Της Ιουλίας Πιτσούλη
Συζήτηση με ένα διάσημο διάμεσο
Το 7 χρονο αγόρι έπαιζε αμέριμνο στον κήπο του σπιτιού του όταν εμφανίστηκε ένας άγνωστος άνδρας. Πλησίασε φιλικά , συστήθηκε και του ζήτησε να μεταφέρει στη μητέρα του ένα μήνυμα: «πες της, είπε, πως είμαι πολύ καλά. Πολύ ανακουφισμένος. Να μην ανησυχεί». Ύστερα ο άνδρας έφυγε. Το παιδί μπήκε στο σπίτι και διηγήθηκε στη μητέρα του τη συνάντησή του με τον άγνωστο άνδρα, τον περιέγραψε και της έδωσε το μήνυμα που είχε αναλάβει να της μεταφέρει. Προς μεγάλη του έκπληξη η μητέρα του γούρλωσε τα μάτια και του έριξε μια γερή ξυλιά φωνάζοντας « Σταμάτα! Πάψε! Άντε έξω να παίξεις σαν όλα τα φυσιολογικά παιδιά». Το αγόρι δεν μπορούσε να καταλάβει σε τι είχε φταίξει και γιατί η μητέρα του ταράχτηκε τόσο. Αργότερα έμαθε πως ο άνθρωπος που είχε δει ήταν ένας μακρινός συγγενής που είχε πεθάνει μόλις πριν μια εβδομάδα. Έτσι άρχισε να συνειδητοποιεί πως αυτοί που έβλεπε δεν ήταν απαραίτητα όλοι ζωντανοί! Για κάποιο λόγο όμως εκείνο μπορούσε να τους βλέπει κι αυτή ήταν μια ικανότητα που θα του έφερνε πολλές παράξενες εμπειρίες και θα τον έκανε κάποτε διάσημο. Οι ικανότητές του να επικοινωνεί με το υπερπέραν τον ανέδειξαν σε ένα από τα πιο φημισμένα μέντιουμ της Βρετανίας και προκάλεσαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης του ζήτησαν να συνεργαστεί σε μια σειρά από πειράματα που κράτησαν 7 ολόκληρα χρόνια. Τον συνέδεαν με εγκεφαλογράφους και καρδιογράφους, τον υπέβαλαν σε δοκιμασίες με ανιχνευτές ψεύδους και σε διπλά τυφλά πειράματα και το αποτέλεσμα ήταν να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως ο Γκόρντον Σμιθ όντως μπορούσε να έχει πρόσβαση στον κόσμο των πνευμάτων. Ένας επιστήμονας μάλιστα έφτασε να τον χαρακτηρίσει «Μπέκαμ των μέντιουμ». Αυτό ήταν το πεπρωμένο του. Να είναι μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και εκείνων που έχουν φύγει. Κι αφού είχε αυτό το χάρισμα το έκανε σκοπό της ζωής του να μεταφέρει το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος κι ότι εκείνοι που έχουν περάσει από την άλλη πλευρά βρίσκονται σε μια κατάσταση βαθιάς γαλήνης και ανακούφισης. Διάσημοι καλλιτέχνες αλλά και μέλη της ευρύτερης Βρετανικής βασιλικής οικογένειας τον έχουν συμβουλευτεί κατά καιρούς ζητώντας να επικοινωνήσουν με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Δεν αμείβεται για τις υπηρεσίες του κι όπως λέγεται στον κύκλο των πνευματιστών «καταλαβαίνεις την αξία ενός μέντιουμ από το ποσό που χρεώνει. Όσο λιγότερα τόσο καλύτερο είναι». Γιατί το κάνει όμως; « Για να αποδείξω στον κόσμο ότι ο θάνατος δεν σημαίνει το τέλος της ανθρώπινης συνείδησης» λέει με σιγουριά καθισμένος απέναντι μου ένα φωτεινό απομεσήμερο που βρισκόταν στην Αθήνα.
