Κεφ.5.V.Πώς το εγώ χρησιμοποιεί την ενοχή

1.Ίσως μερικές από τις αντιλήψεις μας γίνουν πιο ξεκάθαρες και κατανοητές για τον καθένα προσωπικά, όσον αφορά το νόημα τους, αν διευκρινιστεί πώς το εγώ χρησιμοποιεί την ενοχή. ²Το εγώ έχει ένα σκοπό, όπως ακριβώς και το Άγιο Πνεύμα. ³Ο σκοπός τού εγώ είναι ο φόβος, επειδή μόνο όσοι φοβούνται μπορούν να είναι εγωιστές. ⁴Η λογική τού εγώ είναι τόσο αψεγάδιαστη όσο και του Αγίου Πνεύματος, επειδή ο νους έχει στην διάθεση του τα μέσα να ταυτιστεί με τα Ουράνια ή με την γη, ανάλογα με την επιλογή του. ⁵Αλλά και πάλι, θυμηθείτε ότι και τα δύο βρίσκονται μέσα σας.
2.Στα Ουράνια δεν υπάρχει ενοχή, επειδή η Βασιλεία επιτυγχάνεται μέσω της Εξιλέωσης η οποία σας ελευθερώνει για να δημιουργήσετε. ²Η λέξη “δημιουργώ” είναι η κατάλληλη εδώ, επειδή μόλις το Άγιο Πνεύμα αναιρέσει αυτά που κατασκευ­άσατε, το ευλογημένο υπόλοιπο αποκαθίσταται και έτσι συνεχίζει στη δημιουργία. ³Αυτό που είναι πράγ­ματι ευλογημένο δεν είναι δυνατόν να αυξάνει την ενοχή αλλά τη χαρά. ⁴Έτσι γίνεται απρόσβλητο από το εγώ, επειδή η ειρήνη του είναι ακαταμάχητη. ⁵Είναι απροσπέλαστο από την διαφθορά, επειδή είναι όλον. ⁶Η ενοχή πάντοτε διαφθείρει. ⁷Οτιδήποτε γεννά φόβο έχει διαιρετική ικανότητα, επειδή υπακούει στον νόμο της διαίρεσης. ⁸Αν το εγώ είναι το σύμ­βολο του διαχωρισμού, είναι επίσης το σύμβολο της ενοχής. ⁹Η ενοχή καθόλου δεν προ­έρχεται από τον Θεό. ¹⁰Είναι το σύμβολο επίθεσης προς τον Θεό. ¹¹Αυτή η άποψη έχει νόημα μόνο για το εγώ αλλά δεν πρέπει να υποτιμάτε την δύναμη του εγώ στο να την πιστεύει.¹²Από αυτό το πιστεύω πηγάζει κάθε ενοχή.
3.Το εγώ είναι το κομμάτι του νου που πιστεύει στον διαχωρισμό. ²Πώς όμως ένα κομ­μάτι του Θεού θα αποσυνδεόταν από Αυτόν, χωρίς να πιστεύει ότι Του επιτίθεται; ³Μιλήσαμε πριν για το πρόβλημα της πατρότητας που βασίζεται στην αντίληψη του σφετερισμού της δύναμης του Θεού. ⁴Το εγώ πιστεύει ότι αυτό κάνατε, διότι πιστεύει ότι εσείς είστε το εγώ. ⁵Αν ταυτίζεστε με το εγώ, πρέπει να θεωρείτε τον εαυτό σας ένοχο. ⁶Κάθε φορά που απευθύνεστε στο εγώ σας, θα βιώνετε ενοχή και θα φοβάστε την τιμωρία. ⁷Το εγώ θα μπο­ρούσαμε κυριολεκτικά να πούμε ότι είναι μια σκέψη γεμάτη φόβο. ⁸Όσο κι αν η ιδέα της επίθεσης εναντίον του Θεού φαίνεται γελοία για τον λογικό νου, μην ξεχνάτε ποτέ ότι το εγώ δεν είναι λογικό. ⁹Αντιπροσωπεύει ένα σύστημα ψευδαισθήσεων και είναι μάρτυρας και υποστηρικτής τους. ¹⁰Το να ακούτε τη φωνή του εγώ σημαίνει ότι πιστεύετε πως είναι δυνατόν να επιτεθείτε στον Θεό και ότι έχετε αποσπάσει ένα κομμάτι Του από Αυτόν. ¹¹Ο φόβος των αντίποινων ακολουθεί, επειδή η ενοχή είναι τόσο έντονη που πρέπει να προ­βληθεί.
