Κεφ.8.VIII. Το Σώμα ως Μέσον ή Κατάληξη

1.Η στάση προς το σώμα είναι η στάση που έχετε σχετικά με την επίθεση. 2Οι ορισμοί του εγώ για οτιδήποτε, είναι παιδαριώδεις και πάντοτε βασίζονται σ αυτά που πιστεύει σχετικά με τη χρήση του κάθε πράγματος. 3Αυτό συμβαίνει επειδή το εγώ δεν δύναται να κάνει πραγματικές γενικεύσεις και εξισώνει ό,τι βλέπει με τη λειτουργία που αποδίδει σ αυτό. 4Δεν το εξισώνει με αυτό που είναι. Για το εγώ το σώμα είναι μέσον επίθεσης. Εξισώνοντας σας με το σώμα σας διδάσκει ότι εσείς είστε μέσον επίθεσης. 7Συνεπώς δεν μπορεί το ίδιο το σώμα να είναι η πηγή της υγείας για τον εαυτό του. 8Η κατάσταση του σώματος εξαρτάται αποκλειστικά από την ερμηνεία που δίνετε σχετικά με τη λειτουργία του. Όι λειτουργίες είναι μέρος της ύπαρξης, αφού προέρχονται από αυτήν αλλά τούτη η σχέση δεν είναι αμφίδρομη. ,0Το όλον προσδιορίζει το μέρος, αλλά το μέρος δεν προσδιο­ρίζει το όλον. Όμως, το να γνωρίζει κανείς ενμέρει σημαίνει το να γνωρίζει πλήρως, εξαι­τίας της ουσιώδους διαφοράς ανάμεσα στη γνώση και την αντίληψη. 12Από τη σκοπιά της αντίληψης, το όλον αποτελείται από μέρη που μπορούν να χωριστούν και να ανασυναρμολογηθούν σε διαφορετικές συστοιχίες. 3Αλλά η γνώση ποτέ δεν αλλάζει, έτσι η συστοιχία της είναι σταθερή. 14Οι συσχετισμοί που γίνονται μερικώς και αφορούν μόνο ορισμένα μέρη ενός συνόλου έχουν νόημα μόνο για τον κόσμο της αντίληψης ο οποίος είναι μεταβλητός. “Διαφορετικά δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα μέρη και στο σύνολο.
2.Το σώμα υπάρχει σ’ ένα κόσμο που φαίνεται να περιέχει δύο φωνές που μάχονται για την κατοχή του. 2Σε αυτή τη συστοιχία αντίληψης το σώμα φαίνεται ικανό να αλλάζει την αφοσίωση του από τη μία φωνή προς την άλλη δίνοντας έτσι νόημα στην αντίληψη της υγείας και της ασθένειας. Το εγώ δημιουργεί, όπως πάντα, μια βασική σύγχυση ανάμεσα στο μέσον και την κατάληξη. 4Θεωρώντας το σώμα σαν κατάληξη, το εγώ δεν το χρησιμο­ποιεί πραγματικά επειδή το σώμα δεν είναι η κατάληξη. Τρέπει να έχετε παρατηρήσει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για κάθε κατάληξη που το εγώ έχει θεωρήσει ως δική του: όταν φτάσετε σ αυτή την κατάληξη διαπιστώνετε ότι δεν σας ικανοποιεί. Τι αυτό ακριβώς τον λόγο το εγώ είναι αναγκασμένο να αλλάζει συνεχώς στόχους, έτσι ώστε να συνεχίσετε να ελπίζετε ότι μπορεί να σας προσφέρει κάτι.
3.Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεπεραστεί η πεποίθηση του εγώ που θεωρεί το σώμα ως κατάληξη, επειδή αυτή η αντίληψη συνδέεται άμεσα με την πεποίθηση που θεωρεί την επί­θεση επίσης ως κατάληξη. Το εγώ χρησιμοποιεί την ασθένεια ως μία από τις καλύτερες επενδύσεις του. 3Αν είστε άρρωστοι πώς μπορείτε να φέρετε αντίρρηση στο σταθερό πιστεύω του εγώ ότι δεν είστε ευάλωτοι; 4Αυτό κατά την άποψη του εγώ είναι ένα αποτε­λεσματικό επιχείρημα, επειδή κρύβει την εμφανή επίθεση που βρίσκεται κάτω από την αρρώστια. 5Αν αυτό ήταν κάτι που είχατε αναγνωρίσει και είχατε αποφασίσει να μην επιτίθεστε, τότε δεν θα στηρίζατε με αυτή την ψεύτικη μαρτυρία τη θέση του εγώ.