Η Γυναίκα στον Καθρέφτη
«Τίποτα δεν με έχει πείσει περισσότερο για το ότι είμαστε πνεύματα που ζουν πέρα από αυτή τη φυσική διάσταση, όσο η εμπειρία ότι βρίσκομαι έξω από το νου μου, σε κατάσταση έκστασης εκεί όπου τα πνεύματα είναι τόσο αληθινά ώστε μπορώ ακόμα και να τα αγγίξω» εξομολογείται ο άνθρωπος που σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC του 2004 κατέπληξε με τις ιδιαίτερες ικανότητές του κοινό και ειδικούς. Κι όμως δεν είναι αυτό που θα λέγαμε επαγγελματίας μέντιουμ. Είναι κομμωτής που προσφέρει όμως τις ψυχικές του ικανότητες για να παρηγορήσει και να ενθαρρύνει εκείνους που θρηνούν για μια απώλεια. Μερικές φορές όμως οι δυο ιδιότητες μπλέκονται με απρόβλεπτες συνέπειες όπως περιγράφει με γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο του « Απίστευτη Πραγματικότητα» (εκδόσεις Ισόρροπον). ΄Ήταν ένα απόγευμα που ετοιμαζόταν να κλείσει το κομμωτήριο όταν μπήκε ένας ψηλός, στιβαρός άντρας γύρω στα 30 και ζήτησε να τον ξυρίσει. « Άρχισα να τον ξυρίζω σιωπηλά ενώ είχα την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθούσε. Κοίταξα στον καθρέφτη μπροστά μου και αντίκρισα μια νεαρή γυναίκα να με κοιτάζει μέσα από αυτόν. Ποια είσαι;- σκέφτηκα. «Η Τζούντι» απάντησε αμέσως. Η αίσθηση ήταν πολύ έντονη και ήξερα πως ήθελε να μιλήσει στον άντρα που βρισκόταν κάτω από το ξυράφι μου. Κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έδινα ποτέ μηνύματα σε πελάτες μου, αλλά αυτό έδειχνε να είναι τόσο επείγον ώστε δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Προσπαθήστε να φανταστείτε τη σκηνή: στέκομαι πάω από έναν ιδιαίτερα μεγαλόσωμο άντρα , το πρόσωπο του οποίου είναι μισοκαλυμμένο με αφρό ξυρίσματος και μιλάω σε μια γυναίκα , στον καθρέφτη, την οποία εκείνος δεν μπορεί να δει. «Ξέρετε ποια είναι η Τζούντι» ρώτησα. Η αντίδρασή του άντρα ήταν σαν έκρηξη: ανακάθισε, σχεδόν σαν να άγγιξε τη γυναίκα στον κόσμο των πνευμάτων κι ευτυχώς, τράβηξα εγκαίρως το ξυράφι μακριά από το λαιμό του. Αποδείχθηκε ότι η Τζούντι ήταν σύζυγος του άντρα κι ότι είχε πεθάνει πριν από έξι μήνες. Καθώς άρχισα να την περιγράφω εκείνος άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Έπειτα τη ρώτησα αν μπορούσε να μου δώσει κάποιο στοιχείο που θα τον έπειθε. Εκείνη είπε απλώς « ευχαριστώ για τα γλειφιτζούρια». Ο άντρας λύγισε εντελώς στο άκουσμα αυτής της φράσης. Πριν από δυο μέρες είχε επισκεφθεί το νεκροταφείο μαζί με τον 7χρονο γιο τους, ο οποίος είχε ρωτήσει τον πατέρα του αν μπορούσε να αφήσει στον τάφο της μητέρας του, αντί για λουλούδια, μερικά γλειφιτζούρια.
«Μπαμπά , δεν φταις εσύ»
«Η αλήθεια είναι ότι δεν πεθαίνουμε…με τίποτα!» λέει με βεβαιότητα ο Γκόρντον Σμιθ εξηγώντας: « Μετά το τέλος της φυσικής ζωής η πνευματική μας ζωτική δύναμη εξακολουθεί να υπάρχει στους αιώνες μεταβάλλοντας και διευρύνοντας τα όριά της καθώς κινείται στον κόσμο των πνευμάτων πέρα από όσα ο ανθρώπινος νους μπορεί να κατανοήσει.»
