Κεφ.17.VI.Καθορίζοντας τον Στόχο

1.Η πρακτική εφαρμογή του σκοπού του Αγίου Πνεύματος είναι εξαιρεπκά απλή και σαφής. ²Για την ακρίβεια, πρέπει να είναι σαφής για να είναι απλή. ³Το απλό είναι αυτό που εύκολα γίνεται κατανοητό και συνεπώς πρέπει να είναι ξεκάθαρο. ⁴Ο προσδιορισμός του στόχου του Αγίου Πνεύματος είναι γενικός. ⁵Τώρα θα εργαστεί μαζί σου για να τον εξειδικεύσει διότι η εφαρμογή είναι συγκεκριμένη. ⁶Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές τις οποίες δίνει για κάθε κατάσταση αλλά να θυμάσαι ότι δεν συνειδητοποιείς ακόμα την συμπαντική εφαρμογή τους. ⁷Συνεπώς, είναι βασικό αυτή την στιγμή να τις χρησιμοποιήσεις για κάθε κατάσταση χωριστά, μέχρι να μπορέσεις, με περισσότερη ασφάλεια, να κοιτάξεις πέρα από κάθε κατάσταση, με μια κατανόηση πολύ ευρύτερη από την τωρινή σου.
2.Σε οποιαδήποτε κατάσταση νιώθεις αβεβαιότητα, το πρώτο που έχεις, πολύ απλά, να σκεφτείς, είναι «τι θέλω να προκύψει από αυτήν την κατάσταση; ²“Για ποιό σκοπό;” ³Η αποσαφήνιση του στόχου γίνεται στην αρχή διότι αυτός είναι που θα καθορίσει και το αποτέλεσμα. ⁴Για το εγώ αυτή η διαδικασία είναι αντεστραμμένη. ⁵Η κατάσταση προσδιορίζει το αποτέλεσμα, που μπορεί να είναι οτιδήποτε. ⁶Ο λόγος ύπαρξης αυτής της αποδιοργανωμένης προσέγγισης είναι προφανής. ⁷Το εγώ δεν ξέρει τι θέλει να προκύψει από την κατάσταση. ⁸Έχει επίγνωση αυτού που δεν θέλει αλλά μόνον αυτό. ⁹Δεν έχει κανέναν θετικό στόχο.
3. Δίχως, εξ αρχής, ένα ξεκάθαρα καθορισμένο, θετικό στόχο η οποιαδήποτε κατάσταση φαίνεται απλώς να συμβαίνει και δεν έχει νόημα μέχρι να έχει ήδη συμβεί. ²Μετά γυρίζεις πίσω να την κοιτάξεις και προσπαθείς να ενώσεις τα κομμάτια σχετικά με το τι πρέπει να ήταν το νόημά της. ³Και θα κάνεις λάθος. ⁴Όχι μόνο επειδή η κρίση σου αφορά το παρελθόν αλλά κι επειδή δεν έχεις ιδέα για το τι θα έπρεπε να συμβεί. ⁵Δεν είχε καθοριστεί κανένας στόχος, ώστε με αυτόν να ευθυγραμμιστούν και τα μέσα για την επίτευξη του. ⁶Και τώρα η μόνη κρίση που απομένει είναι αν η κατάσταση αρέσει ή όχι στο εγώ, είναι αποδεκτή ή απαιτεί εκδίκηση; ⁷Η απουσία ενός προκαθορισμένου κριτηρίου για το αποτέλεσμα καθιστά αμφίβολη την κατανόηση και αδύνατη την αξιολόγηση
4.Η αξία να αποφασίζεις, εκ των προτέρων, τι θέλεις να συμβεί είναι απλά ότι,  θα αντιληφθείς την κατάσταση ως μέσον για να το κάνεις να συμβεί. ²‘Ετσι, θα καταβάλλεις κάθε προσπάθεια να παραβλέψεις ό,τι παρεμβαίνει στην επίτευξη του στόχου σου και θα συγκεντρωθείς σε ό,τι σε βοηθά να τον πραγματώσεις. ³Είναι αξιοσημείωτο ότι, αυτή η προσέγγιση σε φέρνει πιο κοντά στο ξεδιάλεγμα που κάνει το Αγιο Πνεύμα ανάμεσα στo αληθινό και στο ψεύτικο. ⁴Το αληθές  γίνεται αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη του στόχου. ⁵Το ψεύτικο γίνεται άχρηστο, από αυτή την άποψη. ⁶Τώρα η κατάσταση έχει νόημα αλλά μόνον επειδή ο στόχος τής έδωσε νόημα.