4. Οτιδήποτε αποδέχεστε μέσα στον νου σας είναι αληθινό για εσάς. ²Και είναι η αποδο­χή σας που το κάνει αληθινό. ³Αν ενθρονίσετε το εγώ μέσα στον νου σας, το γεγονός ότι του επιτρέψατε να μπει, το καθιστά πραγματικότητά σας. ⁴Κι αυτό συμβαίνει επειδή ο νους είναι ικανός να δημιουργήσει πραγματικότητα ή να φτιάξει ψευδαισθήσεις. ⁵Είπα πριν ότι πρέπει να μάθετε να σκέφτεστε με τον Θεό. ⁶Το να σκέφτεστε με Αυτόν σημαίνει να σκέφτεστε όπως Εκείνος. ⁷Αυτό γεννά χαρά κι όχι ενοχή, επειδή είναι φυσικό. ⁸Η ενοχή είναι σίγουρο σημάδι ότι δεν σκέφτεστε φυσικά. ⁹Η αφύσικη σκέψη πάντοτε θα περιέχει ενοχή, επειδή είναι το πιστεύω στην αμαρτία. ¹⁰Το εγώ δεν αντιλαμβάνεται την αμαρτία ως έλλειψη αγάπης αλλά ως μια ρητή πράξη επίθεσης. ¹²Αυτό είναι απαραίτητο για την επιβίωση του εγώ, επειδή μόλις θεωρήσετε την αμαρτία ως έλλειψη, αυτόματα θα επιχειρήσετε να θεραπεύσετε την κατάσταση. ¹³Και θα επιτύχετε. ¹⁴Το εγώ θεωρεί κάτι τέτοιο ως τελειωτική καταδίκη αλλά εσείς πρέπει να μάθετε να το θεωρείτε ως ελευθερία.
5. Ο νους που δεν έχει ενοχές δεν μπορεί να υποφέρει. ²Όντας υγιής, ο νους θερα­πεύει το σώμα επειδή ο ίδιος έχει θεραπευτεί. ³Ο υγιής νους δεν μπορεί να έχει αντίλη­ψη της ασθένειας, επειδή δεν έχει αντίληψη της επίθεσης εναντίον οποιουδήποτε ή σε οτιδή­ποτε. ⁴Έχω πει ότι η ασθένεια είναι ένα είδος μαγείας. ⁵Ίσως θα ήταν καλύτερα να πω ότι είναι ένα είδος μαγικής λύσης. ⁶Το εγώ πιστεύει ότι τιμωρώντας τον εαυτό του θα κατευ­νάσει τον Θεό. ⁷Κι όμως ακόμα και σε αυτό δείχνει αλαζονεία. ⁸Αποδίδει στον θεό πρόθεση τιμωρίας και μετά χρησιμοποιεί αυτή την πρόθεση ως δικό του προνόμιο. ⁹Προσπαθεί να σφετεριστεί όλες τις λειτουργίες του Θεού, όπως αυτό τις αντιλαμβάνεται, επειδή ανα­γνωρίζει ότι μόνο την ολοκληρωτική πίστη μπορεί να εμπιστεύεται κανείς.
