M-4.1.
Τα επιφανειακά χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού δεν παρουσιάζουν καμιά ομοιότητα. 2 Με τα μάτια του σώματος δεν μοιάζουν στην όψη, το υπόβαθρο που διαθέτουν και το περιβάλλον από το οποίο προέρχεται ο καθένας τους ποικίλλουν πάρα πολύ, όπως και οι εμπειρίες τους για τον κόσμο, και οι προσωπικότητές τους επιφανειακά είναι πολύ διαφορετικές. 3 Ούτε έχουν, από τα αρχικά στάδια της λειτουργίας τους ως δάσκαλοι του Θεού, τα επίκτητα βαθύτερα χαρακτηριστικά γι’ αυτό. 4 Ο Θεός δίνει ιδιαίτερα χαρίσματα στους δασκάλους Του, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο σχέδιό Του για την Επανόρθωση. 5 Η ιδιαιτερότητά τους είναι, φυσικά, μόνο παροδική･ εμφανίζεται μέσα στη ροή του χρόνου ως μέσον για να οδηγεί έξω από το χρόνο. (Σημ. των Μετ.: Ο χρόνος που αναλύεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι ανύπαρκτος στην πραγματικότητα. Εξ ίσου ανύπαρκτες είναι και οι διαφορές «προσόντων» των Υιών του Θεού. Μέσα στην ψευδαίσθηση του αναλυόμενου χρόνου, όμως, τέτοιες διαφορές μοιάζουν υπαρκτές). 6 Αυτά τα ιδιαίτερα χαρίσματα, που γεννιούνται μέσα στην άγια σχέση προς την οποία είναι προσανατολισμένη η κατάσταση διδασκαλίας-μαθητείας, γίνονται τα ιδιαίτερα γνωρίσματα όλων των δασκάλων του Θεού που έχουν σημειώσει πρόοδο ως μαθητές. 7 Με αυτήν την έννοια όλοι τους μοιάζουν μεταξύ τους.
M-4.2.
Όλες οι διαφορές μεταξύ των Υιών του Θεού είναι προσωρινές. 2 Ωστόσο, μέσα στη ροή του χρόνου μπορεί να λεχθεί ότι οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Ι. Εμπιστοσύνη
M-4.I.1.
Αυτό είναι το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται η ικανότητά τους να εκπληρώσουν τη λειτουργία τους ως δάσκαλοι του Θεού. 2 Η αντίληψη είναι το αποτέλεσμα της μάθησης. 3 Για την ακρίβεια η αντίληψη είναι μάθηση, διότι η αιτία και το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ διαχωρισμένα. 4 Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν εμπιστοσύνη στον κόσμο επειδή έχουν μάθει ότι δεν κυβερνάται από τους νόμους που ο κόσμος επινόησε. 5 Κυβερνάται από μια δύναμη η οποία βρίσκεται μέσα τους αλλά δεν προέρχεται από αυτούς. 6 Αυτή η δύναμη είναι που διασφαλίζει τα πάντα. 7 Είναι μέσω αυτής της δύναμης που οι δάσκαλοι του Θεού βλέπουν έναν συγχωρεθέντα κόσμο.
M-4.I.2. Όταν κάποιος έχει βιώσει την εμπειρία αυτής της δύναμης έστω και μια φορά, είναι αδύνατον να εμπιστευθεί τη δική του ασήμαντη δύναμη ξανά. 2 Ποιος θα δοκίμαζε να πετάξει με τα μικροσκοπικά φτερά ενός σπουργιτιού όταν του έχει δοθεί η τρανή δύναμη του αετού; 3 Και ποιος θα στήριζε την πίστη του στις άθλιες, κακομοιριασμένες προσφορές του εγώ όταν τα δώρα του Θεού απλώνονται μπροστά του; 4 Τι είναι αυτό που τον παροτρύνει να κάνει την αλλαγή;
Α. Ανάπτυξη της Εμπιστοσύνης
M-4.I.A.3.
Οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει πρώτα να περάσουν από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «περίοδος αποδόμησης». 2 Αυτή δεν χρειάζεται να είναι οδυνηρή, συνήθως όμως έτσι βιώνεται. 3 Μοιάζει με αίσθηση απώλειας κάποιων πραγμάτων και – τουλάχιστον αρχικά – σπάνια γίνεται κατανοητό ότι πρόκειται απλά για την αναγνώριση της έλλειψης αξίας των πραγμάτων αυτών. 4 Πώς μπορεί να γίνει αντιληπτή η έλλειψη αξίας παρά μόνο αν ο αντιλαμβανόμενος βρεθεί σε μια τέτοια θέση απ’ όπου να βλέπει τα πράγματα κάτω από ένα διαφορετικό φως; 5 Δεν βρίσκεται ακόμα στο σημείο εκείνο από το οποίο να μπορεί να κάνει μια πλήρη εσωτερική αλλαγή. 6 Έτσι το σχέδιο θα χρειαστεί μερικές φορές να διαφοροποιηθεί ως προς τις φαινομενικές εξωτερικές συνθήκες. 7 Αυτές οι αλλαγές είναι πάντα βοηθητικές. 8 Όταν ο δάσκαλος του Θεού το έχει μάθει αυτό, προχωρεί στο δεύτερο στάδιο.
M-4.I.A.4.
Στη συνέχεια, ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να περάσει από μια «περίοδο ξεδιαλέγματος». 2 Αυτή παρουσιάζει πάντα κάποια δυσκολία επειδή, έχοντας μάθει ότι οι αλλαγές στη ζωή του είναι πάντα βοηθητικές, πρέπει τώρα να αποφασίσει για όλα τα πράγματα με βάση το αν αυξάνουν ή παρεμποδίζουν αυτή τη βοήθεια. 3 Θα διαπιστώσει ότι τα περισσότερα απο εκείνα στα οποία έδινε αξία πριν, παρεμποδίζουν την ικανότητά του να μεταφέρει ό,τι έχει μάθει στις νέες καταστάσεις που προκύπτουν. 4 Επειδή έχει δώσει αξία σε κάτι που δεν έχει καμιά αξία, δεν θα γενικεύσει το μάθημα από φόβο για την απώλεια και τη θυσία. 5 Απαιτείται βαθειά γνώση για να καταλάβει ότι όλα τα πράγματα, τα γεγονότα, οι συναντήσεις και οι περιστάσεις είναι βοηθητικά. 6 Σ’ αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης, μόνο στο βαθμό στον οποίο αυτά είναι βοηθητικά, αξίζει κατ΄αναλογία να τους αποδίδεται κάποια δόση «πραγματικότητας». 7 Η λέξη «αξία» δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή.
M-4.I.A.5.
Το τρίτο στάδιο από το οποίο πρέπει να περάσει ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να ονομαστεί «περίοδος παραίτησης». 2 Εάν αυτό ερμηνευτεί ως παραίτηση από τα επιθυμητά, μπορεί να προκαλέσει τεράστια σύγκρουση. 3 Λίγοι δάσκαλοι του Θεού διαφεύγουν εντελώς από αυτή την αγωνία. 4 Δεν έχει, ωστόσο, κανένα νόημα το ξεδιάλεγμα αυτού που αξίζει από αυτό που δεν έχει καμιά αξία παρά μόνο εάν γίνει το προφανές επόμενο βήμα. 5 Έτσι, σε αυτή την ενδιάμεση περίοδο ο δάσκαλος του Θεού συχνά αισθάνεται ότι καλείται να θυσιάσει τα προσωπικά του συμφέροντα προς όφελος της αλήθειας. 6 Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα πόσο απόλυτα αδιανόητη θα ήταν μια τέτοια απαίτηση. 7 Αυτό μπορεί να το μάθει μόνο καθώς παραιτείται πραγματικά από τα άνευ αξίας. 8 Μέσα από αυτό, μαθαίνει ότι εκεί που πρόβλεπε και προεξοφλούσε τη θλίψη, βρίσκει αντίθετα, μια ευτυχισμένη ξεγνοιασιά· εκεί που πίστευε ότι κάτι του ζητάνε, ανακαλύπτει ότι του προσέφεραν ένα δώρο.
M-4.I.A.6.