5.Ο στόχος της αλήθειας έχει μερικά επιπλέον πλεονεκτήματα. ²Εφ’όσον η κατάσταση χρησιμοποιείται για την αλήθεια και τη διανοητική υγεία, το αποτέλεσμα της πρέπει να είναι η ειρήνη. ³Και αυτό είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είναι το αποτέλεσμα. ⁴Εάν η ειρήνη είναι η κατάσταση της αλήθειας και της διανοητικής υγείας και είναι αδιαχώριστη από αυτές, τότε όπου υπάρχει ειρήνη υπάρχουν και αυτές. ⁵Η αλήθεια έρχεται αφ’ εαυτού της. ⁶Εάν βιώνεις ειρήνη είναι επειδή η αλήθεια ήρθε σε σένα και θα δείς αληθινά το αποτέλεσμα, διότι η εξαπάτηση δεν μπορεί να υπερισχύσει εναντίον σου. ⁷Θα αναγνωρίσεις το αποτέλεσμα επειδή βρίσκεσαι εν ειρήνη. ⁸Εδώ ξαναβλέπεις το αντίθετο από τον τρόπο που κοιτά το εγώ, διότι το εγώ πιστεύει ότι η καταστάση φέρνει την εμπειρία. ⁹Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει πως η κατάσταση είναι όπως την προσδιορίζει ο στόχος και βιώνεται σύμφωνα με τον στόχο.
6.Ο στόχος της αλήθειας απαιτεί πίστη. ²Η πίστη είναι εγγενής στην αποδοχή του σκοπού του Αγίου Πνεύματος και αυτή η πίστη συμπεριλαμβάνει τα πάντα. ³Όπου έχει τεθεί ως στόχος η αλήθεια εκεί πρέπει να βρίσκεται και η πίστη. ⁴Το Άγιο Πνεύμα βλέπει την κατάσταση ως ένα σύνολο. ⁵Ό στόχος θεμελιώνει το γεγονός ότι κάθε εμπλεκόμενος θα παίξει τον δικό του ρόλο στην επίτευξη αυτού του στόχου. ⁶Αυτό είναι αναπόφευκτο. ⁷Κανείς δεν θα αποτύχει σε τίποτα. ⁸Αυτό φαίνεται να σου ζητά μια πίστη που σε ξεπερνά και ξεπερνά επίσης όσα μπορείς να προσφέρεις. ⁹Όμως, έτσι το βλέπει το εγώ, διότι το εγώ πιστεύει στην “λύση” της σύγκρουσης μέσω κατακερματισμού και δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση ως ένα σύνολο. ¹⁰Επομένως, επιδιώκει να χωρίσει τμήματα της κατάστασης ώστε να τα διαχειριστεί ξεχωριστά διότι πιστεύει στον διαχωρισμό και όχι στην ολότητα.
7.Ερχόμενο αντιμέτωπο με οποιαδήποτε πλευρά της κατάστασης που του φαίνεται δύσκολη, το εγώ θα αποπειραθεί να  μετατοπίσει αυτήν την πλευρά αλλού για να την λύσει εκεί. ²Και θα φανεί επιτυχής, αν εξαιρεθεί ότι, αυτή η απόπειρα βρίσκεται σε σύγκρουση με την ενότητα και πρέπει να συσκοτίζει τον στόχο της αλήθειας. ³Και δεν θα βιωθεί η ειρήνη παρά μόνον στην φαντασία. ⁴Η αλήθεια δεν έχει έρθει, διότι η πίστη απορρίφθηκε, αφού παρακρατήθηκε από εκεί όπου δικαίως ανήκει. ⁵Έτσι, χάνεις την κατανόηση της κατάστασης την οποία θα έφερνε ο στόχος της αλήθειας. ⁶Διότι, οι φαντασιωσικές λύσεις δεν επιφέρουν παρά ψευδαισθητικές εμπειρίες και η ψευδαίσθηση της ειρήνης δεν είναι η συνθήκη όπου η αλήθεια μπορεί να εισέλθει.