-Γιατί μπορεί να θέλει ένα πνεύμα να επικοινωνήσει;
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι όταν κάνουν μια σκέψη , η σκέψη αυτή μπορεί κάλλιστα να ληφθεί και συχνά να απαντηθεί από κάποιον που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Τα πνεύματα έλκονται από εμάς σε δύσκολες περιόδους της ζωής μας, όταν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη. Συχνά παρομοιάζω τις συνεδρίες με την ευκαιρία που έχει το πνεύμα να κάνει ένα τηλεφώνημα. Αναλογιστείτε τι θα λέγατε στην οικογένειά σας κατά τη διάρκεια ενός τελευταίου μοναδικού τηλεφωνήματος. Τις περισσότερες φορές τα πνεύματα έρχονται για να παρηγορήσουν τους δικούς τους και να τους βεβαιώσουν ότι είναι καλά. Ή να τους απαλλάξουν από ενοχές. Θυμάμαι ένα περιστατικό με έναν πατέρα που θρηνούσε για την απώλεια της κόρης του. Κάποιος μαχαίρωσε την κοπέλα και ο πατέρας θέλοντας να τη βοηθήσει τράβηξε έξω το μαχαίρι. Αυτό όμως προκάλεσε μεγαλύτερη αιμορραγία και στο τέλος η κοπέλα υπέκυψε. Όταν ο πατέρας κατάλαβε τι είχε συμβεί κόντεψε να πεθάνει από τη δυστυχία του. Ένιωθε αβάσταχτες τύψεις. Το πνεύμα της κόρης του όμως είχε ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα γι αυτόν «Μπαμπά δεν φταις εσύ. Ήταν η ώρα μου να φύγω. Είμαι πλήρης, ευτυχής και το μόνο που με κάνει υποφέρω είναι η θλίψη σου.»
-Τελικά, είναι προκαθορισμένη η ώρα του θανάτου; Δεν μπορεί να είναι πρόωρος ή …να σηκώνει αναβολή;
– Κανείς δεν ζει ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω. Αλλά επίσης δεν υπάρχει πρόωρος θάνατος. Ακόμα κι όταν πεθαίνει ένα παιδί ίσως ήρθε μόνο για να προσφέρει την εμπειρία της απώλειας στους γονείς. Όχι σαν τιμωρία αλλά σαν μάθημα ζωής. Συχνά μαθαίνουμε δύσκολα μαθήματα σ’ αυτόν τον κόσμο.
-Και με τους αυτόχειρες τι γίνεται;
– Ο αυτόχειρας φεύγει σε μια διαταραγμένη ψυχική κατάσταση. Με αυτήν περνάει στο άλλο πεδίο ο νους του. Θα του προσφερθεί βοήθεια αλλά θα χρειαστεί μια περίοδο για να καταλαγιάσει, να σταθεροποιηθεί πριν προχωρήσει περαιτέρω. Στον πνευματικό κόσμο συναντά πιο φωτισμένα όντα, έχει την επιλογή να τα ακολουθήσει αλλά πρέπει να δει τις πράξεις του και να κατανοήσει το βαθύτερο νόημα. Όλοι βλέπουμε τις πράξεις μας με κάθε λεπτομέρεια και κατανοούμε σε βάθος τις συνέπειές τους.
– Και η Κρίση; Ο Παράδεισος κι η Κόλαση ;
– Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Είναι όλα καταστάσεις του νου μας. Είχα έναν θείο έκλυτο. Είχε ζήσει μια ζωή πολύ ασύδοτη. Αρρώστησε από λευχαιμία και τις τελευταίες μέρες πριν πεθάνει πέρασε την ατομική του κόλαση. Έκανε τον απολογισμό του κι έκρινε μόνος τον εαυτό του. Από την άλλη πλευρά δεν μας κρίνει κανείς παρά μόνο η συνείδησή μας. Είμαι πεπεισμένος ότι πάρα πολλά εξαρτώνται από την τωρινή μας ζωή και τη νοητική μας κατάσταση την ώρα που πεθαίνουμε.
