M-22.1.
Η θεραπεία και η Εξιλέωση δεν συνδέονται απλώς· είναι ένα και το αυτό. 2 Δεν υπάρχουν βαθμοί δυσκολίας στα θαύματα διότι δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις Εξιλέωσης. 3 Είναι η μοναδική ολοκληρωμένη ιδέα που μπορεί να υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, επειδή είναι η πηγή μιας πλήρως ενοποιημένης αντίληψης. 4 Μια μερική Εξιλέωση είναι μια ιδέα χωρίς νόημα, ακριβώς όπως είναι αδιανόητο να υπάρχουν ειδικές ζώνες κολάσεως μέσα στον Παράδεισο. 5 Δέξου την Εξιλέωση και έχεις θεραπευτεί. 6 Η Εξιλέωση είναι ο Λόγος του Θεού. 7 Δέξου τον Λόγο Του και τι απομένει για να κάνει την ασθένεια εφικτή; 8 Δέξου τον Λόγο Του και κάθε θαύμα έχει πραγματοποιηθεί. 9 Το να συγχωρείς σημαίνει να θεραπεύεις. 10 Ο δάσκαλος του Θεού έχει δεχτεί ως μοναδική λειτουργία του την αποδοχή της Εξιλέωσης.11 Τι υπάρχει, λοιπόν, που δεν μπορεί να θεραπεύσει; 12 Ποιό θαύμα μπορεί να παρακρατηθεί από αυτόν;
M-22.2.
Η πρόοδος του δασκάλου του Θεού μπορεί να είναι αργή ή γρήγορη, αναλόγως αν αναγνωρίζει την ιδιότητα της Εξιλέωσης να συμπεριλαμβάνει τα πάντα χωρίς εξαίρεση ή προσωρινά εξαιρεί από Αυτήν κάποιους τομείς προβλημάτων. 2 Σε ορισμένες περιπτώσεις, γίνεται μια ξαφνική και πλήρης συνειδητοποίηση της απόλυτης εφαρμοσιμότητας του μαθήματος της Εξιλέωσης σε όλες τις καταστάσεις αλλά αυτό είναι σχετικά σπάνιο. 3 Ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να έχει αποδεχτεί την λειτουργία που του έχει δώσει ο Θεός πολύ πριν μάθει όλα όσα του επιφυλάσσει αυτή η αποδοχή του. 4 Το μόνο που είναι σίγουρο, είναι η κατάληξη. 5 Η αναγκαία συνειδητοποίηση της προϋπόθεσης της συμπερίληψης, μπορεί να τον βρει σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής. 6 Αν φαίνεται μακρύς ο δρόμος, ας είναι ικανοποιημένος. 7 Έχει αποφασίσει για την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει. 8 Του ζητήθηκε κάτι περισσότερο; 9 Και εφόσον έχει κάνει αυτό που ήταν απαραίτητο, θα του στερούσε ο Θεός τα υπόλοιπα;
Μ-22.3.
Ότι η συγχώρεση είναι θεραπεία, χρειάζεται να γίνει κατανοητό, αν είναι να σημειώσει πρόοδο ο δάσκαλος του Θεού. 2 Η ιδέα ότι το σώμα μπορεί να ασθενήσει αποτελεί κεντρική έννοια στο σύστημα σκέψης του εγώ. 3 Αυτή η σκέψη προσδίδει αυτονομία στο σώμα, το διαχωρίζει από τον νου, και διατηρεί την ιδέα της επίθεσης αλώβητη. 4 Εάν το σώμα μπορούσε να αρρωστήσει, η Εξιλέωση θα ήταν αδύνατη. 5 Ένα σώμα που μπορεί να διατάξει ένα νου να κάνει ό,τι νομίζει αυτό, απλά θα έπαιρνε την θέση του Θεού και θα αποδείκνυε ότι η σωτηρία είναι ανέφικτη. 6 Τι θα απέμενε λοπόν να θεραπευτεί; 7 Το σώμα έχει γίνει άρχοντας του νου. 8 Πως θα μπορούσε ο νους να επιστρέψει στο Άγιο Πνεύμα αν δεν φονευόταν το σώμα; 9 Και ποιός θα επιθυμούσε την σωτηρία με τέτοιο τίμημα;
M-22.4.
Σίγουρα η ασθένεια δεν να είναι μια απόφαση. 2 Ούτε και θα πίστευε κανείς πραγματικά ότι θέλει να είναι άρρωστος. 3 Ίσως να μπορεί να δεχτεί την ιδέα σε θεωρητικό επίπεδο, όμως, στο επίπεδο του πως αντιλαμβάνεται κανείς τόσο τον εαυτό του όσο και όλους τους άλλους, σπάνια μπορεί να την εφαρμόσει με συνέπεια σε κάθε συγκεκριμένη μορφή ασθένειας. 4 Ούτε είναι σε αυτό το επίπεδο που ο δάσκαλος του Θεού επικαλείται το θαύμα της θεραπείας. 5 Παραβλέπει και το νου και το σώμα, βλέποντας μόνο το πρόσωπο του Χριστού να λάμπει εμπρός του, διορθώνοντας όλα τα λάθη και θεραπεύοντας κάθε αντίληψη. 6 Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα της αναγνώρισης, από το δάσκαλο του Θεού, του ποιός είναι αυτός που χρειάζεται θεραπεία. 7 Αυτή η αναγνώριση δεν αναφέρεται κάπου συγκεκριμένα. 8 Ισχύει για όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. 9 Και με αυτή την αναγνώριση, θεραπεύονται όλες οι ψευδαισθήσεις.