Τώρα έρχεται μια «περίοδος τακτοποίησης». 2 Αυτή είναι μια ήσυχη περίοδος, στην οποία ο δάσκαλος του Θεού ξεκουράζεται για λίγο μέσα σε μια σχετική ειρήνη. 3 Τώρα σταθεροποιεί και εδραιώνει τη μάθησή του. 4 Τώρα αρχίζει να βλέπει μέχρι που μπορεί να επεκταθεί η αξία αυτών που έχει μάθει. 5 Οι δυνατότητές τους είναι κυριολεκτικά συγκλονιστικές και ο δάσκαλος του Θεού βρίσκεται τώρα σ΄εκείνο το σημείο της προόδου του απ’ όπου σ’ αυτήν, διακρίνει την πλήρη διέξοδό του. 6 «Παραιτήσου από αυτό που δεν επιθυμείς και κράτα αυτό που πράγματι επιθυμείς». 7 Πόσο απλό είναι το προφανές! 8 Και πόσο εύκολο να γίνει πράξη! 9 Ο δάσκαλος του Θεού χρειάζεται αυτήν την περίοδο ανάπαυλας. 10 Δεν έχει ακόμα προχωρήσει τόσο όσο νομίζει. 11 Όμως, όταν θα είναι έτοιμος να συνεχίσει, θα πορευτεί έχοντας πανίσχυρους συντρόφους στο πλευρό του. 12 Τώρα ξεκουράζεται για λίγο, και τους συγκεντρώνει κοντά του πριν συνεχίσει. 13 Από δω και πέρα δεν θα συνεχίσει μόνος του.
M-4.I.A.7.
Το επόμενο στάδιο είναι πραγματικά μια «περίοδος αναταραχής». 2 Τώρα, πρέπει ο δάσκαλος του Θεού να καταλάβει ότι πραγματικά δεν ήξερε τι είχε αξία και τι δεν είχε. 3 Όλο που έμαθε, πράγματι, ως τώρα ήταν μόνο το ότι δεν ήθελε το άνευ αξίας και ότι ήθελε αυτό που έχει αξία. 4 Όμως ο τρόπος που ο ίδιος έκανε αυτό το ξεδιάλεγμα δεν κατάφερε να του διδάξει τη διαφορά μεταξύ του πολύτιμου και του άνευ αξίας. 5 Η ιδέα της θυσίας, που κατείχε τόσο κεντρική θέση στο σύστημα σκέψης του, του είχε αφαιρέσει τη δυνατότητα να κρίνει. 6 Πίστευε ότι είχε μάθει να είναι πρόθυμος, αλλά τώρα διαπιστώνει ότι δεν γνωρίζει για ποιό πράγμα προορίζεται η προθυμία. 7 Και τώρα καλείται να ανέλθει σε ένα επίπεδο το οποίο όμως ίσως παραμείνει απρόσιτο για πολύ, πολύ καιρό. 8 Πρέπει να μάθει να παραμερίζει κάθε κρίση και να ζητά μόνο αυτό που πραγματικά θέλει, σε κάθε περίσταση. 9 Εάν κάθε ένα από τα προηγούμενα βήματα δεν ήταν τόσο ισχυρά εδραιωμένο, αυτό εδώ θα ήταν πράγματι πολύ δύσκολο!
M-4.I.A.8.
Και τελικά, υπάρχει μια «περίοδος επίτευξης». 2 Εδώ εμπεδώνεται η μάθηση. 3 Τώρα ό,τι πριν έμοιαζε απλώς σαν σκιά, μετατρέπεται σε στέρεα κέρδη, στα οποία μπορεί να βασίζεται σε κάθε «κατάσταση ανάγκης» αλλά και στις γαλήνιες περιόδους. 4 Πράγματι, η γαλήνη είναι το επακόλουθο･ είναι το αποτέλεσμα της έντιμης μάθησης, της συνεπούς σκέψης, της πλήρους μετάθεσης. 5 Αυτό είναι το στάδιο της αληθινής ειρήνης, διότι σ΄αυτό αντανακλάται πλήρως η κατάσταση που επικρατεί στους Ουρανούς. 6 Από αυτό το σημείο ο δρόμος για τα Ουράνια είναι ανοιχτός και εύκολος. 7 Ουσιαστικά, εδώ είναι τα Ουράνια. 8 Ποιός θα «πήγαινε» οπουδήποτε, εάν η ψυχική γαλήνη ήταν ήδη πλήρης; 9 Και ποιός θα επιζητούσε να ανταλλάξει τη γαλήνη με κάτι πιο επιθυμητό; 10 Τι θα μπορούσε να είναι πιο επιθυμητό;
ΙΙ. Εντιμότητα
M-4.II.1.
Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού στηρίζονται στην εμπιστοσύν. 2 Από τη στιγμή που αυτή επιτευχθεί, δεν μπορεί να μην ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. 3 Μόνο αυτοί που έχουν εμπιστοσύνη μπορούν να είναι έντιμοι, διότι μόνον αυτοί μπορούν να διακρίνουν την αξία της εντιμότητας. 4 Η εντιμότητα δεν αφορά μόνο αυτά που λές. 5 Ο όρος ουσιαστικά σημαίνει σταθερότητα και συνέπεια. 6 Ότι, δηλαδή, τίποτα απ’ όσα λές δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτά που σκέπτεσαι ή πράττεις, δεν υπάρχει σκέψη που να εναντιώνεται σε άλλη σκέψη, δεν υπάρχει πράξη που να διαψεύδει τα λόγια σου, δεν υπάρχουν λόγια που να μη συμφωνούν μεταξύ τους. 7 Αυτοί είναι οι πραγματικά έντιμοι. 8Δεν βρίσκονται σε σύγκρουση με τον εαυτό τους σε κανένα επίπεδο. 9 Συνεπώς, τους είναι αδύνατον να έρθουν σε σύγκρουση με οποιονδήποτε και με οτιδήποτε.
M-4.II.2.
Η ψυχική ηρεμία που βιώνουν οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού οφείλεται ως επί το πλείστον στην τέλεια εντιμότητά τους. 2 Μόνο η επιθυμία για εξαπάτηση είναι που φέρνει τον πόλεμο. 3 Όποιος είναι σε ενότητα με τον εαυτό του δεν μπορεί καν να διανοηθεί τη σύγκρουση. 4Η σύγκρουση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αυταπάτης και η αυταπάτη είναι ανεντιμότητα. 5Δεν υπάρχει πρόκληση για έναν δάσκαλο του Θεού. 6Η πρόκληση υποδηλώνει αμφιβολία και η εμπιστοσύνη στην οποία με σιγουριά στηρίζονται οι δάσκαλοι του Θεού καθιστά αδύνατη την αμφιβολία. 7Συνεπώς δεν μπορούν παρά να επιτύχουν. 8 Όπως είναι σε όλα έντιμοι, είναι και σ’ αυτό. 9 Μπορούν μόνο να επιτύχουν, γιατί ποτέ δεν εκτελούν τη δική τους μόνο βούληση. 10 Κάνουν μια επιλογή για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητας: για τον κόσμο ολόκληρο και για όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν･για τα αναλλοίωτα και μη μεταβλητά που βρίσκονται πέρα από τα φαινόμενα･ και για λογαριασμό του Υιού του Θεού και του Δημιουργού του. 11Πως θα μπορούσαν να μην επιτύχουν; 12Επιλέγουν με τέλεια εντιμότητα, σίγουροι για την επιλογή τους όσο και για τον εαυτό τους.
ΙΙΙ. Ανεκτικότητα
M-4.III.1.
Οι δάσκαλοι του Θεού δεν κρίνουν. 2Το να κρίνεις είναι ανέντιμο διότι κρίνοντας σφετερίζεσαι μια θέση που δεν σου ανήκει. 3Κρίση χωρίς αυταπάτη δεν υπάρχει. 4Η κρίση συνεπάγεται ότι έχεις υποπέσει σε πλάνη σχετικά με τους αδελφούς σου. 5Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να μην έχεις πλανηθεί και για τον εαυτό σου; 6Η κρίση υποδηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης και η εμπιστοσύνη παραμένει το θεμέλιο ολόκληρου του συστήματος σκέψης του δασκάλου του Θεού. 7Εάν χαθεί η εμπιστοσύνη, τότε χάνεται και όλη του η γνώση. 8Δίχως τη μεσολάβηση της κρίσης τα πάντα γίνονται εξ ίσου αποδεκτά, γιατί ποιός μπορεί τότε να κριτικάρει; 9Δίχως τη μεσολάβηση της κρίσης όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια, γιατί ποιός υπάρχει που να ξεχωρίζει; 10Η κρίση καταστρέφει την εντιμότητα και κατακερματίζει την εμπιστοσύνη. 11Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να κρίνει και να ελπίζει να μάθει.
IV. Πραότητα
M-4.IV.1.