Υπερβατικός Ταχυδρόμος
-Μερικές φορές ονειρευόμαστε αγαπημένους που έχουν φύγει αλλά τους βλέπουμε να έχουν αγωνία ή κάποια δυσκολία . Μπορεί να συμβεί αυτό στον πνευματικό κόσμο;
-Εκεί είναι το πεδίο της αληθινής μακαριότητας. Τα ταραγμένα συναισθήματα και οι αγωνίες σχετίζονται με το σώμα και αυτόν τον κόσμο. Αυτό που βλέπουμε είναι απλώς η προβολή της δικής μας αγωνίας και του φόβου, η έγνοια μας για τους αγαπημένους αλλά είναι δικό μας. Εκείνοι είναι αληθινά γαλήνιοι.
-Έχετε συναντήσει περιπτώσεις όπου το πνεύμα που έρχεται είχε κακή σχέση με τον συγγενή που έχει θελήσει την επικοινωνία;
– Υπήρχε μια γυναίκα που μισούσε τον άντρα της. Είχε ζήσει πολύ δύσκολα μαζί του και χάρηκε που πέθανε. Ήρθε να με βρει θέλοντας να επικοινωνήσει με τη μητέρα της που είχε φύγει πρόσφατα. Όμως αντί για τη μητέρα ήρθε το πνεύμα του άντρα της. Εκείνη ούτε ήθελε να το ακούσει. Το πνεύμα ήθελε να της δώσω ένα μήνυμα να της πω ότι ήθελε να της ζητήσει συγνώμη. Αλλά η γυναίκα ήταν πολύ φορτισμένη ,δεν ήθελε , δεν ήταν έτοιμη για αυτό. Συχνά όμως τυχαίνει οι άνθρωποι να θέλουν να επικοινωνήσουν με πνεύματα συγκεκριμένων συγγενών και να έρχονται άλλοι φίλοι ή συγγενείς και τότε λένε «όχι, όχι, δεν θέλω να μιλήσω με αυτόν, θέλω με τον τάδε» αλλά δεν μπορούμε να εκβιάσουμε τα πνεύματα. Έρχεται εκείνο που θέλει να πει κάτι συγκεκριμένο, να δώσει ένα μήνυμα ή εκείνο που έχει περισσότερη ενέργεια.
– Τα στάδια μετά το σωματικό θάνατο είναι αυτά που περιγράφονται συνήθως στις επιθανάτιες εμπειρίες;
– Η συνείδηση, το πνεύμα αποσύρεται από το σώμα και αμέσως νιώθει μεγάλη ανακούφιση. Αν υπάρχει πόνος, δυσκινησία, ταλαιπωρία οποιουδήποτε είδους σταματά ακαριαία. Εμφανίζεται ένα έντονο φως για το οποίο νιώθει έντονη έλξη και κινείται προς αυτό νιώθοντας ελευθερία και απόλυτη γαλήνη και ευδαιμονία. Τότε έρχονται να το προϋπαντήσουν άνθρωποι που αγαπούσε και έχουν περάσει κι αυτοί από την άλλη πλευρά. Το βοηθούν να προσαρμοστεί στη νέα του κατάσταση . Οι πράξεις του αξιολογούνται σε όλο το εύρος των επιπτώσεών τους. Συχνά στις επικοινωνίες τους τα πνεύματα αναφέρουν ότι επικρατεί γαλήνη και ευδαιμονία που δεν μπορούν ούτε να βρουν λόγια για να περιγράψουν πόσο όμορφα είναι εκεί. Αναφέρονται σε μια κατάσταση φωτεινότητας στην οποία μπορούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους απλώς και μόνο συναντώντας ένα άλλο πνεύμα.
-Πώς βοηθάμε κάποιον να κάνει το πέρασμα πιο εύκολα;
-Η προσευχή είναι η μεγαλύτερη προσφορά. Το κλάμα και ο θρήνος σταματά και ταράζει εκείνους που πέρασαν από την άλλη πλευρά. Το να προσευχόμαστε να προχωρήσουν όλο και πιο πολύ μέσα στο φως τους βοηθά να φύγουν αλλά βοηθάμε και τον εαυτό μας στον αποχαιρετισμό που έτσι κι αλλιώς δεν είναι μόνιμος. Οι δεσμοί αγάπης ποτέ δεν σπάνε κι αν θυμόμαστε πως και εμείς είμαστε πνεύματα νιώθουμε τη σύνδεσή μας με τους αγαπημένους που έχουν περάσει από την άλλη πλευρά. Μερικοί βέβαια είναι προσκολλημένοι στη γήινη ζωή και στους δικούς τους και δυσκολεύονται να προχωρήσουν. Έρχονται όμως οδηγοί, φωτεινά όντα να τους βοηθήσουν.