6. Το εγώ δεν μπορεί να αντιταχθεί στους νόμους του Θεού, περισσότερο απ᾽όσο εσείς αλλά μπορεί να τους ερμηνεύσει όπως θέλει ακριβώς όπως κι εσείς. ²Γι᾽αυτό η ερώτηση «τι θέλεις;» πρέπει να απα­ντηθεί. ³Την απαντάτε κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο και κάθε στιγμή απόφασης είναι μια κρίση που κάθε άλλο παρά αναποτελεσματική είναι. ⁴Τα αποτελέσματα της θ᾽ακολου­θήσουν αυτόματα, ώσπου ν᾽αλλάξει η απόφαση. ⁵Θυμηθείτε όμως ότι οι ίδιες οι εναλλα­κτικές δεν μπορούν να μετατραπούν. ⁶Το Άγιο Πνεύμα, όπως και το εγώ, είναι μια απόφαση. ⁷Αυτά τα δύο αποτελούν όλες τις εναλλακτικές δυνατότητες που ο νους μπορεί ν᾽αποδεχθεί και να υπακούσει. ⁸Το Άγιο Πνεύμα και το εγώ είναι οι μόνες επιλογές που έχετε. ⁹Ο Θεός δημιούργησε την μία επιλογή και δεν μπορείτε να την εξαφανίσετε. ¹⁰Εσείς δημιουργήσατε την άλλη και αυτήν μπορείτε να την εξαφανίσετε. ¹¹Μόνο ό,τι δημιουργεί ο Θεός είναι μη αντιστρέψιμο και παραμένει αμετάβλητο. ¹²Αυτό που εσείς κατασκευάσατε μπορεί πάντοτε ν᾽αλλάξει, επειδή όταν δεν σκέφτεστε όπως ο Θεός στην πραγματικότη­τα δεν σκέφτεστε καθόλου. ¹³Οι ψευδαισθητικές ιδέες δεν είναι πραγματικές σκέψεις, παρ᾽όλο που μπορείτε να πιστεύετε σε αυτές. ¹⁴Αλλά κάνετε λάθος. ¹⁵ Η λειτουργία της σκέψης προέρχεται από τον Θεό και βρίσκεται μέσα στον θεό. ¹⁶Εσείς, ως κομμάτι της Σκέψης Του, δεν μπορείτε να σκεφτείτε χωριστά από Αυτόν.
7. Η παράλογη σκέψη είναι σκέψη σε αταξία. ²Ο Ίδιος ο θεός βάζει τάξη στην σκέψη σας, επειδή η σκέψη σας δημιουργήθηκε από Αυτόν. ³Τα αισθήματα ενοχής είναι πάντοτε ένα σημάδι ότι δεν το γνωρίζετε. ⁴Δείχνουν επίσης ότι πιστεύετε πως μπορείτε να σκέ­φτεστε χωριστά από τον Θεό και ότι το θέλετε. ⁵Κάθε μπερδεμένη και παράλογη σκέψη υπονομεύεται διαρκώς από ενοχή. ⁶Εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να ορίσουν τις σκέψεις τους δεν έχουν δυνατότητα διαφυγής από τις ενοχές και άρα πρέπει να υπακούσουν στις επιταγές τους. ⁷Αυτό τους κάνει να αισθάνονται υπεύθυνοι για τα λάθη τους, χωρίς ν᾽αναγνωρίζουν ότι αποδεχόμενοι την ευθύνη δρουν ανεύθυνα. ⁸Εαν η μόνη ευθύνη του θαυματοποιού (εργάτη θαυμάτων) είναι να δεχτεί την Εξιλέωση για τον εαυτό του και σας διαβεβαιώ ότι αυτή είναι, τότε η ευθύνη για το τι είναι να εξιλεωθεί δεν μπορεί να είναι δικιά σας. ⁹ Το δίλημμα δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο με το να δεχτείτε την λύση της αποκατάστασης. ¹⁰Όντως θα ήσασταν πλήρως υπεύθυνοι για τα αποτελέσματα όλων των λανθασμένων σκέψεων σας, αν αυτές δεν μπορούσαν να διορθωθούν. ¹¹Ο σκοπός της Εξιλέωσης είναι να δια­τηρηθεί το παρελθόν μόνο στην εξαγνισμένη του μορφή. ¹²Πώς μπορούν να παραμείνουν τα συμπτώματα, αν αποδεχθείτε την θεραπεία για την διαταραγμένη σκέψη, μια θεραπεία της οποίας η αποτελεσματικότητα είναι αναμφισβήτη­τη, ;
8. Η συνεχιζόμενη απόφαση να παραμένετε διαχωρισμένοι, είναι ο μόνος πιθανός λόγος για την διαιώνιση των ενοχών. ²Το έχουμε ξαναπεί αλλά δεν έχουμε δώσει έμφαση στην καταστροφικότητα της απόφασης. ³Κάθε απόφαση του νου θα έχει επίδραση και στη συμπεριφορά και στην εμπειρία. 4Αυτό που επιθυμείτε αυτό και προσδοκείτε. ⁵Αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση. ⁶Ο νους σας πράγματι δημιουργεί το μέλλον σας και θα το στρέψει προς την πλήρη δημιουργία, εφόσον πρώτα αποδεχτεί την Εξιλέωση. ⁷Θα επι­στρέψει την ίδια στιγμή που θα το κάνει. ⁸Έχοντας εγκαταλείψει την διαταραγμένη σκέψη, γίνεται φανερή η ευταξία της σκέψης.