Κεφ.11.VII. Η Προϋπόθεση της Πραγματικότητας

1. Ο κόσμος όπως τον αντιλαμβάνεσαι δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τον Πατέ­ρα διότι ο κόσμος δεν είναι όπως τον βλέπεις. ²Ο Θεός δημιούργησε μόνο το αιώνιο ενώ ό,τι βλέπεις είναι φθαρτό. ³Συνεπώς, πρέπει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος τον οποίο δεν βλέπεις. ⁴Η Βίβλος μιλά για ένα νέο Ουρανό και μια νέα γη αλλά αυτό δεν είναι κυριολεκτικό διότι ό,τι είναι αιώνιο δεν μπορεί να δημιουργηθεί ξανά. ⁵Να αντιλαμβάνεσαι κάτι εκ νέου σημαίνει απλά να το αντιλαμβάνεσαι ξανά υπονοώντας ότι πριν ή στο ενδιά­μεσο διάστημα, δεν αντιλαμβανόσουν καθόλου. ⁶Τι είναι, λοιπόν, ο κόσμος που προσμένει την αντίληψή σου όταν τον δείς;
2. Κάθε σκέψη αγάπης, που είχε ποτέ ο Υιός του Θεού, είναι αιώνια. ²Οι σκέψεις αγάπης, που αντιλαμβάνεται ο νους του σε αυτόν τον κόσμο, είναι η μοναδική πραγματικό­τητα αυτού του κόσμου. ³Εξακολουθούν να είναι αντιλήψεις διότι ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι διαχωρισμένος. ⁴᾽Ομως, είναι αιώνιες διότι είναι σκέψεις αγάπης. ⁵Κι εφόσον είναι σκέψεις αγάπης είναι όμοιες με τον Πατέρα και συνεπώς είναι αθάνα­τες. ⁶Ο αληθινός κόσμος μπορεί πραγματικά να γίνει αντιληπτός. ⁷Το μόνο που χρειάζεται είναι η προθυμία να μην αντιλαμβάνεσαι τίποτε άλλο. ⁸Διότι αν αντιλαμβάνεσαι και το καλό και το κακό, τότε δέχεσαι εξίσου και το ψεύτικο και το αληθινό και δεν κάνεις καμία διά­κριση μεταξύ τους.
3.Το εγώ είναι σε θέση να δει και λίγο καλό αλλά ποτέ μόνο το καλό. ²Να γιατί οι αντιλήψεις του είναι τόσο ασταθείς. ³Δεν απορρίπτει εντε­λώς την καλοσύνη διότι αυτό δεν θα το δεχόσουν. ⁴Όμως, πάντα προσθέτει κάτι που δεν είναι πραγματικό στο πραγματικό, συγχέοντας την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα. ⁵Διότι οι αντιλήψεις δεν μπορούν να είναι μερικώς αληθείς. ⁶Εάν πιστεύεις και στην αλήθεια και στην ψευ­δαίσθηση δεν μπορείς να πεις ποιά είναι η αλήθεια. ⁷Προκειμένου να εγκαθιδρύσε­ις την προσωπική σου αυτονομία αποπειράθηκες να δημιουργήσεις ανόμοια από τον Πατέρα σου, πιστεύοντας πως ό,τι κατασκεύασες είναι σε θέση να είναι ανόμοιο από Εκείνον. ⁸Όμως, ό,τι είναι αληθινό είναι όπως Αυτός. ⁹Εάν αντιλαμβάνεσαι μόνο τον αληθινό κόσμο θα οδηγηθείς στον αληθινό Ουρανό διότι αυτό θα σε κάνει ικανό να τον κατανοήσεις.
4.Η αντίληψη της καλοσύνης δεν αποτελεί γνώση αλλά η άρνηση του αντιθέτου της καλοσύνης, σου επιτρέπει να αναγνωρίσεις μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν αντίθετα. ²Και αυτή είναι η προϋπόθεση για την γνώση. ³Δίχως αυτήν την επίγνωση δεν πληροίς τις προϋποθέσεις για την γνώση και μέχρι να τις έχεις δεν θα γνωρίζεις ότι η γνώση είναι ήδη δική σου. ⁴Έχεις κατασκευάσει πολλές ιδέες τις οποίες έχεις παρεμβάλλει ανάμεσα σ᾽ εσένα και στον Δημιουργό σου και αυτές οι πεποιθήσεις συνθέτουν τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεσαι. ⁵Η αλήθεια δεν απουσιάζει από εδώ αλλά έχει συσκοτιστεί. ⁶Δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμε­σα σε αυτό που κατασκεύασες και σε αυτό που δημιούργησε ο Θεός και έτσι δεν γνωρίζε­ις την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έχεις κατασκευάσει και σε αυτό που έχεις δημιουργήσει. ⁷Να πιστεύεις ότι μπορείς να αντιληφθείς τον αληθινό κόσμο σημαίνει να πιστεύεις ότι μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. ⁸Μπορείς να γνωρίσεις τον Θεό, επειδή η Βούλησή Του είναι να είναι γνωστός. ⁹Ο πραγματικός κόσμος έχει διαφυλαχθεί για σένα από το Άγιο Πνεύμα, προστατευμέ­νος από ό,τι κατασκεύασες και είναι σωτήριο να αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτό διότι είναι η αναγνώριση ότι, πραγματικότητα είναι μόνο αυτό που είναι αληθινό.