Φαντάσματα και Διαμάντια
– Τα φαντάσματα είναι ταραγμένα πνεύματα ή κάτι άλλο;
-Πάντως δεν είναι αυτό που συνήθως λέγεται: καθηλωμένες ψυχές που δεν μπόρεσαν να φύγουν προς το φως. Όχι, όλα τα πνεύματα πηγαίνουν στη γαλήνη και το φως. Αυτά που λέμε φαντάσματα όμως είναι κάτι άλλο: είναι αναμνήσεις από τη ζωή κάποιου που έχουν παγιδευτεί στο χρόνο και οι οποίες μπορεί να γίνονται ορατές αλλά όχι και να αλληλεπιδρούν με αυτόν τον κόσμο δεδομένου ότι πρόκειται απλώς για ένα οπτικό φαινόμενο κι όχι για κάποιο θυμωμένο πνεύμα. Σαν ολογράμματα, αναπαράγουν παλιές πράξεις που έχουν λάβει χώρα στο συγκεκριμένο σημείο. Αποτελούν μια ανάμνηση που έχει παγιδευτεί στο χρόνο και μπορεί να παρουσιαστεί όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες όπως συμβαίνει σε μια βιντεοκασέτα που μπορούμε να παρακολουθήσουμε πατώντας το πλήκτρο play. Ίσως επίσης δεν έχουν παγιδευτεί στο χωρόχρονο μόνο οι οπτικοακουστικές εντυπώσεις αλλά και η συναισθηματική οδύνη εκείνων που έζησαν στους συγκεκριμένους χώρους.
-Έχω ακούσει για υλοποιήσεις πνευμάτων ή για μέντιουμ που μιλούν με τη φωνή του πνεύματος. Πρόκειται για τρικ ;
-Όχι, μπορεί να συμβεί κάτω από ειδικές συνθήκες. Το πνεύμα χρησιμοποιεί μέρος της ζωτικής δύναμης του μέντιουμ του οποίου οι λειτουργίες εκείνη τη στιγμή πέφτουν στο ελάχιστο.
-Ποιο είναι το πιο συνταρακτικό μήνυμα που έχετε μεταφέρει από τον κόσμο των πνευμάτων;
-Προερχόταν από ένα 17χρονο που είχε εξαφανιστεί. Οι γονείς του ήταν ανάστατοι τον αναζητούσαν παντού. Κάποιες εφημερίδες μου ζήτησαν να συμμετάσχω στην έρευνα. Τελικά διαπίστωσα πως ο γιος τους ήταν στον χώρο των πνευμάτων. Μέσω εμού επικοινώνησε μαζί τους, τους είπε ότι είχε γλιστρήσει κατά λάθος και είχε παρασυρθεί από τον ποταμό , έδωσε λεπτομερή περιγραφή για το πού και πότε θα βρισκόταν το σώμα του και τους διαβεβαίωσε ότι ο ίδιος ήταν πολύ χαρούμενος και γαληνεμένος. Όταν θα βρείτε το σώμα μου , είπε, να ξέρετε ότι θα κηδέψετε αυτό όχι εμένα. Αυτό δεν είμαι εγώ. Εγώ είμαι πνεύμα αθάνατο, όπως κι εσείς.
– Ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει τελικά από την επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων;
-Ότι θάνατος δεν υπάρχει. Καθένας μας είναι σαν ένα ακατέργαστο διαμάντι. Από ζωή σε ζωή , μέσα από διαδοχικές ενσαρκώσεις , θανάτους και επανενσαρκώσεις παίρνουμε εμπειρίες και μαθήματα που μας βοηθούν να λειάνουμε τις πλευρές αυτού του διαμαντιού κάνοντάς το σταδιακά να λάμπει όλο και περισσότερο μέχρι που να φτάσει κάποτε να ακτινοβολεί το καθαρό φως του πνεύματος.