Για τους δασκάλους του Θεού, οποιαδήποτε βλάβη είναι αδύνατη. 2Δεν μπορούν ούτε να βλάψουν ούτε να βλαφθούν. 3Η πρόκληση βλάβης είναι το αποτέλεσμα της άσκησης κρίσης. 4 Πρόκειται για την ανέντιμη πράξη που ακολουθεί μια ανέντιμη σκέψη. 5Είναι μια ετυμηγορία ενοχής για έναν αδελφό και επομένως και γι’αυτόν τον ίδιο που άσκησε κρίση. {*Εφ’ όσον κάποιος βλέπει την ενοχή οπουδήποτε τότε παραδέχεται την ύπαρξή της και για τον εαυτό του.} 6Είναι το τέλος της ειρήνης και η άρνηση της μάθησης. 7Δείχνει την απουσία του προγράμματος μαθημάτων του Θεού και την αντικατάστασή του από τον παραλογισμό. 8Κάθε δάσκαλος του Θεού πρέπει να μάθει – και αρκετά νωρίς στην πορεία της εκπαίδευσής του – ότι η πρόκληση βλάβης εξαλείφει εντελώς από τη επίγνωσή του τη λειτουργία του ως δασκάλου του Θεού. 9Θα τον κάνει να είναι μπερδεμένος, φοβισμένος, θυμωμένος και καχύποπτος. 10Θα του είναι αδύνατον να μάθει τα μαθήματα του Αγίου Πνεύματος. 11Ούτε και μπορεί να εισακουστεί ο δάσκαλος του Θεού παρά μόνο από εκείνους που συνειδητοποιούν ότι η πρόκληση βλάβης δεν καταφέρνει τίποτα. 12Κανένα κέρδος δεν μπορεί να προκύψει από αυτήν.
M-4.IV.2.
Κατά συνέπεια, οι δάσκαλοι του Θεού είναι απολύτως πράοι και ήπιοι. 2Χρειάζονται τη δύναμη της πραότητας γιατί έτσι διευκολύνεται η λειτουργία της σωτηρίας. 3Και αυτή είναι αδύνατη για όσους θα ήθελαν να βλάψουν οποιονδήποτε. 4Αντίθετα, για όσους η πρόκληση βλάβης δεν έχει κανένα νόημα, η σωτηρία είναι απλά κάτι φυσικό. 5Για τους εχέφρονες, τους διανοητικά υγιείς, ποιά άλλη επιλογή θα είχε νόημα; 6Ποιος επιλέγει την κόλαση όταν έχει αντιληφθεί έναν δρόμο για τον Παράδεισο και τα Ουράνια; 7Και ποιός θα επέλεγε την αδυναμία που μοιραία επέρχεται από την πρόκληση βλάβης αντί της αλάνθαστης, απεριόριστης και τα πάντα περικλείουσας δύναμης της πραότητας; 8Η δύναμη των δασκάλων του Θεού έγκειται στην πραότητά τους, γιατί έχουν κατανοήσει ότι οι κακές σκέψεις τους δεν προέρχονται ούτε από τον Υιό του Θεού ούτε από τον Δημιουργό του. 9Έτσι, ενώνουν τις σκέψεις τους με Εκείνον που είναι η Πηγή τους. 10 Και έτσι η βούλησή τους, που πάντα ήταν και Δική Του, είναι ελεύθερη να είναι ο εαυτός της.
V. Χαρά
M-4.V.1.
Η χαρά είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πραότητας. 2Εφ’ όσον η πραότητα αποκλείει το φόβο τι θα μπορούσε να εμποδίσει τη χαρά; 3Τα ανοιχτά χέρια της πραότητας είναι πάντα γεμάτα. 4Οι πράοι δεν πονούν. 5Είναι αδύνατον να υποφέρουν. 6Γιατί, λοιπόν, να μην είναι χαρούμενοι; 7Είναι σίγουροι ότι είναι αγαπημένοι και ασφαλείς. 8Η χαρά συνοδεύει την πραότητα τόσο σίγουρα όσο η θλίψη συνοδεύει την επίθεση. 9Οι δάσκαλοι του Θεού Τον εμπιστεύονται. 10Και έχουν τη βεβαιότητα ότι ο Δάσκαλος που προέρχεται από Εκείνον προχωρά μπροστά τους διασφαλίζοντας ότι δεν θα τους αγγίξει κανένα κακό. 11Κρατούν τα δώρα Του και ακολουθούν το δρόμο Του γιατί η Φωνή του Θεού τους καθοδηγεί στα πάντα. 12Η χαρά είναι το τραγούδι ευχαριστίας τους. 13Και ο Χριστός τους κοιτάζει από ψηλά αναπέμποντας επίσης ευχαριστίες.14Η ανάγκη Του γι’ αυτούς είναι τόσο μεγάλη όσο και η δική τους γι’ Αυτόν. 15 Τι χαρά να μοιράζεσαι το σκοπό της σωτηρίας!
VI. Απουσία Άμυνας
M-4.VI.1.
Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν μάθει να είναι απλοί. 2Δεν κάνουν όνειρα που να χρειάζονται προστασία από την αλήθεια. 3Δεν επιχειρούν να δημιουργήσουν τον εαυτό τους. 4Η χαρά τους προέρχεται από την κατανόησή τους για το Ποιός τους δημιούργησε. 5Και χρειάζεται, άραγε, προστασία ή υπεράσπιση ό,τι δημιούργησε ο Θεός; 6Κανείς δεν μπορεί να γίνει προχωρημένος δάσκαλος του Θεού μέχρι να κατανοήσει πλήρως ότι οι άμυνες δεν είναι παρά ανόητοι φύλακες παρανοϊκών ψευδαισθήσεων. 7Όσο πιο αλλόκοτο και τερατώδες είναι το όνειρο, τόσο πιο ισχυρή και μανιώδης μοιάζει να είναι η υπεράσπισή του. 8Όμως, όταν ο δάσκαλος του Θεού τελικά συμφωνήσει να κοιτάξει πέρα από τις άμυνες, βλέπει ότι δεν υπάρχει τίποτα. 9Αργά στην αρχή, επιτρέπει στον εαυτό του να ξεφύγει από τις αυταπάτες. 10Όμως καθώς η εμπιστοσύνη του αυξάνεται, μαθαίνει πιο γρήγορα. 11.Όταν εγκαταλείπονται οι άμυνες, αυτό που επέρχεται δεν είναι ο κίνδυνος. 12Είναι η ασφάλεια. 13Είναι η ειρήνη. 14Είναι η χαρά. 15Και είναι ο Θεός.
VII. Γενναιοδωρία
M-4.VII.1.
Ο όρος γενναιοδωρία έχει ειδική σημασία για τον δάσκαλο του Θεού. 2Δεν πρόκειται για τη συνήθη σημασία της λέξης: για την ακρίβεια, έχει μια σημασία που ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να τη μάθει από την αρχή, και μάλιστα με ιδιαίτερη προσοχή. 3Όπως όλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού, και αυτό τελικά στηρίζεται στην εμπιστοσύνη, γιατί χωρίς εμπιστοσύνη κανείς δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος με όλη τη σημασία της λέξης. 4Σύμφωνα με την αντίληψη του κόσμου, γενναιοδωρία σημαίνει «χαρίζω» με την έννοια ότι «παραιτούμαι από κάτι». 5Για τους δασκάλους του Θεού σημαίνει προσφέρω προκειμένου να διατηρήσω. 6Αυτό έχει τονιστεί και στο Κείμενο και στις Ασκήσεις Θαυμάτων αλλά ίσως για τον τρόπο σκέψης του κόσμου αυτή η ιδέα να ξενίζει περισσότερο από άλλες που έχουν αναπτυχθεί σ΄αυτή τη σειρά μαθημάτων. 8Το κατ’ εξοχήν παράδοξο της ιδέας έγκειται απλά στο πόσο καταφανώς ανατρέπει τον τρόπο σκέψης του κόσμου. 9Όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται και στο απλούστερο επίπεδο, για τον δάσκαλο του Θεού γενναιοδωρία σημαίνει ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι σημαίνει για τον κόσμο.
M-4.VII.2.
Ο δάσκαλος του Θεού είναι γενναιόδωρος από ενδιαφέρον για τον Εαυτό του. 2Όχι, όμως τον εαυτό που νομίζει ο κόσμος. 3Ο δάσκαλος του Θεού δεν επιθυμεί τίποτα που δεν μπορεί να προσφέρει, διότι αναγνωρίζει ότι κάτι τέτοιο, εξ ορισμού θα ήταν άνευ αξίας για το ίδιο. 4Για ποιό λόγο να το θέλει λοιπόν; 5Μόνο να χάσει θα μπορούσε εξ’ αιτίας του. 6Όχι να κερδίσει. 7Συνεπώς, δεν επιζητά εκείνα που μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να έχει, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εγγύηση απώλειας. 8Δεν θέλει να υποφέρει. 9Γιατί να εξασφαλίσει πόνο για τον εαυτό του; 10Θέλει όμως να έχει όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, και επομένως προορίζονται και για τον Υιό Του. 11Αυτά είναι που του ανήκουν. 12Αυτά μπορεί να τα προσφέρει με πραγματική γενναιοδωρία, προστατεύοντάς τα έτσι παντοτεινά για τον ίδιο τον εαυτό του.
VIII. Υπομονή
M-4.VIII.1.