4.Είναι δύσκολο να αντιληφθείτε την ψευδή μαρτυρία της ασθένειας, επειδή δεν συνει­δητοποιείτε ότι δεν έχει καμιά σχέση με το να κρατήσετε αυτό που θέλετε. 2Αυτός ο μάρ­τυρας λοιπόν φαίνεται αθώος και αξιόπιστος διότι δεν τον έχετε εξετάσει προσεκτικά. 3Αν το είχατε κάνει δεν θα θεωρούσατε την ασθένεια ένα τόσο ισχυρό μάρτυρα για τις απόψεις του εγώ. 4Μια πιο τίμια δήλωση θα ήταν ότι όσοι επιθυμούν το εγώ είναι προδιαθετειμένοι να το υπερασπίσουν. Άρα λοιπόν η επιλογή των μαρτύρων τους είναι ύποπτη από την αρχή. Το εγώ δεν καλεί μάρτυρες που θα εξασθενούσαν τη θέση του και ούτε το Άγιο Πνεύμα το κάνει αυτό. Έχω πει ότι η κρίση είναι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος την οποία είναι πλήρως εφοδιασμένο να εκπληρώσει. Το εγώ ως δικαστής κάθε άλλο παρά αμερόληπτο είναι. Όταν το εγώ καλεί ένα μάρτυρα τον έχει ήδη κάνει σύμμαχο του.
5.Είναι επίσης αλήθεια ότι το σώμα από μόνο του δεν έχει καμιά λειτουργία επειδή το ίδιο δεν αποτελεί την κατάληξη για τίποτε. Το εγώ όμως το ορίζει έτσι ακριβώς για να απο­κρύψει τη λειτουργία του. Ό μοναδικός σκοπός του εγώ είναι να σκορπίζει άγνοια για τα πάντα. Δεν υπάρχει καμιά λογική στην ύπαρξη ενός άρρωστου σώματος. 5Κι αυτό επειδή το σώμα δεν έχει την αρρώστια ως προορισμό του. “Η ασθένεια λογικοποιείται μόνο όταν οι δύο βασικές απόψεις ερμηνείας του εγώ για το σώμα είναι αληθινές. Ότι δηλαδή το σώμα προορίζεται για επίθεση και ότι εσείς είστε απλά ένα σώμα. Χωρίς αυτές η αρρώστια είναι αδιανόητη.
6.Η ασθένεια είναι ένας τρόπος που σκοπό έχει να επιδείξει ότι είστε ευάλωτοι. 2Είναι ένας μάρτυρας αυτής της αδυναμίας και της υπερβολικής σας ανάγκης να εξαρτάστε από εξωτερική καθοδήγηση. Το εγώ χρησιμοποιεί αυτή την κατάσταση ως το καλύτερο επιχεί­ρημα του για την ανάγκη που θα έπρεπε να έχετε από την καθοδήγηση του. “Επιβάλλει ατέ­λειωτες συνταγές ιατρού για να αποφύγει τα καταστροφικά αποτελέσματα. Το Άγιο Πνεύ­μα, που έχει πλήρη επίγνωση αυτής της κατάστασης, δεν κάνει καν τον κόπο να την ανα­λύσει. Αν τα στοιχεία δεν έχουν κανένα νόημα δεν υπάρχει λόγος και να αναλυθούν. 7Η λειτουργία της αλήθειας είναι να συλλέξει πληροφορίες που είναι αληθινές. Με όποιο τρόπο και να χρησιμοποιήσετε τα λανθασμένα δεδομένα η κατάληξη θα είναι πάντα το τίποτα. Όσο πιο περίπλοκα είναι αυτά τόσο πιο δύσκολο είναι να αναγνωρίσετε την αση­μαντότητα τους. Αλλά, δεν είναι απαραίτητο να εξετάσετε όλα τα πιθανά αποτελέσματα, μέσα από τα οποία οι αντιλήψεις του εγώ ενδυναμώνονται, για να τα κρίνετε σωστά.