M-22.5.
Όταν ένας δάσκαλος του Θεού αποτυγχάνει να θεραπεύσει, είναι επειδή έχει ξεχάσει Ποιός είναι. 2 Έτσι, η ασθένεια κάποιου άλλου γίνεται δική του. 3 Επιτρέποντας να συμβεί αυτό, έχει ταυτιστεί με το εγώ ενός άλλου, και κατά συνέπεια τον έχει δει ως ένα σώμα. 4 Κάνοντάς το αυτό, έχει αρνηθεί να δεχτεί την Εξιλέωση για τον εαυτό του και βέβαια δεν μπορεί και να την προσφέρει εν ονόματι του Χριστού στον αδελφό του. 5 Ουσιαστικά, δεν θα είναι καθόλου σε θέση να αναγνωρίσει τον αδελφό του, διότι ο Πατέρας του δεν δημιούργησε σώματα κι έτσι το μόνο που βλέπει στον αδελφό του είναι το μη πραγματικό. 6 Τα λάθη δεν διορθώνουν λάθη και η στρεβλωμένη αντίληψη δεν θεραπεύει. 7 Κάνε ένα βήμα πίσω τώρα, δάσκαλε του Θεού. 8 Έχεις κάνει λάθος. 9 Μην χαράζεις πορεία, επειδή έχεις χάσει τον δρόμο. 10 Στρέψου γοργά προς τον Δάσκαλό σου και άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί.
M-22.6.
Η Εξιλέωση προσφέρεται καθολικά. 2 Είναι εξίσου εφαρμόσιμη σε όλους τους ανθρώπους και σε όλες τις περιστάσεις. 3 Και μέσα της έχει την δύναμη να θεραπεύει τους πάντες, από κάθε μορφή ασθένειας. 4 Να μην το πιστεύει κάποιος αυτό, σημαίνει ότι αδικεί τον Θεό και συνεπώς δεν έχει πίστη σε Αυτόν. 5 Κάποιος που είναι ασθενής, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Θεό. 6 Εσύ, θα ήθελες να τον βλέπεις ως διαχωρισμένο από σένα; 7 Αποστολή σου είναι να θεραπεύσεις την αίσθηση διαχωρισμού που τον κατέστησε ασθενή. 8 Η λειτουργία σου είναι να αναγνωρίσεις για λογαριασμό του ότι αυτό που πιστεύει για τον εαυτό του δεν είναι η αλήθεια. 9 Η δική σου συγχώρεση είναι που πρέπει να του το δείξει αυτό. 10 Η θεραπεία είναι πολύ απλή. 11 Η Εξιλέωση λαμβάνεται και προσφέρεται. 12 Όταν έχει ληφθεί, πρέπει να γίνει αποδεκτή. 13 Η θεραπεία, λοιπόν, έγκειται στην αποδοχή. 14 Όλα τα άλλα πρέπει να προκύπτουν από αυτήν και μόνο την λειτουργία.
M-22.7.
Ποιός μπορεί να περιορίσει την δύναμη του Ίδιου του Θεού; 2 Άρα και ποιός μπορεί να καθορίσει ποιός μπορεί να θεραπευτεί και από ποιά ασθένεια και τι πρέπει να εξαιρεθεί από την δύναμη συγχώρεσης του Θεού; 3 Αυτό πραγματικά είναι παραφροσύνη. 4 Δεν είναι αρμοδιότητα των δασκάλων του Θεού να Τον περιορίζουν, διότι δεν είναι αρμοδιότητά τους να κρίνουν τον Υιό Του. 5 Και να κρίνουν τον Υιό Του ισοδυναμεί με το να περιορίζουν τον Πατέρα. 6 Και τα δυο είναι εξίσου χωρίς νόημα. 7 Ωστόσο, αυτό δεν θα γίνει κατανοητό έως ότου ο δάσκαλος του Θεού αναγνωρίσει ότι πρόκειται για το ίδιο λάθος με διαφορετική μορφή. 8 Εδώ είναι που λαμβάνει την Εξιλέωση, επειδή αποδεχόμενος τον Υιό του Θεού όπως Αυτός τον δημιούργησε, αποσύρει την κρίση του από πάνω του. 9 Δεν στέκει πια χωριστά από τον Θεό, καθορίζοντας που θα έπρεπε να δοθεί η θεραπεία και που να μην δοθεί. 10 Τώρα μπορεί, μαζί με τον Θεό, να πει: “Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο οποίος δημιουργήθηκε τέλειος και έτσι θα είναι παντοτεινά.”