Εκείνοι που είναι βέβαιοι για το αποτέλεσμα μπορούν να περιμένουν και μάλιστα χωρίς αγωνία. 2Η υπομονή είναι κάτι το φυσικό για τον δάσκαλο του Θεού. 3Βλέπει μόνο το βέβαιο αποτέλεσμα, για το οποίο μπορεί ακόμα να μην ξέρει το πότε θα ’ρθει, όμως δεν αμφιβάλλει ότι θα έρθει. 4Θα είναι η σωστή απάντηση, τη σωστή στιγμή. 5Και αυτό αληθεύει για όλα όσα συμβαίνουν τώρα ή θα συμβούν στο μέλλον. 6Ούτε το παρελθόν περιείχε λάθη･ τίποτα που να μη λειτουργούσε προς όφελος του κόσμου, καθώς και προς όφελος εκείνου στον οποίο έμοιαζε να συμβαίνει. 7Μπορεί να μην έγινε κατανοητό στη δεδομένη στιγμή. 8Ακόμα και έτσι, ο δάσκαλος του Θεού είναι πρόθυμος να επανεξετάσει όλες τις προηγούμενες αποφάσεις του εάν αυτές προκαλούν πόνο σε οποιονδήποτε. 9Η υπομονή είναι κάτι το φυσικό σ’εκείνους που έχουν εμπιστοσύνη. 10Είναι σίγουροι για την τελική ερμηνεία που θα δοθεί συν τω χρόνω σε όλα τα πράγματα, κι έτσι κανένα αποτέλεσμα απ’ όσα ήδη είδαν ή πρόκειται να δουν δεν μπορεί να τους προκαλέσει φόβο.
ΙΧ. Πίστη
M-4.IX.1.
Ο βαθμός πίστης του δασκάλου του Θεού είναι το μέτρο της προόδου του σε αυτά τα μαθήματα. 2Εξακολουθεί μήπως να επιλέγει ορισμένες μόνο πτυχές της ζωής του στις οποίες εφαρμόζει αυτά που έμαθε, ενώ κάποιες άλλες τις ξεχωρίζει; 3 Εάν συμβαίνει αυτό τότε η πρόοδός του είναι περιορισμένη και η εμπιστοσύνη του δεν έχει ακόμα εδραιωθεί σταθερά. 4 Πίστη είναι η εμπιστοσύνη του δασκάλου του Θεού στο ότι ο Λόγος του Θεού θα διορθώσει τα πάντα: όχι μερικά μόνο πράγματα, μα όλα. 5Σε γενικές γραμμές, η πίστη του αρχικά εστιάζεται σε μερικά μόνο προβλήματα, παραμένοντας προσεκτικά περιορισμένη για ένα διάστημα. 6Το να παραδώσεις όλα τα προβλήματα σε μια μοναδική Απάντηση, αποτελεί πλήρη αντιστροφή του τρόπου σκέψης του κόσμου. 7Αυτό και μόνο είναι πίστη. 8Μόνο αυτό δικαιούται να ονομάζεται έτσι. 9Ωστόσο, η επίτευξη οποιουδήποτε βαθμού, όσο μικρός κι αν είναι, έχει αξία. 10Όπως αναφέρεται και στο Κείμενο των Θαυμάτων, προθυμία δεν σημαίνει τελειότητα.
M-4.IX.2.
Η πραγματική πίστη, ωστόσο, δεν παρεκκλίνει. 2Επειδή είναι αμετάβλητη, είναι απόλυτα έντιμη. 3Επειδή είναι ακλόνητη, είναι γεμάτη εμπιστοσύνη. 4Επειδή βασίζεται στην έλλειψη φόβου, έχει πραότητα. 5Επειδή είναι σίγουρη, είναι χαρούμενη. 6Επειδή έχει αυτοπεποίθηση, είναι ανεκτική. 7Η πίστη, λοιπόν, εμπεριέχει και τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού. 8Εμπεριέχει την αποδοχή του Λόγου του Θεού και του ορισμού Του για τον Υιό του. 9Προς αυτά προσανατολίζεται η πίστη με την πραγματική της σημασία. 10Τα αναζητά μέχρι να Τα βρει. 11Η έλλειψη άμυνας είναι ο φυσικός της συνοδός και η χαρά είναι η φυσική της κατάσταση. 12Και, όταν πιά τα έχει βρει, αναπαύεται με ήρεμη σιγουριά σε αυτό στο οποίο και μόνον οφείλεται όλη η πίστη.
Χ. Ευρύτητα του Νου.
M-4.X.1.