7.Ενα εκπαιδευτικό εργαλείο δεν είναι ο ίδιος δάσκαλος. 2Δεν μπορεί να σας πει πώς αισθάνεστε. Δεν γνωρίζετε πώς νιώθετε, επειδή έχετε δεχθεί τη σύγχυση του εγώ και επομένως πιστεύετε ότι το εκπαιδευτικό εργαλείο μπορεί να σας πει πώς αισθάνεστε. 4Η ασθένεια δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμα παράδειγμα για την επιμονή σας να ζητά­τε καθοδήγηση από ένα δάσκαλο που δεν γνωρίζει την απάντηση. Το εγώ δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πώς νιώθετε. Όταν είπα ότι το εγώ δεν γνωρίζει τίποτα, σας μίλησα για το μοναδικό πράγμα που αφορά το εγώ και είναι αληθινό. Υπάρχει όμως ένα συμπέρασμα: εάν υπάρχει μόνο η γνώση, και το εγώ δεν έχει γνώση, τότε το εγώ δεν έχει ύπαρξη.
8.Ισως αναρωτηθείτε, πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο επίμονη η φωνή κάποιου που δεν υπάρχει. Έχετε σκεφτεί τη διαστρεβλωτική δύναμη που έχει κάτι που θέλετε, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι αληθινό; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πώς οι επιθυμίες σας δια­στρεβλώνουν την αντίληψη. Κανείς δεν μπορεί ν᾽ αμφισβητήσει την ικανότητα του εγώ να δημιουργεί ψευδείς καταστάσεις, ούτε επίσης τη δική σας προθυμία να τις ακούτε ώσπου να επιλέξετε να μην αποδέχεστε τίποτε άλλο παρά μόνο την αλήθεια. 9Οταν παραμερίσε­τε το εγώ, θα χαθεί. Ή Φωνή του Αγίου Πνεύματος είναι τόσο δυνατή, όσο πρόθυμοι είστε να ακούσετε. 7Δεν μπορεί να είναι δυνατότερη από την προθυμία σας επειδή τότε θα παρα­βίαζε την ελευθερία επιλογής σας, την οποία όμως επιζητά να αποκαταστήσει και ποτέ να υπονομεύσει.
9. Το Άγιο Πνεύμα σας διδάσκει να χρησιμοποιήσετε το σώμα για να προσεγγίσετε τους αδελφούς σας, έτσι ώστε να στείλει τη διδαχή του μηνύματος Του μέσα από σας. 2Αυτό θα θεραπεύσει τους αδελφούς σας και επομένως κι εσάς. Ο,τι χρησιμοποιείται σύμφωνα με τη λειτουργία του, όπως τη βλέπει το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να ασθενήσει. Ο,τιδήποτε χρησιμοποιείται διαφορετικά, αρρωσταίνει. 5Μην επιτρέψετε στο σώμα να γίνει ο καθρέ­φτης ενός διασπασμένου νου. 6Μην του επιτρέψετε να είναι μια εικόνα της δικής σας αντί­ληψης για την ασημαντότητα (του πόσο μικροί είστε). 7Μην το αφήνετε να αντανακλά την απόφαση σας για επίθεση. 8Η υγεία θεωρείται η φυσιολογική κατάσταση για το καθετί υπό την προϋπόθεση ότι αφήνουμε την ερμηνεία του στο Άγιο Πνεύμα, Το οποίο δεν βλέπει επί­θεση σε τίποτα. 9Η υγεία είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ακυρώνει όλες τις από­πειρες χρήσης του σώματος χωρίς αγάπη. ,0Η υγεία είναι η αρχή της σωστής προοπτικής στη ζωή υπό την καθοδήγηση του Ενός Δασκάλου που γνωρίζει τι είναι η ζωή, επειδή είναι η Φωνή για την Ιδια τη ζωή.