να ήταν κάποιος άλλος, κι αυτό σίγουρα θα σας εμποδίσει από το να τον αναγνωρίσετε όπως είναι. 6 Και θα λάβετε μηνύματα απ αυτόν από το δικό σας παρελθόν, διότι, φέρνοντας το στο παρόν, απαγορεύετε στον εαυτό σας να το αφήσει να φύγει. 7Και έτσι αρνείστε στον εαυτό σας το μήνυμα της απελευθέρωσης που κάθε αδελφός σας σάς προσφέρει τώρα.
6. Οι θολές φιγούρες από το παρελθόν είναι αυτό ακριβώς από το οποίο πρέπει να δραπετεύετε. 2 Δεν είναι πραγματικές, και δεν έχουν ισχύ πάνω σας εκτός κι εάν εσείς τις κουβαλάτε μαζί σας. 3Μεταφέρουν τις κηλίδες του πόνου στον νου σας. κατευθύνοντας σας να επιτεθείτε στο παρόν ως ανταπόδοση για ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πια. 4 Κι αυτή η απόφαση είναι απόφαση μελλοντικού πόνου. 5Εάν δεν μάθετε ότι ο παρελθών πόνος είναι μια αυταπάτη, τότε επιλέγετε ένα μέλλον με αυταπάτες και χάνετε τις πολλές ευκαι­ρίες απελευθέρωσης που θα μπορούσατε να βρείτε στο παρόν. 6Το εγώ θα συντηρούσε τους εφιάλτες σας, και θα σας εμπόδιζε να αφυπνιστείτε και να κατανοήσετε ότι είναι περασμένοι. 7Θα αναγνωρίζατε μια ιερή συνάντηση αν την αντιλαμβάνεστε απλά ως μια συνάντηση με το παρελθόν σας; 8Διότι δεν θα συναντούσατε κανέναν, και η συμμέτοχη της σωτηρίας, που κάνει τη συνάντηση ιερή, θα είχε αποκλειστεί από την όραση σας. 9Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ότι πάντα συναντάτε τον εαυτό σας, και η συνάντηση είναι ιερή επειδή εσείς είστε άγιοι. 10Το εγώ διδάσκει ότι πάντα συναντάτε το παρελθόν σας, κι επειδή τα όνειρα σας δεν ήταν ιερά, ούτε και το μέλλον μπορεί να είναι, ενώ το παρόν είναι άνευ σημασίας.
7.Είναι προφανές ότι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για τον χρόνο είναι ακριβώς αντί­θετη από αυτήν του εγώ. 2Ο λόγος είναι εξίσου σαφής, επειδή αντιλαμβάνεται τον στόχο του χρόνου με διαμετρικά αντίθετο τρόπο. 3Το Άγιο Πνεύμα ερμηνεύει τον σκοπό του χρό­νου έτσι που αποδεικνύει πως η ανάγκη για χρόνο είναι άχρηστη. 4Θεωρεί τη λειτουργία του χρόνου ως πρόσκαιρη, ο χρόνος εξυπηρετεί μονάχα τη διδακτική Του λειτουργία, η οποία είναι πρόσκαιρη εξ ορισμού. 5Η έμφαση του Αγίου Πνεύματος είναι λοιπόν στη μονα­δική παράμετρο του χρόνου που μπορεί να εκτείνεται στο άπειρο, διότι το τώρα είναι η πιο κοντινή προσέγγιση της αιωνιότητας που προσφέρει αυτός ο κόσμος. 6Είναι στην πραγματικότητα του «τώρα», χωρίς παρελθόν ή μέλλον, όπου έγκειται η αρχή της αναγνώρισης της αιωνιότητας. 7Διότι μόνο το «τώρα» είναι εδώ, και μόνο το «τώρα» παρουσιάζει τις ευκαιρίες για τις ιερές συναντήσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί η λύτρωση.
8.Το εγώ, από την άλλη πλευρά, βλέπει τον χρόνο σαν να εκτείνεται στη θέση της αιω­νιότητας, επειδή όπως και το Άγιο Πνεύμα, το εγώ ερμηνεύει τον στόχο του χρόνου ως δικό του. 2Η συνέχεια παρελθόντος και μέλλοντος, υπό τη διοίκηση του, είναι ο μόνος στό­χος που το εγώ αντιλαμβάνεται για τον χρόνο, και κλείνει πάνω από το παρόν ούτως ώστε να μην μπορεί να εμφανιστεί κανένα χάσμα στη δική του συνέχεια. 3Η συνέχεια του λοιπόν, θα σας κρατούσε εντός του χρόνου, ενώ το Άγιο Πνεύμα θα σας απελευθέρωνε από αυτόν. 4Είναι η δική Του ερμηνεία για τα μέσα της λύτρωσης που πρέπει να μάθετε ν αποδέχεστε, εάν επιθυμείτε να συμμετάσχετε στον στόχο Του που είναι η δική σας λύτρωση.
9.Κι εσείς, επίσης, θα ερμηνεύσετε τη λειτουργία του χρόνου όπως ερμηνεύετε και τη δική σας λειτουργία. 2Εάν δέχεστε τη λειτουργία σας στον κόσμο του χρόνου ως λειτουρ­γία θεραπείας, θα δώσετε έμφαση μόνο στην άποψη του χρόνου στην οποία μπορεί να εμφανιστεί η θεραπεία. 3Η θεραπεία δεν μπορεί να επιτελεστεί στο παρελθόν. 4Πρέπει να επιτελεστεί στο παρόν για να απελευθερώσει το μέλλον. 5Αυτή η ερμηνεία συνδέει το μέλ­λον με το παρόν, κι εκτείνει το παρόν μάλλον παρά το παρελθόν. 6 Αλλά αν ερμηνεύσετε τη λειτουργία σας ως καταστροφική, θα χάσετε τη θέα του παρόντος και θα προσκολλη­θείτε στο παρελθόν για να διασφαλίσετε ένα καταστροφικό μέλλον. 7Κι ο χρόνος θα είναι έτσι όπως εσείς τον ερμηνεύετε, διότι από μόνος του δεν είναι τίποτα.