Η θεμελιώδης σημασία της ευρύτητας του νου, του χαρακτηριστικού που οι δάσκαλοι του Θεού αποκτούν ίσως τελευταίο, γίνεται εύκολα κατανοητή όταν αναγνωριστεί η σχέση της με τη συγχώρεση. 2Η ευρύτητα του νου έρχεται με την απουσία κρίσης. 3Όπως η κρίση κρατά κλειστό το νου προς τον Δάσκαλο* του Θεού (* δηλαδή το Άγιο Πνεύμα) έτσι και η ευρύτητα του νου Τον προσκαλεί να εισέλθει. 4Όπως η επίκριση και η καταδίκη κρίνουν τον Υιό του Θεού ως δήθεν κακό, έτσι και η ευρύτητα του νου του επιτρέπει να κριθεί από τη Φωνή για τον Θεό που μιλά υπέρ Του. 5Όπως η προβολή της ενοχής επάνω του θα τον έστελνε στην κόλαση έτσι και η ευρύτητα του νου επιτρέπει στην εικόνα του Χριστού να επεκταθεί μέχρις αυτόν. 6Μόνο οι ανοιχτόμυαλοι μπορούν να έχουν ειρήνη γιατί μόνο αυτοί μπορούν να την αιτιολογήσουν.
M-4.X.2.
Πως συγχωρούν οι ανοιχτόμυαλοι; 2Έχουν παραιτηθεί από όλα τα πράγματα που θα παρεμπόδιζαν τη συγχώρεση. 3Στην πραγματικότητα έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο και του έχουν επιτρέψει να αποκατασταθεί μέσα τους με τόσο λαμπρή φρεσκάδα και χαρά, που τέτοια αλλαγή ποτέ δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν. 4Τώρα τίποτα δεν είναι όπως πριν. 5Ό,τι προηγουμένως φαινόταν τόσο θαμπό και άψυχο, τώρα αστράφτει. 6Και πάνω απ΄όλα, τα πάντα είναι φιλόξενα γιατί κάθε απειλή έχει εξαφανιστεί. 7Δεν εχουν απομείνει σύννεφα για να κρύβουν το πρόσωπο του Χριστού. 8Τώρα ο στόχος έχει επιτευχθεί. 9Η συγχώρεση είναι ο τελικός στόχος αυτών των μαθημάτων. 10Προλειαίνει το έδαφος για κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ οποιαδήποτε μάθηση. 11Τα μαθήματα δεν προσπαθούν να υπερβούν τον θεμιτό τους τους στόχο. 12Μοναδικός σκοπός τους είναι η συγχώρεση, στην οποία και συγκλίνει, τελικά, κάθε μάθηση. 13Αυτό είναι πράγματι αρκετό.
M-4.X.3.
Ίσως να παρατήρησες ότι ο κατάλογος των χαρακτηριστικών των δασκάλων του Θεού δεν περιλαμβάνει πράγματα που αποτελούν την κληρονομιά των Υιών του Θεού. 2Όροι όπως αγάπη, αθωότητα, τελειότητα, γνώση και αιώνια αλήθεια δεν εμφανίζονται σε αυτό το κείμενο για τους δασκάλους του Θεού. 3Η αναφορά τους εδώ θα ήταν ιδιαίτερα άτοπη. 4Αυτά που μας έχει δώσει ο Θεός, υπερβαίνουν τόσο πολύ το πρόγραμμα των μαθημάτων μας, που η μάθηση ωχριά μπροστά τους. 5Όμως, για όσο διάστημα η παρουσία τους παραμένει συγκαλυμένη, το σωστό και αναγκαίο είναι πράγματι να επικεντρωνόμαστε σ’ αυτά τα μαθήματα. 6Η λειτουργία των δασκάλων του Θεού είναι να φέρουν την αληθινή μάθηση στον κόσμο. 7Και για να ακριβολογήσουμε, αυτό που φέρνουν οι δάσκαλοι του Θεού είναι η απάλειψη της μάθησης, διότι αυτή ακριβώς τη σημασία έχει η «αληθινή μάθηση» σ’ αυτόν τον κόσμο. (Σημ. των Μετ.: Εδώ το κείμενο εννοεί πως όσα μας έχει «μάθει» αυτός ο κόσμος είναι ψευδαισθήσεις. Συνεπώς, η απάλειψη της μάθησης που πήραμε από αυτόν τον κόσμο συνεπάγεται την απάλειψη των ψευδαισθήσεων και την έναρξη της «αληθινής μάθησης».) 8Στους δασκάλους του Θεού έχει ανατεθεί να φέρουν στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα της τέλειας συγχώρεσης. 9Είναι στ’ αλήθεια ευλογημένοι, γιατί είναι οι κομιστές της σωτηρίας.